Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Κοινοβουλιοφοβίες και Εξωκοινοβουλιολαγνείες;

Ένα ιδιόμορφο κείμενο με τίτλο "ΣΥΡΙΖΑ, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, και Μεταβατικό Πρόγραμμα, Παρέμβαση στη συζήτηση για την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη", από τον Θεοφάνη Γραμμένο, διδάσκοντα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έτυχε χθες της προσοχής μου από την επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο και αναδημοσιεύω εδώ αυτούσιο:

"Εν όψει της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτιο επανέρχεται, αν και στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ, το ερώτημα του κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ (θέλουμε να) αποτελεί απλώς ένα εκλογικό σχήμα που θα αναβιώνει σε κάθε εκλογική μάχη, είτε πρόκειται για εθνικές εκλογές είτε για ευρωεκλογές, είτε ακόμη και για δημοτικές/νομαρχιακές εκλογές, ή μια συμμαχία αριστερών και επαναστατικών δυνάμεων στη βάση ενός κοινού πολιτικού προγράμματος με ουσιαστική στρατηγική τίποτε λιγότερο από την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Με σχετικά πρόσφατα κείμενα οι σημερινές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εν μέρει τοποθετηθεί σε αυτό και άλλα, συναφή ερωτήματα υπογραμμίζοντας την ανάγκη ανασυγκρότησης της Αριστεράς και οικοδόμησης ενός πολιτικού μετώπου μέσα στην κοινωνία με σκοπό την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου, δηλαδή του πλέον επιθετικού, καπιταλισμού. Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλει αναμφίβολα η οργανωτική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ και (σωστά) όχι ο μετασχηματισμός του σε ενιαίο κόμμα. Μάλιστα, η συγκέντρωση υπογραφών για τη στήριξη αυτής της κατεύθυνσης έχει ήδη ξεπεράσει τις 1000 και συνεχίζεται.

Ωστόσο, παραμένει ουσιαστικά ανέγγιχτο το ερώτημα σχετικά με το θεμελιώδους σημασίας για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ θέμα του πολιτικού προγράμματός του αλλά και της σχέσης του με τη σημερινή εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και ιδιαίτερα με τις δυνάμεις που συσπειρώθηκαν εκλογικά στα σχήματα της ΕΝΑΝΤΙΑ και του ΜΕΡΑ. Εδώ και καιρό, κυρίως από τον ΣΥΝ, επαναλαμβάνεται με σταθερή περιοδικότητα και επιμονή το άνοιγμα στο λεγόμενο «σοσιαλιστικό χώρο», στους Οικολόγους-Πράσινους και στο ΚΚΕ. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν σήμερα υπάρχει άλλος «σοσιαλιστικός χώρος» πλην εκείνου του ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που, π.χ., το σοσιαλιστικό ΔΗΚΚΙ ήδη στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα άλλο ερώτημα είναι από πότε ο χώρος ιδεολογικο-πολιτικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα μετά το 1996, θεωρείται σοσιαλιστικός και όχι σοσιαλφιλελεύθερος. Έστω κι έτσι όμως δεν υπάρχει τίποτε επιλήψιμο στο άνοιγμα αυτό προς τον κόσμο που ακολουθεί τα πιο πάνω κόμματα παρά μόνο η μονομέρεια του ανοίγματος. Κανένα άνοιγμα (τουλάχιστον με παρόμοια ένταση) δεν έχει γίνει προς τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Και ως προς τον ΣΥΝ αυτό είναι κατανοητό. Παρά τη συντριπτική ήττα στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ της ανανεωτικής πτέρυγάς του, δηλαδή του ιστορικά γνήσιου εκφραστή των κεντροαριστερών σεναρίων, υπεύθυνου για κάθε επίθεση αγάπης προς το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία είκοσι χρόνια, και για κάθε ιδεολογικό και πολιτικό άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία (βλέπε και τις ανάλογες, έστω λιγοστές σε σχέση με το παρελθόν, εκλογικές συνεργασίες στις τελευταίες δημοτικές/νομαρχιακές εκλογές), δεν έχει κανείς παρά να ξεφυλλίσει την ΑΥΓΗ για να εντοπίσει άρθρα που δεν μπορούν να κρύψουν μια υποφώσκουσα θεσμο- και κοινοβουλιολαγνεία, έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό (με την προσθήκη του επιθετικού προσδιορισμού «αριστερός», γεγονός που καθιστά ακόμη πιο ασαφή αυτόν τον νεολογισμό), έναν κυβερνητισμό και όχι έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στην κοινωνία, και πολλά άλλα χαρακτηριστικά ιδεολογικο-πολιτικά γνωρίσματα της πάλαι ποτέ ΕΑΡ. Όμως ένα τέτοιο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο όπως αυτό που αναφέραμε πιο πάνω απαιτεί τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων δυνάμεων όχι μόνο από τους ανένταχτους αριστερούς αλλά και από τις οργανωμένες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, δηλαδή όλους εκείνους με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συναντηθεί ουσιαστικά σε κάθε είδους μαζική κινητοποίηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Κι έτσι ερχόμαστε στο ζήτημα του κοινού πολιτικού προγράμματος.

