Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Αποτιμήσεις της χθεσινής συζήτησης της Ανανεωτικής Αριστεράς "Αριστερά και πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις"

Γόνιμη απέβη η χθεσινή εκδήλωση της Ανανεωτικής Αριστεράς στο Ξενοδοχείο Athens Imperial.

Σε μια κατάμεστη κοινού αίθουσα, που χειροκρότησε θερμά και την προσέλευση του ιστορικού στελέχους του ΣΥΝ Λεωνίδα Κύρκου, ο πολιτικός λόγος του Φώτη Κουβέλη (βλέπε ολόκληρο κείμενο εδώ) έδωσε για μια φορά ακόμη το στίγμα πολιτικού ήθους.

Λόγος θετικός και ξεκάθαρος, που έδωσε σαφή προσανατολισμό των οριζόντων που θα πρέπει να κινείται η σύγχρονη αριστερά σε σχέση και με το ελληνικό και το παγκόσμιο γίγνεσθαι "με εναλλακτική πρόταση εξουσίας, στηριγμένη σε μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία" με "τη μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων της ευρύτερης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής Αριστεράς, κοινωνικών και πολιτικών και ανάδειξη των δυνάμεων αυτών σε πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία" που "να αποκλείεται ο εφησυχασμός και ή αναγκαστική αυτοπεριχαράκωση στις γραμμές του κόμματος".

Στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις και στις πολιτικές προτάσεις έγινε αναφορά στην ελληνική οικονομία στα πλαίσια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης με τον άκρατο νεο-φιλελευθερισμό, στο ρόλο που πρέπει να παίξει η Ευρώπη στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη διασφάλιση κοινωνικού κράτους, την ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές, δηλαδή την ολόπλευρη σύγκλιση της κοινωνίας της Ε.Ε. με την οικονομία της γνώσης και της τεχνολογίας σε συνθήκες προϊούσας διεθνοποίησης, ενώ ακολούθησε ανάλυση των γραμμών αυτών με ανάγκη προγραμματικού σχεδιασμού.

Εκτενής η αναφορά και στην "ανατροπή των κατακτήσεων των εργαζομένων, την αφόρητη συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, την υπερχρέωση των νοικοκυριών, την απειλητική διόγκωση της ανεργίας και της φτώχειας, τη διαρκή περιβαλλοντική υποβάθμιση, τον ισχυρό κλονισμό του κοινωνικού κράτους, τη διαλυτική εικόνα στους χώρους της Υγείας και της Παιδείας, την κατάτμηση και τον κατακερματισμό της κοινωνίας" που με το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου πυροδότησε τη λαϊκή οργή ως μία "σπίθα στη διάχυτη διαφθορά και την οσμή της σήψης που έφερε το Βατοπέδι και τη λεηλασία της δημόσιας γης" "που οδηγεί την κοινωνία, και κυρίως τους νέους ανθρώπους, σε καταστάσεις απόγνωσης" και "έφερε στο προσκήνιο το θέμα της βίας, του αυταρχισμού και της κακομεταχείρισης πολιτών από αστυνομικά όργανα και το παγιωμένο καθεστώς ανοχής και ουσιαστικής ατιμωρησίας τους", αλλά και "μια άνευ προηγουμένου καταστροφική επίθεση στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων από εξαγριωμένους κουκουλοφόρους που δεν ήταν αυτή τη φορά μόνο οι «γνωστοί-άγνωστοι», οι διαχρονικοί και πάντα παρόντες, αλλά και πάμπολλοι άλλοι πραγματικά άγνωστοι με τις κουκούλες τους, τα ρόπαλά τους, τις μολότωφ τους και με ολοφάνερο και διάχυτο το μίσος για όλα αυτά που πιστεύουν πως τυραννάνε τη ζωή τους". Όμως, "όταν σήμερα, χιλιάδες νέοι άνθρωποι δείχνουν να σπάνε την ατομοκεντρική τους συμπεριφορά και αισθάνονται την ανάγκη να μπουν ορμητικά στους αγώνες, ο αποπροσανατολισμός του κινήματός τους μέσα από φαντασιακές «εξεγέρσεις», θα οδηγήσει και στον εκφυλισμό του". "Οφείλαμε, όχι μόνο να δηλώνουμε, αλλά και με τις πολιτικές πρακτικές μας να πείθουμε ότι, για τον ΣΥΝ, αυτοί που καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν δεν είναι «λαϊκοί αγωνιστές με λάθος μεθόδους και μορφές πάλης», αλλά εχθροί της δημοκρατίας, άρα και εχθροί της Αριστεράς" υπογράμμισε.


