Τι κάνεις σύντροφε Αλέκο; Κουκιά σπέρνω...

Στην Αυγή της Κυριακής ο Αλέκος Αλαβάνος έδωσε συνέντευξη εφ' όλη της ύλης. Μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ και να βγάλετε τα συμπεράσμάτα σας. Ομως δεν μπορώ να μην σας μεταφέρω την απάντηση που έδωσε στο ερώτημα "τι άφησε πίσω ο Δεκέμβρης". Διαβάστε...

* Τον Δεκέμβριο είχατε μιλήσει για την εξέγερση των νέων που σας θύμιζε τον Μάη του '68. Τι άφησε πίσω της η μεγάλη κινητοποίηση των νέων;

Κατά σύμπτωση, προχθές, αργά το βράδυ έβλεπα ένα γαλλικό ντοκιμαντέρ για το 1968: Όχι μόνο για τον Μάη στη Γαλλία. Αλλά και για την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του Ρόμπερτ Κένεντι, την Άνοιξη της Πράγας, το αντιπολεμικό κίνημα για το Βιετνάμ, τη φοιτητική έκρηξη στο Μεξικό λίγο πριν τους Ολυμπιακούς, τους χίπις. Το 1968 είναι ίσως η μεταπολεμική χρονιά, η πιο πυκνή σε νέα κινήματα σε όλο τον πλανήτη. Την ίδια στιγμή, στο ντοκιμαντέρ αυτό έβλεπα κυβόλιθους από τα πεζοδρόμια της γαλλικής πρωτεύουσας να μετατρέπονται σε αυτοσχέδια όπλα, πλιάτσικο από τους αφροαμερικανούς στα μαγαζιά της Αλαμπάμα, γενίκευση του LSD στη γενιά του Woodstock.

Πιστεύω βαθιά στις ειρηνικές μορφές πάλης της αριστεράς. Ο Νέλσον Μαντέλα αποτελεί ένα μεγάλο πρότυπο. Όμως, δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να έχουμε ανάδειξη καθαρών κινημάτων αμφισβήτησης χωρίς τα παράπλευρα αυτά φαινόμενα. Είναι δυνατό μάλιστα να έχουμε αυτά τα φαινόμενα, χωρίς να έχουμε καν κοινωνικά κινήματα. Επαναλαμβάνω, πολλά εξαρτώνται από την ικανότητα της αριστεράς να ασκήσει έναν ηγεμονικό ρόλο στο επίπεδο των αξιών, των ιδεών, των πολιτικών πρωτοβουλιών. Από εκεί και πέρα, άφησε τίποτε ο Μάης του 1968, για να αφήσει και ο δικός μας Δεκέμβρης;

Αν βλέπατε το ντοκιμαντέρ, θα λέγατε: όχι. Όλα τελειώνουν με την τεράστια διαδήλωση της σιωπηλής πλειοψηφίας στο Παρίσι και την θριαμβευτική επάνοδο του Ντεγκώλ. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι ο Μάης του '68 άφησε τη «φαντασία στην εξουσία», το «όσο περισσότερο καταναλώνουμε, τόσο λιγότερο θα ζήσουμε». Άνοιξε το δρόμο για τη συνάντηση της νεολαίας με τον αγώνα για τις ελευθερίες και την οικολογία. Κάθε κίνημα λοιπόν, και των δικών μας μαθητών, αφήνει πολλά πίσω του. Το θέμα είναι να μην αφήνει η αριστερά πίσω της τα κινήματα, να μη τα φοβάται και τα εξορκίζει, να μη σέρνεται με βαριά καρδιά ελπίζοντας στην εξάντλησή τους, όπως έγινε με το Γαλλικό Κ.Κ. το '68.

Σχόλιο "Πιπεριάς": Η αμετρόπεια να συγκρίνεις τον γαλλικό Μάη (ή την εξέγερση των αφροαμερικάνων...) με τα όσα συνέβησαν τον Δεκέμβρη στην Αθήνα και μάλιστα να περιμένεις ότι θα αφήσει (σχεδόν...) τα ίδια ως παρακαταθήκη στο κίνημα της νεολαίας πως να απαντηθεί; Ας μας φέρει ο σ. Αλαβάνος ένα κείμενο (όχι κομματικό...) από τους... εξεγερμένους. Ενα. Μάλλον θα γεράσουμε περιμένοντας. Πάμε παρακάτω.