Στο ΠΡΙΝ της 24 Φεβρουαρίου 2008 φιλοξενείται μια εξαιρετική συνέντευξη του ιδρυτικού στελέχους της LCR, Αλαίν Κριβίν (αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα
εδώ), που δόθηκε δύο ημέρες μετά το πέρας των εργασιών του εθνικού συνεδρίου της LCR τον περασμένο Ιανουάριο όπου αποφασίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία η συγκρότηση ενός νέου σχήματος από τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις στη Γαλλία. Ο Κριβίν, λοιπόν, μιλά απερίφραστα για την αναγκαιότητα συσπείρωσης όλων των αριστερών δυνάμεων στη βάση ενός ουσιαστικού κοινού στόχου: της ανατροπής του καπιταλισμού. Το βασικό δεν είναι αν το κοινό πρόγραμμα είναι «ρεαλιστικό», δηλαδή αποδεκτό από την άρχουσα τάξη, αλλά αν είναι αποδεκτό από τους εργαζόμενους, αν εκφράζει τις δικές τους διεκδικήσεις. Προφανώς τα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής θα είναι υπό συζήτηση από όλες τις δυνάμεις που θα μετάσχουν, και θα συνδιαμορφωθούν σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις εμπειρίες, και την πολιτική καταγωγή όλων. Όπως λέει, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ο Κριβίν, «θα πρέπει να συσπειρώνει ανθρώπους που συμφωνούν στο τι πρέπει να κάνουμε σήμερα και αύριο, ανεξάρτητα από το αν κατάγονται από το κομμουνιστικό, το αναρχικό, το τροτσκιστικό ή το γκεβαρικό ρεύμα ή -πολύ περισσότερο- από κανένα ρεύμα… Αυτό που θεωρούμε αναγκαίο είναι να συμφωνήσουμε ότι ζητούμενο είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και όχι η μεταρρύθμισή του… Για μας ένα ζήτημα στρατηγικής σημασίας είναι η στάση μας στο ζήτημα της συμμετοχής σε κυβερνητικά σχήματα, η στάση μας κυρίως απέναντι στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Είμαστε υπέρ της κοινής δράσης με τη σοσιαλδημοκρατία σε επιμέρους ζητήματα. Είμαστε, όμως, αντίθετοι με τη συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες. Δεν θέλουμε να διευθύνουμε τους θεσμούς μιας καπιταλιστικής κοινωνίας… Κατ' αρχήν ο όρος «αντινεοφιλελεύθερο» δεν μας αρέσει. Μπορεί κανείς να είναι αντινεοφιλελεύθερος και ταυτόχρονα θιασώτης του καπιταλισμού. Οι δύο, λοιπόν, αριστερές για τις οποίες μιλάμε δεν είναι η νεοφιλελεύθερη και η αντινεοφιλελεύθερη, αλλά η φιλοκαπιταλιστική και η Αριστερά της ρήξης με τον καπιταλισμό. Και αυτή η διαίρεση διασχίζει όλα τα κόμματα… Νομίζω ότι στην πολιτική ατζέντα επιστρέφει ένα πολύ πιο ευκρινές δίπολο: επανάσταση ή μεταρρύθμιση… Δεν μπορούμε να αποδυθούμε σε μια μακροπρόθεσμη και συνολική συνεργασία με όσους συμμετέχουν σε κυβερνήσεις από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες ή είναι έτοιμοι να το κάνουν. Απευθυνόμαστε μόνο στις δυνάμεις της ρήξης με τον καπιταλισμό και όχι στις δυνάμεις της ταξικής συνεργασίας». Θεωρώ πως στα λίγα αυτά αποσπάσματα τίθεται από τον Κριβίν η ουσία τόσο του υπό διαμόρφωση πολιτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ευκταίας συμμετοχής σε αυτόν των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Η ΚΟΕ δημοσίευσε στις 17 Φεβρουαρίου 2008 ένα κείμενο στο οποίο τοποθετείται στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και όπου αναφέρεται στην αναγκαιότητα «ενός μίνιμουμ προγράμματος πάλης… στο οποίο «οι από κάτω να αναγνωρίζουν τα αιτήματα και τις ανάγκες τους». Στην κατεύθυνση αυτή θα πρότεινα στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ να συζητηθεί επί των αρχών του ένα συγκροτημένο πολιτικό πρόγραμμα, το Μεταβατικό Πρόγραμμα του Τρότσκι. Αν και δημοσιευμένο το 1938 και σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, αυτό το θεμελιώδες ντοκουμέντο που υιοθετήθηκε από την 4η Διεθνή στο ιδρυτικό της συνέδριο αποτελεί ίσως το πλέον οργανωμένο πολιτικό πρόγραμμα με σκοπό να προσελκύσει στη δράση τις εργαζόμενες μάζες σε καπιταλιστικές χώρες, ξεκινώντας από το επίπεδο συνείδησής τους στη δεδομένη χρονική περίοδο, φυσικά αφού εμπλουτιστεί και εναρμονιστεί με τις σύγχρονες εξελίξεις σε κάθε χώρα. Το Μεταβατικό Πρόγραμμα προτείνει μια μέθοδο για την επίλυση των βασικών αντιφάσεων της εποχής μας, οι οποίες βεβαίως δεν λύνονται αυτόματα από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ούτε και οι αγώνες του μαζικού κινήματος οδηγούν κατ’ ανάγκη στην ανάπτυξη αντικαπιταλιστικής συνείδησης. Τα τρία βασικά συμπεράσματα του Μεταβατικού Προγράμματος είναι (α) ότι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού δεν λύνονται χωρίς την ανατροπή του, (β) οι μάζες εισέρχονται περιοδικά σε αγώνες μεγάλης εμβέλειας ενάντια σε συγκεκριμένες επιπτώσεις που επιφέρουν αυτές οι αντιφάσεις και οι οποίες διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από περίοδο σε περίοδο, και (γ) οι οργανώσεις της Αριστεράς οφείλουν να συμμετέχουν στους αγώνες αυτούς με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να τους μετατρέψουν σε νίκες κατά του καπιταλισμού. Φυσικά, η τακτική και η ανάλυση της εκάστοτε συγκεκριμένης κατάστασης είναι απαραίτητα για την πραγμάτωση αυτών των συμπερασμάτων και πρέπει κάποιος να συνειδητοποιεί ότι ένα μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι απλώς ένα άθροισμα αντικαπιταλιστικών αιτημάτων, αλλά ένα πολιτικό πρόγραμμα που στοχεύει στην ανατροπή του καπιταλισμού. Υπ’ αυτήν την έννοια, η συσσώρευση μεταρρυθμίσεων, όσο θετικές κι αν είναι, όσο διαρθρωτικό χαρακτήρα κι αν έχουν, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στο σοσιαλισμό.