Τονίστηκε η ανάγκη "να γίνει η ΕΕ πολιτικά ενοποιημένη σε ομοσπονδιακή βάση, με ισχυρό και αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων δημοκρατικών θεσμών" σε σχέση και με τις πρόσφατες παγκόσμιες εξελίξεις και του ρόλου που οφείλει να παίξει η Ευρωπαϊκή Αριστερά εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που προκάλεσε ο "καζινοκαπιταλισμός".

Λόγος έγινε και για την Αναπτυξιακή Πολιτική σε σχέση και με το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς που "αγκυλώνεται στο γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό του ΥΠΟΙΟ" και των πολλαπλών αναγνώσεών του, που ερμηνεύονται κατά το δοκούν από την κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία "ανίκανη να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, επιχειρεί να μετατρέψει τα προγράμματα της 4ης προγραμματικής περιόδου σε εργαλεία «απάλυνσης» της κρίσης για ορισμένα και μόνο ιδιωτικά συμφέροντα", ενώ για το πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης υπογραμμίστηκε ότι "Η Ελλάδα υπέβαλλε Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013 ύψους 5 δις ευρώ (Δημόσια Δαπάνη) εκ των οποίων το 30% των πόρων είναι ανειλλημένες υποχρεώσεις του Γ’ ΚΠΣ !".

Ο λόγος του Φώτη Κουβέλη έκλεισε με ένα ενωτικό μήνυμα και ένα κάλεσμα "να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο την Αριστερά που ονειρευτήκαμε."



Επιλογές από το κείμενο της Ομιλίας του Φώτη Κουβέλη

Όσο λάθος είναι να θεωρούμε ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός εξαντλείται στο στόχο της συμμετοχής στην άσκηση της εξουσίας, άλλο τόσο είναι λάθος να θεωρούμε «αριστερή» την εκτόπιση της Αριστεράς από τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες.


Ανάγκη διαλόγου και σύγκλισης, μέσα από πολιτικές πρωτοβουλίες που μπορεί να πάρει ο ίδιος ή και σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας.



Η Αριστερά δεν πρέπει να μένει αποκλεισμένη και να συρρικνώνεται σε ρόλους διαμαρτυρίας και καταγγελίας.



Το πολιτικό σχέδιο του κόμματός μας πρέπει να αποτελεί μια συνεχή ανοικτή πολιτική πρόσκληση-πρόκληση που θα απευθύνεται στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, που θα απευθύνεται στις υπαρκτές γειτονικές πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν την αντίθεσή τους στη Δεξιά...



Η Ανανεωτική Πτέρυγα πιστεύει ότι ο ΣΥΝ, κρατώντας ταυτόχρονα την ιδεολογική και πολιτική διαπάλη ανοικτή, οφείλει να πείθει ότι εργάζεται για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας έντιμης πολιτικά πρότασης.




Πολύ ενδιαφέρων και ο λόγος του Σταύρου Λιβαδά (ολόκληρος ο λόγος εδώ), ενώ ιδιαίτερα δυναμικός ο Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος (ολόκληρος ο λόγος εδώ) τοποθέτησε στη σωστή τους βάση τις έννοιες των σκηνών βίας που είδαμε προσφάτως και των εννοιών κράτους και αντι-κρατισμού και πώς η παρανόησή τους οδηγεί αντιεξουσιαστικές ομάδες σε μια λανθάνουσα επιθυμία κοινωνικοποίησης που εκδηλώνεται αρνητικά.


"Για μια Αριστερά:

χωρίς φανατισμό,
χωρίς βαρβαρότητα,
χωρίς διαχωριστικές γραμμές,
χωρίς αποκλεισμούς,
σε αναζήτηση συμμαχιών και όχι σε αναζήτηση εχθρών.
Για μια Αριστερά με ανθρώπινο πρόσωπο, με λογική και ευαισθησία"






© Eλένη Καλλιανέζου, Αθήνα 29 Ιανουαρίου 2009

buzz it!

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Με την Εμπειρία του Παρελθόντος και την Επίγνωση του Παρόντος κοιτάζοντας στο Μέλλον.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Αριστερά και πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις

Τετάρτη, 28/1, στις 19.00, ξενοδοχείο Athens Imperial (Πλατεία Καραϊσκάκη, ΜΕΤΡΟ Μεταξουργείο).


Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ οργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Αριστερά και πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις» την Τετάρτη, 28/1, στις 19.00, με ομιλητή τον Φώτη Κουβέλη.