Το ερώτημα βέβαια δεν απαντήθει από τον σ. Αλαβάνο. Απλά ακολούθησε τη λαϊκή παροιμία που όταν ρωτήσαν το Γιάννη τι κάνει, αυτός απάντησε κουκιά σπέρνω. Η λεγόμενη εξέγερση (στα μυαλά ορισμένων νεόκοπων αριστεριστών και όψιμων ελευθεριακών - αντεξουσιαστών που βρίσκονται στη Κουμουνδούρου) άφησε πίσω της μόνο μερικές συμμορίες που στο ονομά της θα τραμπουκίζουν.
Ισως ο σ. Αλαβάνος να μην είχε χρόνο να διαβάσει την παρέμβαση του σύντροφου Δαμιανού Παπαδημητρόπουλου για τα όσα συνέβησαν τον Δεκέμβρη και την στάση της Ανανεωτικής Αριστερας, του την θυμίζω στο ποστ ΕΔΩ

Φαίνεται ότι ακόμα και τα δημοσκοπικά ποσοστά του Σύριζα που κατρακυλάνε δεν βοηθούν τον σ. Αλαβάνο να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα από την λανθασμένη στάση που κράτησε αυτός και η πλειοψηφία του Συν και του Σύριζα.

Υ.Γ. Κάποτε η Ανανεωτική Αριστερά είχε επικεφαλής προσωπικότητες όπως ο Γιάννης Πασαλίδης, ο Ηλίας Ηλιού, ο Μπάμπης Δρακόπουλος, ο Λεωνίδας Κύρκος που σήμερα λείπουν όχι μόνο από την αριστερά αλλά από την πολιτική ζωή του τόπου.

Ενδοϊστολογικές ψηφορίες.

Το ιστολόγιον τούτο, ό και εδημιουργήθη στις 15 Ιανουαρίου 2009 (δεν ενθυμούμαι δυστυχώς -λόγω προκεχωρημένου γήρατος- την ακριβήν ώραν, διά να του φτιάξουν οι επαΐοντες το ωροσκόπιον) κατήρτησεν ψηφοφορίαν εις τα μιλλιούνια των αναγνωστών του, άτινα συρρέουν καθημερινώς εξ' όλης της Υδρογείου (τουλάχιστον) με θέμα:

Συμφωνείτε με τις απόψεις:

-Φώτη Κουβέλη (Ανανεωτική Αριστερά)
-Αλέξη Τσίπρα (Αριστερό Ρεύμα)
-Άλλη τάση
-Άλλο κόμμα.

Αθρόοι προσήλθον εις τις κάλπες 22. Έγκυρα: 22. Άκυρα - Λευκά: 0

Έλαβον:

Ανανεωτική Αριστερά: ψήφοι 9 - ποσοστό 40%
Αριστερό Ρεύμα: ψήφοι 7 - ποσοστό 31%
Άλλη τάση: ψήφος 1 - ποσοστό 4%
Άλλο κόμμα: ψήφοι 5 - ποσοστό 22%

Βάσει του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, αφού η άλλη τάση ξεπερνά το 3%, εκλέγει και έδρες, αι οποίαι και θα ανακοινωθούν.

Επειδή τα μεγάλα κόμματα δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν ποσοστό που να τους εξασφαλίζει αυτοδυναμία, συνίσταται:

α) Είτε πιθανότης συνεργασίας
β) Είτε επανάληψις των εκλογών

Εκ του βασιλείου της Δανιμαρκίας (όπου "κάτι σάπιο συμβαίνει", αλλά ουχί πλέον σάπιο εξ' ων συμβαίνουσιν εις την γλυκειάν ημών πατρίδαν) σας γλυκοασπάζομαι και αναβοώ:

Ζήτω το Έθνος!
Ζήτω η Πατρίς!

Πώς στο καλό με 75% ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ στις Βουλευτικές εκλογές
στην Ελλάδα εκλέγονται συνήθως η Ν.Δ. ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απορώ!!!

Με πολλά μέτρα και σταθμά...