Το σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς καλείται να συμμετάσχει στην Πανελλαδική Σύσκεψη και να συνδιαμορφώσει με τις υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό πρόγραμμά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει με επιμονή να απευθύνει πραγματική έκκληση σε όλες αυτές τις δυνάμεις για τις οποίες είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι αγωνίζονται για το σοσιαλισμό και την ανατροπή του καπιταλισμού, έστω και παρά τις όποιες υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές. Αυτό που πρέπει να μας ενώνει είναι η βεβαιότητα ότι μαζί μπορούμε να νικήσουμε."

Πηγή άρθρου: ΣΥΡΙΖΑ, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


* Για λόγους εύκολης πρόσβασης στο σύνδεσμο που δίνει το κείμενο για τη συνέντευξη του Κριβίν, αντικατέστησα την ηλεκτρονική διεύθυνση με τη λέξη "εδώ" και τοποθέτησα συνδέσμους με τις επίσημες ιστοσελίδες του "ΕΝΑΝΤΙΑ" και του "ΜΕΡΑ", με τα οποία ο καθηγητής Θ. Γραμμένος προτείνει συνεργασίες.

** Η εισήγηση αυτή έγινε πέρσυ, το θέμα όμως του φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά επανέρχεται στην επικαιρότητα, μετά τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και ενόψει του Συνεδρίου της ΠΟΣΔΕΠ, που θα πραγματοποιηθεί στις 6-8 Μαρτίου (βλέπε περισσότερα εδώ)



___________________________________________________



Duane Michals, Τυχαία Συνάντηση, 1969

Απέχω απ' το να λογοκρίνω απόψεις ακαδημαϊκών, το κείμενο ωστόσο δημιουργεί ερωτηματικά που χρήζουν ανάλυσης:



1. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να ανοιχθεί προς συνεργασίες με άλλους σχηματισμούς και κόμματα. Αλλά γιατί επιλέγονται ειδικά κόμματα της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που είναι εξίσου αντικαπιταλιστικά και ακραία ευρωσκεπτικιστικά, ενώ απορρίπτεται a priori η συνεργασία π.χ. με το ΚΚΕ που συμπλέει επί βασικών αρχών με τα εξωκοινοβουλευτικά αυτά νεοσχηματισθέντα κόμματα;

2. Ουδέποτε έγινε λόγος για συνεργασίες κορυφής από το ΣΥΝ προς το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα δεν εστιάζεται στο κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό κόμμα ή "σοσιαλφιλελεύθερο" ως πολιτική γραμμή. Το σταθερό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ εξάλλου δεν υπερβαίνει το 20% - 25%. Ένα κρίσιμο ποσοστό του κόσμου που αποφασίζει και το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν απαρτίζεται από σταθερούς ψηφοφόρους κι ούτε μπορεί κανείς να κατηγορήσει συλλήβδην όλους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ως "σοσιαλφιλελεύθερους". Πλανώμαστε πλάνην οικτρά, αν πιστεύουμε ότι το 5,04% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές είναι το παραδοσιακό ποσοστό της Αριστεράς. Μέρος του ποσοστού αυτού δόθηκε απ' τους ψηφοφόρους του "επάρατου" ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έβλεπαν μονόδρομους στο δίλημμα ποιο απ' τα δύο κόμματα να ψηφίσουν για να απαλλαγούν απ' τη μιζέρια τους.
Το όποιο άνοιγμα λοιπόν προς το ΠΑΣΟΚ γίνεται προς τη βάση και όχι προς την κορυφή, αφού δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις που οφείλουν να υπάρχουν για ευρύτερες συνεργασίες και αυτό είναι κάτι παραπάνω από σαφές τόσο στη στάση της ηγεσίας του ΣΥΝ όσο και σε όλες τις θέσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς.



3. Για ποιο λόγο θεωρείται επιλήψιμο για το ΣΥΝ το άνοιγμα προς τους Οικολόγους - Πράσινους, απ' τη στιγμή που καταστατικά ορίζεται ως Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας;



4. Γιατί απουσιάζει εκκωφαντικά οποιαδήποτε κριτική στη ΝΔ, και πού ακριβώς αποσκοπεί η κριτική σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, εκτός αυτού που βρίσκεται στην Κυβέρνηση;

5. Γιατί στοχοποιείται ο ΣΥΝ και μία μειοψηφική τάση του, αυτή της Ανανεωτικής Αριστεράς, από έναν άλλον Συνασπισμό τάσεων και συνιστωσών;

6. Πώς ορίζουμε το "αντινεοφιλελευθερισμό" και πώς τον "αντικαπιταλισμό", πού διαφέρει ο "αντικαπιταλισμός" με τα αιτήματα και τη συνθηματολογία στα τέλη του 19ου αι. και πώς επιτυγχάνεται η ρήξη με τον καπιταλισμό; Με τη σταδιακή αφύπνιση των μαζών, τη συμμετοχή στη λαϊκή πάλη και τις διεθνείς εξεγέρσεις; Και πάλι πού αυτό διαφέρει απ' αυτά που έγιναν διαχρονικά στην παγκόσμια σκηνή με την τελική εγκαθίδρυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τελικά γιατί ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε;

7. Τίθεται όντως ηθικό δίλημμα μεταξύ του "επανάσταση ή μεταρρύθμιση" ομοιοτρόπως με το "Καραμανλής ή χάος;"