Παρεμβάσεις θα κάνουν οι Σταύρος Λειβαδάς και Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος

Η εκδήλωση θα γίνει στο ξενοδοχείο Athens Imperial (Πλατεία Καραϊσκάκη, ΜΕΤΡΟ Μεταξουργείο).


Ελληνική Αριστερά (1968 - 2008). Από τη διάσπαση του ΚΚΕ έως την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα. Ντοκυμαντέρ του ΣΚΑΪ




Μέρος Α'




Μέρος Β'




Μέρος Γ'




Μέρος Δ'

buzz it!

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Griots - Αύξηση της Εντροπίας του Υπάρχοντος Συστήματος - Απόπειρες Ερμηνείας - Λαϊκισμός



Κοινωνική Εντροπία.


Προσφάτως ο Σπίθας ονόμασε την κρίση που εμφανίστηκε τελευταία στα ελληνικά δρώμενα ως συστημική κρίση. Και όντως το φαινόμενο της βίας και της πολλαπλώς εκπεφρασμένης κοινωνικής αγανάκτησης χρήζει άλλης πολιτικής και κοινωνιολογικής ερμηνείας, προκειμένου να εξευρεθούν λύσεις επί της ουσίας, πολλώ δε μάλλον αφού απειλούμαστε κι από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.


Στη θερμοδυναμική, θεωρούμε ότι η εντροπία είναι μέτρο της αταξίας ενός συστήματος. Ας το μεταφέρουμε στην πολιτική ζωή επιχειρώντας να ερμηνεύσουμε κοινωνικές δομές. Εάν μια διάταξη στο χώρο, η οποία θεωρείται κανονική αποδιοργανώνεται, τότε η εντροπία ολόκληρου του συστήματος αυξάνει.


Τι θα μπορούσαμε εν προκειμένου να ονομάσουμε αποδιοργάνωση του κανονικού συστήματος; Απλοϊκό να πούμε ελαφρώς ότι τα φαινόμενα βίας αυξάνουν την εντροπία του συστήματος, γιατί και αυτά είναι απότοκο ενός κράτους διεφθαρμένου και μη-οργανωμένου, όπου οι θεσμοί δε λειτουργούν.


Άρα, η αύξηση της κοινωνικής εντροπίας βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το οικονομικο-πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, που με τη σειρά του αδυνατεί πλέον να ελέγξει ή να ερμηνεύσει τις αλλαγές στον κοινωνικό ιστό.




Συστημική Επιστήμη.


Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει η Βικιπαίδεια η συστημική είναι μια ολιστική Επιστήμη με κλάδο την Κυβερνητική που ως όρος ταράζει τα νερά στη μεταπολεμική κοινωνία.


Πιο συγκεκριμένα: [...Θεωρία συστημάτων είναι ένα διεπιστημονικό γνωστικό πεδίο το οποίο παρέχει ένα ενοποιητικό, φιλοσοφικό πλαίσιο εννοιών για τη μελέτη ολοκληρωμένων συστημάτων, ανεξαρτήτως από τη διάσπαση τους σε πιο θεμελιώδεις δομικούς λίθους και λαμβάνοντας υπ' όψιν τις αλληλεπιδράσεις αυτών των θεμέλιων λίθων. Ο εν λόγω τρόπος σκέψης ονομάζεται ολισμός και αποτελεί το αντίθετο της προσέγγισης της μελέτης ενός συστήματος αποκλειστικά με αναγωγή του στα δομικά του μέρη, δηλαδή ενός άλλου τρόπου σκέψης που καλείται αναγωγισμός. Η θεωρία συστημάτων αναπτύχθηκε ως αντίδραση στον αναγωγισμό και στους περιορισμούς του...]


Άρα, δι' αυτής της λογικής, κάθε συστημική κρίση μπορεί να ερμηνευτεί διά της επιστήμης της Κυβερνητικής.


Αν θεωρήσουμε την κοινωνία ως ένα πολύπλοκο σύστημα με σύνθετη δομή που χαρακτηρίζεται από ισχυρή εξάρτηση και ποικιλομορφία μεταξύ των μερών του, τότε δεν είναι αναγκαίο να μεταβληθεί ολόκληρο το σύστημα. Αρκεί να μεταβληθεί επί της ουσίας μία και μόνο συνιστώσα του για να επηρεαστεί δραστικά και να μεταβληθεί και ολόκληρο το σύστημα και η εντροπία του. (Βλέπε π.χ. εξεγέρσεις στην Ελλάδα και διά της θεωρίας του ντόμινο, αντίστοιχες εξεγέρσεις στην Νότια Ευρώπη, Γαλλία ή Αμερική. Όμως στη Γαλλία οι φοιτητές είχαν πολύ συγκεκριμένα αιτήματα που έφεραν σε αμηχανία το κόμμα του Σαρκοζί).