Tου Πασχου Μανδραβελη

Hταν πολλά τα στελέχη του Συνασπισμού που πανηγύρισαν για το πρόσφατο δημοψήφισμα της Βενεζουέλας, το αποτέλεσμα του οποίου «νομιμοποιεί» τον Ούγκο Τσάβες να διεκδικήσει και τρίτη θητεία στο προεδρικό αξίωμα. «Πρόεδρος για όσο θέλει ο λαός» έγραψε περιχαρής εις εκ των στελεχών του Αριστερού Ρεύματος. Τα ίδια στελέχη σήμερα επιχειρούν να θέσουν περιορισμό δύο θητειών στους βουλευτές του Συνασπισμού με το πρόσχημα της ανανέωσης. Ετσι, για τη Βολιβία ισχύει το «πρόεδρος για όσο θέλει ο λαός», ενώ για την Ελλάδα «βουλευτής για όσο θέλει το κόμμα», ασχέτως της θέλησης του λαού.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά χρησιμοποιεί πολλά μέτρα και σταθμά για να επιτύχει τους σκοπούς της. Μόλις πριν από μια εβδομάδα η «Αυγή» παρουσίαζε το συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ ως σύγκρουση δύο πόλων: «Από τη μια η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών (μια πολυσυλλεκτική αριστερή συμμαχία στην οποία μετέχουν πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ, άλλων πολιτικών αριστερών σχημάτων ή ανένταχτοι αριστεροί). Από την άλλη, η Αντι-Συσπείρωση στη Συσπείρωση. Ενα μπλοκ ετερόκλητο...» (Αυγή 1.3.2009). Ετσι, οι του Αριστερού Ρεύματος πανεπιστημιακοί αποτελούσαν «μια πολυσυλλεκτική αριστερή συμμαχία», ενώ οι αντίπαλοί της «ένα μπλοκ ετερόκλητο». Η διαφορά του «πολυσυλλεκτικού» και του «ετερόκλητου» είναι ίδια με τη διαφορά μεταξύ Τσάβες και Κουβέλη. Στη μια ισχύει το «κανένας θεσμός, μόνο ο λαός», στην άλλη «κανένας λαός, μόνο το κόμμα».

Με τέτοιες τακτικές ιστορικά χαντακώθηκε η Αριστερά. Δεν ήταν η επαναστατικότητά της που δεν έθελγε τις μάζες ούτε το κατεστημένο που βυσσοδομούσε εναντίον της. Κυρίως ήταν η ιδεολογική αναξιοπιστία, που από τη μια ορθώς πάλευε για διεύρυνση των πολιτικών δικαιωμάτων στη δύση, ενώ από την άλλη έκλεινε τα μάτια στις δικτατορίες του ανατολικού μπλοκ. Ετσι, ενώ το ΚΚΕ μαχόταν κατά της πυρηνικής ενέργειας στην Ευρώπη, υποβάθμιζε (τρώγοντας μάλιστα φράουλες) το ατύχημα του Τσερνομπίλ. Στη δεκαετία του ’80 ήταν κατά των Πέρσινγκ και Κρουζ, δεν έλεγε όμως κουβέντα για τους σοσιαλιστικούς SS-20. Ενώ καταδίκαζε με τα πιο σκληρά λόγια τη φαιά τρομοκρατία, βάφτιζε την κόκκινη «πολιτικό έγκλημα».

Εχοντας τόσα μέτρα και σταθμά, η Αριστερά δεν μπόρεσε να γίνει αξιόπιστη λύση. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η λενινιστική - σταλινική προσέγγιση των πραγμάτων, ενώ ήταν κάποτε προνόμιο του ΚΚΕ, διαχέεται πλέον στον όμορο χώρο του, στην πάλαι ποτέ ανανεωτική Αριστερά. Μια Αριστερά που έφυγε από το ΚΚΕ επειδή υπήρχαν πολλά μέτρα και σταθμά. Το ΚΚΕ εσωτερικού γεννήθηκε επειδή πολλοί αριστεροί ένιωσαν γελοίοι να μάχονται κατά της ελληνικής δικτατορίας των συνταγματαρχών, ενώ ταυτόχρονα το κόμμα τούς υποχρέωνε να ευλογούν την εισβολή των σοβιετικών τανκ στην Τσεχοσλοβακία. Δεν ήταν μόνο προάσπιση της εσωκομματικής δημοκρατίας ούτε της δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη. Ηταν η προάσπιση της κοινής λογικής από τα στελέχη του εσωτερικού, σε αντίθεση με τα στελέχη του εξωτερικού που από την ασφάλεια των ανατολικών καθεστώτων έφτιαχναν την πραγματικότητα κατά τις επιταγές του Πολιτμπιρό.