8. Σε μια θεσπισμένη δημοκρατία η αναφορά στο Σύνταγμα, τους θεσμούς και το Κοινοβούλιο είναι Κοινοβουλιολαγνεία, όπου πας αριστερός δε δικαιούται να φέρει εντός Κοινοβουλίου Αριστερή Ταυτότητα; Και τι αντιπροτείνεται; Η κατάλυση των θεσμών και του Κοινοβουλίου από Κοινοβουλιοφοβία, εξ' ου και το φλερτ με τις εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις; Τότε γιατί ο λαός αποφασίζει κάποιες δυνάμεις να μην τις θέσει εντός κοινοβουλίου; Πάσχει συνολικά από ομαδικό αβδηρητισμό και χρήζει αφύπνισης; Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και δεν αποφασίζει, βλακωδώς, να δει το συμφέρον του, γιατί βολεύτηκε στους καναπέδες; Μα και οι καναπέδες είναι χρεωμένοι έως τετάρτης γενιάς. Να υποθέσουμε ότι ούτε γι' αυτό δεν έχει στοιχειώδη επίγνωση;
Το διά ταύτα είναι να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στον Κριβίν, όπως κάποτε ο λαός τις εναπέθεσε στον Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε και αυτός τα χαρακτηριστικά του Σωτήρα;



9. Πώς ορίζεται ο "ιδιόμορφος ευρωπαϊσμός" και γιατί αντίκειται με την αριστερή ταυτότητα; Στην καθ' ημάς Κοινοβουλιοφοβία θα προσθέσουμε και την Ευρωκοινοβουλιοφοβία; Μήπως πρέπει να βγούμε και από την Ε.Ε. και να διαλύσουμε και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ψάχνοντας εξω-ευρωπαϊκούς συμμάχους; Και ποιοι θα είναι αυτοί;

10. Το 5,04% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές έδινε ψήφο εμπιστοσύνης σ' έναν χώρο χωρίς να συνυπολογίσει την ιδεολογία των συνιστωσών του, άρα ψήφιζε ένα κόμμα με κομμουνιστικές - αναρχικές - Τροτσκιστικές - ή Γκεβαρικές καταβολές, ως εκ τούτου ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει οποιοδήποτε άνοιγμα και προτάσεις για συνεργασίες "έστω και παρά τις υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές"; (!)



Γιατί λοιπόν έμαθα ότι το αξιακό σύστημα είναι αυτό που καθορίζει το ήθος και το αντίθετο στην πολιτική καλείται αρριβισμός και βολονταρισμός;

___________________________________________________




© Ελένη Καλλιανέζου, Kolding Δανίας, 24 Φεβρουαρίου 2009

buzz it!

35 σχόλια:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Αυτή είναι η μία από τις πολλές ομιλίες που έγιναν στην "1 Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ" για μια Ριζοσπαστική Αριστερά στήριγμα στην ΑΝΑΤΡΟΠΗ του ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ" ( 14-16/3/2008)
Ακολούθησαν οι μέρες πανελλαδικής δράσης (17/12/08) του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλίες που μιλούσαν για την κατάκτηση των ανακτόρων ("μέχρι το τέλος και ας χρειάζονται και θυσίες. Όχι μέχρι την Βουλή και να γυρίζουμε, πίσω. ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.)

Ο ΣΥΝ είναι ένα κόμμα που στο καταστατικό του αυτοκαθορίζεται ως "ριζοσπαστικό-μεταρρυθμιστικό κόμμα"

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ.

Ωραίο σύστημα.
Και παπάς-παπάς και ζευγάς-ζευγάς.

Υ.Γ.
Οι δημοσκοπήσεις (του συστήματος) λένε ότι 7/10 δεν θέλουν εκλογές.
Δεν είναι όλοι Ν.Δ, φυσικά.!!

Βάλε και 1-2% του "σκληρού(!)ΠΑΣΟΚ" που ζητάει εκλογές...

Για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ πόσους υπολογίζουμε ότι θέλουμε;

Αστερόεσσα είπε...

Το φλερτ με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι υπαρκτό και επανέρχεται και διαφαίνεται και μέσα στην ΠΟΣΔΕΠ. (Και αναφέρομαι και στο link που δίνεις Οι πανεπιστημιακοί ενώπιον των ευθυνών τους στην τελευταία σου ανάρτηση)

Το θέμα είναι ποιος πιστώνει το ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίζει για εξωκοινοβουλευτικές συμμαχίες:

1. Χωρίς τη λαϊκή συναίνεση.
2. Να αποφασίζει ντετερμινιστικά για το είδος της λαϊκής πάλης.
3. Να απαξιώνει το Κοινοβούλιο στο οποίο, σημειωτέον, είναι εντός (και όχι εκτός).

candy's τετραδιάκι είπε...

Κοβω φλεβες...:P

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

Πλάκα πλάκα υπάρχει ένα κομμάτι του Σύριζα (όχι πολύ μικρό βέβαια...) που... ονειρεύεται να γίνει το σχήμα... εξωκοινοβουλευτικό. Ρίξτε μια ματιά στην φρασεολογία ορισμένων συνιστωσών (π.χ. Ξεκίνημα, "Ρόζα"-Δίκτυο) και αν βρείτε μια (μόνο μια...) λέξη που να εχει σχέση με την Ανανωετική Αριστερά να μου το πείτε.

Ημουν ενθερμως υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ το 2004 γιατί (λανθασμένα...) πίστεψα ότι ο Συνασπισμός θα μπορέσει να επηρεάσει τον χώρο της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Δυστυχώς με ευθύνη της πλειοψηφίας του κόμματος (της λεγόμενης αριστερής πλειοψηφίας...) έγινε ακριβώς το αντίθετο. Οι λεγόμενες συνιστώσες αλλοίωσαν την πολιτική του Συνασπισμού, επαναλαμβάνω με απόλυτη ευθύνη της ηγεσίας Αλαβάνου αρχικά και Τσίπρα στη συνέχεια...