Πολιτικές εφαρμογές.


Εάν υπάρξει θεωρητικά μια επί της ουσίας ποιοτική αλλαγή σε τμήμα του πολιτικού χώρου επηρεάζεται δραστικά κι ολόκληρος ο πολιτικός χώρος.


Είναι όντως αναγκαίο να υπάρξουν κι άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί, αφού οι υπάρχοντες (και εν προκειμένω η Αριστερά) φαίνονται να αποτυγχάνουν λίγο ως πολύ στην ερμηνεία των κοινωνικών εκρήξεων χρησιμοποιώντας παλιομοδίτικους όρους ή θωπεύοντας ηλικιακούς χώρους οδηγώντας εκόντες – άκοντες σε πολώσεις;


«Στη Δημοκρατία καμία μορφή βίας δεν είναι ανεκτή από καμία κοινωνική ή ηλικιακή ομάδα». (Αν. Αριστερά Ηρακλείου)


Θεωρώ ότι αν υπάρξει δραστική ποιοτική αλλαγή σε τμήμα του υπάρχοντος πολιτικού χώρου (π.χ. ενός και μόνο κόμματος, όσο μικρή κι αν είναι η δύναμή του) θα επηρεαστεί δραστικά κι όλη η πολιτική ζωή. Αρκεί η αλλαγή αυτή να είναι ουσιαστική και ξεκάθαρη, που να προασπίζει τους θεσμούς δικαίου προτείνοντας λύσεις εφαρμόσιμες και με συναίσθηση της πραγματικότητας μέσω των κοινοβουλευτικών θεσμών.


Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με κατεξοχήν συναισθηματικούς ιθαγενείς – που επηρεάζονται τα μάλλα από το θυμικό τους είναι πιθανόν ουτοπικό να μιλάμε για άρδην ποιοτική αλλαγή στα ήθη, όταν ο πολιτικός λόγος (από όλους τους χώρους -πλην ελαχίστων μεμονωμένων φωνών) διέπεται από λαϊκισμό και δημαγωγία.



© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 23 Δεκεμβρίου 2008, Αναδημοσίευση τμήματος ανάρτησης από το Ιστολόγιο Ad astra per aspera


buzz it!

Tabula Rasa και Quo Vadis




Έξυπνη κίνηση πολιτικού τακτικισμού, εν μέσω πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων εκ μέρους του Υπουργού Παιδείας κ. Άρη Σπηλιωτόπουλου η πρόσκληση σε ανοιχτό εθνικό διάλογο από μηδενικής βάσεως, αφού επί της ουσίας αδειάζει οποιοδήποτε αντιπολιτευτικό επιχείρημα του τύπου «δεν κουβεντιάζουμε επί αυτών των αρχών», όταν όλες οι αρχές επαναπροσδιορίζονται ab ovo.

Σαφές επίσης ότι το αντεπιχείρημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διά στόματος κ. Άννας Διαμαντοπούλου «Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και αλλαγή τριών υπουργών, σήμερα ο υπουργός Παιδείας είπε ότι όλα ξεκινούν από μηδενική βάση και ότι η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης είναι 'tabula rasa'. Αυτό είναι μια εύκολη απάντηση για να οδηγηθούν σε εκλογές και σε προεκλογική περίοδο, δεν είναι όμως αυτό που θέλει η χώρα. Η χώρα χρειάζεται απαντήσεις στο quo vadis.» για να καταλήξει στο αναμενόμενο «Και αυτές τις απαντήσεις θα τις δίνει καθημερινά και με συγκεκριμένο τρόπο το ΠΑΣΟΚ» έχει δύο κυρίως στόχους:

Αφενός να μας ξαναθυμίσει τα λατινικά μας και αφετέρου να αναμασήσει την προσδοκώμενη εκλογολογία.

Τελικά, μία κοινοβουλευτική περίοδος σε αυτή τη χώρα έχει μεταλλαχθεί σε μία υπερδιεσταλμένη εκλογική περίοδο με την αρωγή των δημοσκοπικών εταιριών και παν μέτρο δεν είναι τίποτε άλλο από προεκλογική εξαγγελία;

Όμως, το quo vadis δεν είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεται η χώρα. Και ο πλέον απαίδευτος έχει πια αντιληφθεί ότι ο δρόμος οδηγεί στο γκρεμό. Μία επιπλέον διαπίστωση δεν κρίνεται απαραίτητη και από αναλύσεις πολιτικές και παρα-πολιτικές αυτή η χώρα βρίθει.