Αυτή η παράδοση της λογικής που χαρακτήριζε την ανανεωτική Αριστερά σβήνει. Η πλειοψηφούσα συνιστώσα μετατρέπει τον ΣΥΝ σε ΚΚΕ, με όσα μέτρα και σταθμά χρειάζονται ο Τσάβες και ο σοσιαλισμός.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ

Στην Κυριακάτικη Αυγή ο πολύ καλός δημοσιογραφός Ανδρέας Παπαδόπουλος είχε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ (ΕΔΩ μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο) σχετικά με την συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχώρισα δυο κομμάτια. Το πρώτο αφορά τον Συνασπισμό, το δεύτερο τις συνιστώσες:

Για τους 4 ευρωβουλευτές

Χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης δίνει ο ΣΥΝ και κατ' επέκταση η ευρωπαϊκή αριστερά στις επικείμενες ευρωεκλογές με σαφή στόχο να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο ευρωκοινοβούλιο, σε μια πιο προοδευτική κατεύθυνση. Ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε ψηλά των πήχυ, μιλώντας για την εκλογή τεσσάρων ευρωβουλευτών. Όπως προαναφέραμε, ο ΣΥΝ βρίσκεται στην τελική ευθεία για το εσωκομματικό του δημοψήφισμα, στο οποίο τα περίπου 15.000 μέλη του θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα στους 12 υποψηφίους. Σύμφωνα με την εγκύκλιο της εφορευτικής επιτροπής η τελική κατάταξη θα γίνει ως εξής: Ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες πρώτες (1η) προτιμήσεις θα λάβει την πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου. Ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες αθροιστικά πρώτες και δεύτερες προτιμήσεις (1η, 2η ) θα καταλάβει την τρίτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, ενώ ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες αθροιστικά πρώτες δεύτερες και τρίτες προτιμήσεις (1η, 2η, 3η) θα καταλάβει την πέμπτη θέση του ευρωψηφοδελτίου.

Οι συζητήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ

Επιπροσθέτως και στον ΣΥΡΙΖΑ προχωρούν οι συζητήσεις και οι ζυμώσεις για τα πρόσωπα που θα τοποθετηθούν στις θέσεις 2 και 4 του ευρωψηφοδελτίου. Από τις συνιστώσες έχουν κατατεθεί αρκετές προτάσεις, ενώ η διάθεση που υπάρχει είναι να υπάρξει κατάληξη πριν από την Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (10-12 Απριλίου). Ήδη έχουν ακουστεί τα ονόματα γυναικών-προσωπικοτήτων της αριστεράς, όπως η Νάντια Βαλαβάνη η Τασία Χριστοδουλοπούλου και η Ελένη Πορτάλιου. Η ΑΚΟΑ έχει προτείνει στην πρώτη θέση να τοποθετηθεί γυναίκα, που να έχει κινηματικές αναφορές και ως τέτοια περίπτωση έχει εισηγηθεί την Κ. Κούνεβα. Η ΚΟΕ διεκδικεί δημόσια πολιτική εκπροσώπηση, προτείνοντας μεταξύ άλλων τα στελέχη της Χρ. Κατσούλα και Χρ. Καραμάνο για τη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου. Η ΔΕΑ έχει προτείνει η δεύτερη θέση να καταληφθεί από πολιτικό στέλεχος, προτάσσοντας τη σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή αντικαπιταλιστική αριστερά. Στη βάση αυτή θεωρεί ότι μπορεί στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου να τοποθετηθεί ο Αντώνης Νταβανέλος. Για την ίδια θέση το ΔΗΚΚΙ έχει προτείνει τα στελέχη του Γ. Πάντζα, Ηλ. Νικολόπουλο κ.ά. Να σημειωθεί ότι ΑΚΟΑ και ΔΕΑ έχουν προτείνει την εναλλαγή στο μέσο της θητείας.

Σχόλιο "Κόκκινης Πιπεριάς": Κάτι μου λεει ότι είμαστε μπροστά στην επανάληψη των γελοιοτήτων του 2004 και τι εννοώ. Από τη μια ο Συνασπισμός ανοιχτά και αμεσοδημοκρατικά με δημοψήφισμα των μελών του θα επιλέξει τους τρεις που του αναλογούν για το ψηφοδέλτιο.
Οι υπόλοιπες συνιστώσες του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ πως θα αποφασίσουν; Ποιο θα είναι το κριτήριο που θα επιλεγεί κάποιος για την δεύτερη (άρα και εκλόγιμη) θέση; Μήπως με αδιαφανή κομματικά αλισβερίσια στην διορισμένη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ; Και ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ πως θα εκφράσει την άποψη του για τα πρόσωπα; Αν διαβάσετε προσεκτικά το ρεπορτάζ του Αντρέα Παπαδόπουλου κάθε μια συνιστώσα θέλει τη δεύτερη θέση για τον εαυτό της. Πως θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;