Μάκης

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Η πλειοψηφία του ΣΥΝ δεν αντανακλά στα κοινωνικά αιτήματα για ριζοσπαστικό- μεταρρυθμισμό και αυτό είναι πασιφανές,

Αστερόεσσα:
Απλώς δεν είναι μανιχαϊστικός ο ΣΥΝ :)
Ή το ένα ή το άλλο.
α) ΑΝΑΤΡΟΠΗ ή
β) ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΜΟΣ

;

Λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο!!
Και θα ανατρέψω και θα διατηρήσω ότι μου αρέσει:)

Στην Ευρώπη με τι είναι;
Το ΚΕΑ είναι με την ριζοσπαστική μεταρρύθμιση και γι'αυτό έβαλε τον Παπαδημούλη τρίτο. Αν βγάλει 11,5% θα λέει ότι πάει μια χαρά. Αν δεν βγάλει θα πει ότι ο κόσμος δεν θέλει τον Παπαδημούλη και τους ανανεωτικούς!!

@ Μάκη

Συμφωνώ μαζί σου.
Έχω πάρει θέση προ πολλού και ήταν θέμα χρόνου να το δούμε στην πράξη.
Είχε χαραχθεί η πορεία και είχε σχεδιασθεί.
Το κομμάτι είναι μικρό, αλλά επηραάζει με τακτικισμούς και αλλοιώνει την πραγματική εικόνα.
Ο ΣΥΝ έχει ΣΥΡΙΖΟΠΟΙΗΘΕΙ.

@ Κάντυ
Κόβω φλέβες:)
α) Για το ποστ της Αστερόεσσας, είναι
πολύ καλό!
β) Για σένα :)

Αστερόεσσα είπε...

@ Σπίθα - Μάκη,
Τη Συριζοποίηση του ΣΥΝ την είδαμε στο μεγαλείο της στο τελευταίο Συνέδριο τόσο στο ίδιο το πρόγραμμα (πρόγραμμα Συμβολής) και στην de facto επιλογή των θέσεων ΣΥΝ 1 και 3 για το Ευρωψηφοδέλτιο.
Στο τέλος θα οδηγηθούμε σε τακτικιστικά ψευδοεπιχειρήματα.

Κι αν τελικά βγάλει 11,5% ακριβώς γιατί ο κόσμος θέλει τον Παπαδημούλη εντός, πάλι συμψηφιστικά θα έχουμε νίκη του αριστερού ρεύματος, γιατί είναι τάση πλειοψηφίας, να υποθέσω, αλλά κατά βάσιν του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα κόψω κι εγώ φλέβες σαν την Κάντυ! :)

Και τέλος προκύπτει αθροιστικά και απ' όλες τις συνιστώσες ξεχωριστά ένας ιδεολογικός αχταρμάς εννοιών και αξιών διαμετρικά αντίθετων και αλληλοαντικρουόμενων, που καταλήγουν στο τίποτα και δεν παράγουν τίποτα στη διαλεκτική τους.

Σαφώς δεν είναι αυτό μανιχαϊσμός. Είναι συλλογή υλικών για φαγητό, όπου στο τσουκάλι μπαίνει λίγο απ' όλα με αποτέλεσμα φαγητό μη βρώσιμο και εκ παραλλήλου πολλή διαφήμιση του εστιατορίου με φυλλάδια που θα σερβίρουν στον πελάτη αυτό που κάθε φορά θα πιστεύουν ότι ταιριάζει με τα γευστικά του γούστα.

Γιατί δε μου θυμίζει αυτό καθόλου Αριστερά;

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Κατ'αρχήν δεν εχουμε καπιταλισμό.
Είμαστε στον ΤΙΝΑ (ανώτερο στάδιο με τα καρτέλ να κυριαρχούν)

Δεύτερον:
Η αριστερά έχει χάσει τ'αυγά και τα πασχάλια (κοίτα στην Ευρώπη, την ήττα της)

Εμφανίζεται μια αριστερά με ακτιβίστικα χαρακτηριστικά σε περιοδικά διαστήματα.
Φουσκώνει από οργή και μετά την πτώση θα έρθουν άλλοι ρήτορες και ποιητές.

Από το πουθενά στο τίποτα.

Ερώτηση:
Όταν ο νεοφιλελευθερισμός θέλει κρατικοποίηση, τότε δεν νομίζεις ότι χορεύουμε όπως μας βαράνε;

Η απάντηση ποιά είναι;
"Περιχαράκωση στο χώρο μας";

Οχι με τους "σοσιαλδημοκράτες", όχι με πράσινους- οικολόγους
(ρεφόρμες κι'αυτοί;)

Γιούργια στις διαδηλώσεις;

Θα κόψουμε φλέβες, όλοι;
:)

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

@ Αστερόεσσα

Πως να σουθυμίζει Αριστερά ένα σχήμα (Σύριζα) που ΔΕΝ έχει εκλεγμένη ηγεσία αλλά ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ από τις ηγεσίες των συνιστωσών; Μετά λέμε για το κκε που είναι κλεισμένο στο κάστρο του Περισσού. Μιλάμε για ριζοσπαστική αριστερά και για το ευρωψηφοδέλτιο ο μεν ΣΥΝ θα κάνει δημοψήφισμα και ο Σύριζα θα αποφασίσει με παζάρια στα κομματικά γραφεία.

Σταλινισμός δεν είναι μόνο οι εκτελέσεις. Σταλινισμός είναι και ο τρόπος λειτουργίας και επιβολής απόψεων.

Γιατί δεν τολμούν οι συνιστώσες του Σύριζα να συγκροτήσουν το εγχείρημα με δομές και λειτουργία; Δεν είναι όπως λένε έκφραση της Ενωτικής Αριστεράς; Γιατί δεν τολμούν αυτό που τόλμησαν πριν από χρόνια οι Ισπανοί με την Ενωμένη Αριστερά; Τι φοβούνται;

Να σας πω γιατί; Γιατί θέλει κάθε μια να χρησιμοποεί τον Σύριζα για δικούς της σκοπούς. Πολιτικούς, ιδεολογικούς, οικονομικούς.

Και φυσικά αυτό ισχύει 1000% για την πλειψηφία του ΣΥΝ, όπου μέσω του Συριζα το κόμμα έχει διολισθήσει στον αριστερισμό. Και μένουν οι αναφορές στο Σοσιαλισμό με Ελευθερία και Δημοκρατία ως καρικατούρα. Αντε πες τα αυτά στην ΚΟΕ, τη ΔΕΑ ή το Ξεκίνημα που ονειρεύονται Οκτωβριανές επαναστάσεις και κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων.

@ Σπίθα

Βλέπω ότι εχεις μια ιδιαίτερη συμπάθεια στους Οικολόγους - Πράσινους. Να σου πω την αλήθεια ορισμένους ανθρώπους εκεί τους εκτιμώ, υπάρχουν όμως και μερικοί όπως ο Τρεμόπουλος και ο Χρυσόγελος που μπροστά τους οι πολιτικάντηδες της δεξιάς δεν φτουράνε. Βέβαια πρέπει να σου πω ότι σε ιδεολογική βάση ναι και εγώ θα ήθελα μια προσέγγιση. Μπορείς να επηρέασεις και να επηρεαστείς θετικά. Ακόμα θα ήθελα μια όσμωση με μικρότερους χώρους οπως π.χ. οι πρόσφατα συγκροτημένοι "Δημοκρατικοί".

Αλλά σύντροφε που να τα πεις αυτά; Θα μας περάσουν "νέα δίκη της Μόσχας". Δυστυχώς το κόμμα μας έχει χάσει τον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Εχει ανοιχθεί στις θάλασσες του αριστερισμού και του αόριστου κινηματισμού. Σε ένα ταξίδι που μου φαίνεται ότι είναι χωρίς γυρισμό.

Μάκης

Υ.Γ. Σήμερα (Τρίτη) η Ελευθεροτυπία είχε δυο σελίδες αφιέρωμα - παρουσίαση στους Οικολόγους Πράσινους. Είναι τυχαίο;

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Καλημέρα σας

Αγαπητή Αστερόεσσα
"Σας υποβάλλω την παραίτησή μου.
Δεν θεωρώ έντιμο να συνεχίσω να προσφέρω από μια θέση που δεν την πιστεύω.
Ούτε θεωρώ έντιμο να γράφω για κάτι που δεν θα ψηφίσω.
Είμαι "εκτός συστήμτος" και δεν θα αλλάξω τώρα.
Ανήκω εκεί που ανήκα, πάντα.
Με τους "μικρούς" και τους "αδύνατους" που είναι και οι πιο δυνατοί, τελικά!"

Υ.Γ

Στην διάθεσή σας, αλλά από "μικρότερο" πολιτικό σχηματισμό:)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Αγαπητέ Μάκη
Συμφωνώ, εν πολλοίς!

θα τα πω και μια χαρά, μάλιστα:)
Έχω τον δικό μου τρόπο!

Ποιός ήθελε καρέκλα από αυτούς που ανήκουν στην Αανανεωτιή;
:)
Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια!!!

Απλώς δεν είναι ανεύθυνοι και δεν κρύφτηκαν πίσω από αυτά που λες, πολύ σωστά!!

Οι άλλοι είναι λαίκιστές και το χειρότερο...
Είναι ανέντιμοι
Τους συκοφαντούν επειδή δεν έχουν τα κότσια τους.

Πήραν την ευθύνη απέναντι στον κόσμο και όχι "για να σώσουν το κόσμο"!

Υ.Γ.
Σίγουρα η ψήφος μου (και όχι μόνο) θα είναι πιο χρήσιμη, αλλού.

Στον εαυτό μου, σίγουρα.:)

Σέβομαι όσους δεν χρησιμοποίησαν τα τελευταία γεγονότα και θα δώ τι θα κάνω,

Αστερόεσσα είπε...

@ Μάκη
Από μία άποψη είναι να χαίρεται κανείς, ακριβώς για τους λόγους που προανέφερες, που ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα γίνει ποτέ κυβέρνηση (κι ούτε το επιθυμεί άλλωστε), βλέπε και προγραμματικό λόγο -φτερό στον άνεμο...


@ Σπίθα,
Αν αξίζει κάτι στην πολιτική στην Ελλάδα σήμερα, είναι η Ανανεωτική Αριστερά. Θάβεται απ' το ΣΥΝ, θάβεται απ' το ΣΥΡΙΖΑ, είναι όμως αυτή που ξελασπώνει κάθε φορά στις πατατιές της ηγεσίας (για να φάει μετά τη λοιδωρία των "επαναστατών").

Θυμήσου αυτά που λέγαμε εδώ περί Συστημικής.

Τα πράγματα είναι άσχημα, αλλά αν δεν υπήρχε έστω και η αμυδρή ελπίδα για φως στο τούνελ, άτομα σαν το Φώτη Κουβέλη π.χ. έπρεπε να παραιτούνται καθημερινά.

Ως εκ τούτου, για ποια παραίτηση μου τσαμπουνάς; Σε προσέλαβα πουθενά; Σου ζήτησα να προπαγανδίσεις κάτι; Αυτά που πιστεύεις πες τα. Για σένα, για μένα, για τους δύο, για τους τρεις. Αρκούν.

Αυτά που ξέρεις εσύ και ο Μάκης, πιστεύεις ότι τα γνωρίζει ο κόσμος; Άγνοια έχει και μπερδεύεται και φυσικό είναι.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Αστερόεσσα

Το μπλογκ αναφέρεται στην Ανανεωτική πτέρυγα.
Αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα (Συνέδριο και 3η θέση Παπαδημούλη)
εγώ βλέπω ότι η Ανανεωτική Πτέρυγα χρησιμοποιείται ξεκάθαρα ως άλλοθι.
Αν φύγουν θα τους κατηγορήσουν ως προδότες και "καρεκλοκένταυρους" οι ...καρεκλοκένταυροι!!

Τι να κάνουν;

Είναι οι μόνοι που στάθηκαν και τους ξελάσπωσαν από τις ανόητες, αριστερίστικες, επιλογές τους.

Και μιλάνε για αγωνιστικότητα και αριστερό ήθος!

Τόχουμε ξαναδεί το έργο ή μου φαίνεται;

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

Καλημέρα...

Σύντροφε Σπίθα δεν θέλω απογοητεύσεις. Εγώ ξέρεις έχω την τιμή να έχω αγωνιστεί κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Εχω... γαλβανιστεί (πολύ κομμουνιστικό!!!) στις πίκρες. Ομως δεν το βάζω κάτω. Ναι απογοητεύομαι προσωρινά, αλλά πάλι μπάινω στη μάχη. Οπως τώρα.

Πριν από λίγο καιρό είχα πάρει απόφαση να μην ξαναασχληθω με τον ΣΥΝ. Να μείνω και έγω ένας από τους χιθλιάδες απογητευμένους αριστερούς που σε κάθε εκλογή πάνε σαν ζόμπι και ψηφίζουν βρίζοντας!

Οχι σύντροφε δεν θα τους κάνω τη χάρη. Δεν θα τους "βοηθήσω". Θα αγωνιστώ όσο μπορώ για να μείνει ζωντανή η ελπίδα (που πολύ σωστά γράφει η Αστερόεσσα) της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Εχουμε "πόλεμο" σύντροφε. Ιδεολγικό, πολιτικό, ηθικό. Δεν πρέπει τώρα να υποχωρήσουμε. Με τις απόψεις και τις ιδέες μας πρέπει να βγούμε μπροστά, στο λαό της αριστεράς. Δες τον Λεωνίοδα Κύρκο. Εγώ στα χρόνια του ΚΚΕ Εσ. δεν συμφωνούσα με τα περισσότερα που έλεγε ο Λεωνίδας. Ομως πάντα τον τιμούσα και τον αγαπω. Δες τον λοιπόν. Μπροστάρης. Λεει τις απόψεις του κόντρα στις απρεπής ειρωνείες της ηγεσίας του κόμματος.

Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη, να μην πω οριακή, καμπή για τον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Αν ολοκληρωθεί η αριστεριστικη στροφη και στις ευρωεκλογές δλδ μη εκλογή Παπαδημούλη πιστεύω ότι μπαίνουμε σε μια επικίνδυνη ατραπό.

Γι' αυτό πρέπει όλοι να παραμείνουμε μάχιμοι Σπίθα μου. Και ιδιαίτερα τα μπλογκ μπορούν να συμβάλλουν στην ενημέρωση του κόσμου της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Προχωράμε


Μάκης

Αστερόεσσα είπε...

@ Ναι, ρε Σπίθα.
Πολλάκις. Και τι είπε κάποτε ο Παπαγιαννάκης;
"Εγώ θα κλείσω τελευταίος την πόρτα".

Όταν δε σε παίρνει για κατά μέτωπον επίθεση, κάνεις στρατηγική υποχώρηση χωρίς όμως να υπαναχωρείς στις αξίες σου. Αυτό δε σημαίνει παράδοση άνευ όρων.

Άστους να πέσουν στη λούμπα, και θα έρθει καιρός να μιλήσεις ξανά.
Νομοτελειακά θα έρθει. Όπως και οι χαλεποί καιροί έρχονται και φεύγουν κι επανέρχονται.

Δε φεύγεις, κάθεσαι εκεί. Όσα μασκαριλίκια να φορέσει το ζούφιο για να φανεί γεμάτο δεν κατορθώνει να πείσει ως το τέλος ότι δεν έχει ουσία.


@ Πες του τα κι εσύ, βρε Μάκη!

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

@ Αστερόεσσα

τα λεω... Χι, χιχ, χι

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@ Αστερόεσσα
Ξέρεις πως ότι κάνω το πιστεύω.
Είμαι του "βιώνω" και όχι επιβιώνω:)

@ Μάκη

Αυτό ακριβώς που λες.
Από δύο- τρία πράγματα βλέπεις την κατάσταση και την "πιάνεις"
Είμαι σταθερός στις αξιακές μου αρχές επί 30 και βάλε χρόνια...

Είναι πολιτικό ολίσθημα και ηθικής τάξης, ταυτόχρονα, όταν μιλάς στον Λ.Κύρκο, κατ΄αυτόν τον τρόπο.
Ο σεβασμός στις μεγαλύτερες ηλικίες και η ιδιαίτερη προσοχή μας, πρός αυτούς,δεν είναι ένα από τα ανθρώπινα δικαιωμάτα που υπερασπίζεται η αριστερά;

Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε, ότι το:
" Εσείς μην μιλάτε και η νεολαία θα φτιάξει τον δικό της κόσμο", δεν είναι ρατσιστικό, τουλάχιστον;

Τι πράμα είναι αυτός ο καθαγιασμός της λέξης "ΝΕΟΛΑΙΑ";
Μου θυμίζει την Αρεία φυλή!
Έλεος δηλαδή!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τμήμα νεολαίας και δεν είναι μόνο της νεολαίας.

takis είπε...

Aστέρω, Μάκης, Σπίθας

Λέτε νάχουμε πόλεμο?
Με τον εαυτό μας ίσως?

Νομίζω οτι είμαστε και εμείς που έχουμε επιτρέψει όλη αυτή την κατάσταση που περιγράφεται (πολύ καλά) παραπάνω (και στην ανάρτηση και στα σχόλια).

Λυπάμαι, αλλά όλοι ήξεραν με ποιούς είχαν να κάνουν οταν γινόταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς η Αριστερά στην Ελλάδα δεν είναι ώριμη να διαχειριστεί δημοκρατικά πολυτασικούς σχηματισμούς ή ακόμα και στρατηγική συμμαχιών ευρύτερων σχημάτων (κομμάτων κλπ)
Καταλαβαίνετε οτι δεν μιλάμε για πολύπλοκες αναλύσεις αλλά για το α και ω μιας πολιτικής που προσδοκά να επεμβαίνει και να έχει ένα αποτέλεσμα.

Δυστυχώς τα περιθώρια είναι πολύ μικρά.
Εγω πχ. λέω να μη ψηφίσω για την Ευρωβουλή...
αρκετά οι συναισθηματικοί ψήφοι μέχρι τώρα..

Σκέφτομαι και τις φλέβες που θα πάνε χαμένες..

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Να επεμβαίνει αποτελεσματικά, Taki;
Μήπως να μην επεμβαίνει, καθόλου;
Καλύτερα θα πήγαινε!

Καλή σκέψη.
Τι να ψηφίσω άμα και η μία τρίχα που πιστεύουμε ότι επηρεάζουμε, έχει γίνει τριχιά...

Αστερόεσσα είπε...

@ Ώπα, βρε Τάκη και Σπίθα!
Μέχρι τις Ευρωεκλογές έχουμε ακόμη 3 μήνες. Βλέπουμε.

Επιμύθιο: Βλέπουμε τι γίνεται, την αυτοκριτική μας την κάνουμε, πάμε στο επόμενο βήμα: Να βρούμε την έρμα μας, γιατί αποκάναμε.

Αν το καλοσκεφτείτε, είναι πολύ απελευθερωτικό να μπορείς να πεις "κουράστηκα". Φέρνει και ζέστα κι ανθρωπιά κι η αληθινή δύναμη είναι να μπορεί ο καθείς μας να δείχνει και πού είναι ευάλωτος.

Μας χρειάζεται κι ένας αστρολάβος.


@ Μάκη,
Τι λες; Έρχεσαι κι εσύ συντάκτης στο ιστολόγιο;

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

@ Αστερόεσσα

Μεγάλη μου τιμή...

Χρειάζεται να υπάρχει ενότητα...

Μάκης

Αστερόεσσα είπε...

Ωραία! Αποκτήσαμε κι άλλον έναν που είναι και Πανιώνιος σαν το Σπίθα, πέραν των άλλων!!! :)

Yessss!

Αστερόεσσα είπε...

Eίμαστε δυο
είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς!

Ενθουσιάστηκα τώρα!

Να πώς γίνονται οι οσμώσεις και πώς αλλάζουν οι εντροπίες, Σπίθα παιδί μου!
Ξύπνα, Σπιθάκο!
Χαράζει!

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

Ο Σπίθας είναι Πανιώνιος; Και δεν το λεει τόσο καιρό; Γνήσιο παιδί της Ανανωετικής Αροστεράς δλδ!!!

Ρε Σπίθα έτρχεσαι στο γήπεδο; να τα πουμε και από κοτνά ρε σύντροφε...

Πανιώνιο Κόσμο διαβάζεις;

Αστερόεσσα πότε πιάνω δουλειά; Χι, χι, χι

Μάκης

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

@ Αστερόεσσα

Μόλις έγινα... συντάκτης του μπλογκ...

Τρέμετε... νεο & παλαιο σταλινικοί!!! Χο, χο, χο

Μάκης

Αστερόεσσα είπε...

Kαλώστονα!!!
Ανοίγω τσίπουρα διά τον εορτασμόν και ρίχνω και προπαγάνδα για τη λαοθάλασσα, χεχε!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Μπράβο Αστερόεσσα!

Μάκη, καλώς ήρθες!
Τυρόποτα στον Νίκο και δίπλα το τάβλι!
Απέναντι από το Μητσάρα :)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Πανιώνιος κάργα :)
Σαγγορίδης, Μαυρίκης, Τσουκλείδης, Καναράς, Σαιπάς ο Μπάμπης, ο Χρηστάρας ο Εμβολιάδης, ο Χάρης ο Σοφιανός, ο Παπαχριστόπουλος, Νόνι, το 'σκουλήκι", ο "Μάγκας" ο Βασιλης Μωραιτέλης :)

Βόλο, Λάρισα: Μέσα...
με αντίπαλο Καραμίχαλο!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τον Παυλόπολυο τον Θυμάσαι, μετά τον Δημητράκη που έφυγε και τον πήραμε από τον Αστέρα Εξαρχ.;
:)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Θύρα 4...
Ο Μπαμπέλιος, ο "γιατρός"..

Αστερόεσσα είπε...

Γκοοοολ! Γεια σας, ρε παιδιά! :)

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

Σπίθα... Πανιώλεοοοο!!! Ο Παυλόπουλος, ο Εβανς είναι σήμερα τεχνικός διευθυντής στην ΠΑΕ. Το "σκουλήκι" ο Γραβάνης, ήταν Ρηγάς να ξέρεις...

Ερχεσαι στο γήπεδο; να τα πούμε από κοντά Σπίθα...

Μάκης

Κόκκινη Πιπεριά είπε...

Σπίθα πριν από κάθε ματς πάω στον Τυροπιττά για καφέ κα μπουγάτσα. Παλιότερα έτρωγα μελόπιτα (τη θυμασαι;) αλλά ο Νίκος δεν φτιάχνει πλέον...

Να' στε καλά ρε παιδιά που σας βρήκα. Ανάσανα. Πολιτικά αλλά και παρείστικα...

Μάκης

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Μάκη θα τα πούμε σύντομα:)
Ο Νικόλας περνάει που και που..Τον είδα πριν μερικούς μήνες και τάπαμε.

Ο Γραβάνης είχε παίξει σέντερ μπακ με αντίπαλο τον Μητρόπουλο και του πήρε όλες τις κεφαλιές! (1,70, ήτανε δεν ήτανε)
Έλειπε ο Χαλκίδης, νομίζω.
Ο Κάκαρης ρε Μάκη τι κάνει;
Δάσκλος ο Πάνος ο Μάρκοβιτς!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αστερόεσσα είπε...

Όταν ξανακατέβω Ελλάδα, θα τα πούμε όλοι! :D