Δει δη λύσεως, ω, πολίτες της Ελλάδος και άνευ τούτης ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων.

Βεβαίως, η κ. Διαμαντοπούλου αμέσως μετά δηλώνει ότι «Το ΠΑΣΟΚ θα καταθέσει σε όλα τα θέματα τη συγκεκριμένη πρότασή του», καίτοι «Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει από μόνο του. Η αλλαγή του συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προϋποθέτει πολύ σημαντικές αλλαγές στο Γενικό και στο Τεχνικό Λύκειο». Γνωστό. Ουδεμία γλαύκα εις Αθήνας επ' αυτού εκόμισε.

Ρητορική, δημοσκοπική ή όχι, η πρόταση του Άρη Σπηλιωτόπουλου, πέραν της αδυναμίας της Κυβέρνησης να δώσει λύσεις ουσιαστικές επί του ζητήματος, είναι καινοφανής για τα ελληνικά δεδομένα και νοοτροπίες.

Εκτός τόπου και χρόνου το ΚΚΕ θα τονίσει ότι τα δύο μεγάλα κόμματα μας παραπλανούν: «Είναι οι βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την Παιδεία που και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με συνέπεια υλοποιούν, η εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση και η προώθηση αντιδραστικών αλλαγών, ώστε όλη η εκπαίδευση να υπηρετεί τις σημερινές ανάγκες της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας» καλώντας σε αγώνες «για να μην υλοποιηθούν οι αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία».

Ερώτημα: Ποιες αντιδραστικές αλλαγές;

1. Εάν το θέμα συζητηθεί εξ' αρχής, καλείται και το ΚΚΕ να συμβάλλει παραγωγικά, ώστε οι όποιες αλλαγές να πάψουν να είναι αντιδραστικές.

2. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το Κεφάλαιο δεν καταργείται. Παρακάτω;

Σε αυτά να προσθέσουμε:

Η πλουτοκρατία και η εμπορευματοποίηση στην Παιδεία πώς ορίζεται; Με τη θέσπιση ιδιωτικών σχολείων και ΑΕΙ ή με τη δωρεάν προς όλους κακής ποιότητας δωρεάν παιδείας, που, ως γνωστόν, ευνοεί την άνθιση της Παραπαιδείας; Και εδώ έχουμε δύο τελείως διαφορετικές ποιοτικές παραμέτρους.

Το ιδανικό θα ήταν βεβαίως υψηλής ποιότητας δωρεάν παιδεία προς όλους, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα παραμείνει μία ακόμη ουτοπία στους πόθους των τελευταίων ρομαντικών.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο του Νίκου Φωτόπουλου «Χτίζονται Πολιτείες Απαίδευτων», που δημοσιεύθηκε και στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 15ης Νοεμβρίου 2008 προτείνοντας μοντέλα των Education Action Zones που εφαρμόστηκαν στη Βρετανία και των Ζones d' éducation prioritaire εκ Γαλλίας, επισημαίνοντας ότι οι δείκτες εκπαίδευσης και ανάπτυξης ανά περιοχές είναι συμφυείς, κατά συνέπεια, ο ήδη ταξικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης επιβαρύνεται και από μία σειρά τοπικών και περιφερειακών ανισοτήτων. Το μοντέλο αφορά στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και έχει να κάνει πολύ λίγο -έως καθόλου με ΤΕΙ και ΑΕΙ- και δεν είναι καινούργιο. Εφαρμόζεται στη Μεγάλη Βρετανία και στη Γαλλία από τις αρχές της δεκαετίας του '80.

Η διαφορά βέβαια είναι ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος προαπαιτεί και ένα κράτος αποκεντρωμένο και ικανό να λειτουργήσει στην περιφέρεια, η οποία μονίμως εν Ελλάδι πάσχει από δυσανεξία εφ' όλης της ύλης και σε όλους τους τομείς, πόσο μάλλον στην Παιδεία.

Και επιπλέον ασχολείται μάλλον με το πρόβλημα ποιότητας στην Παιδεία της περιφέρειας με στόχο την είσοδο στα ΑΕΙ σε μια κοινωνία που αδυνατεί να απορροφήσει εργασιακά τους χιλιάδες αποφοίτους Ανώτερων και Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, με πρόσθετη τη σκιά της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Φαίνεται ότι η χώρα μας έχει μακρύ δρόμο ακόμα να διανύσει, ώστε στον αρχαίο της πολιτισμό να προσθέσει και κάτι ακόμη απ' το σύγχρονο, για να μπορεί στην αυγή της τρίτης χιλιετίας να καλείται ακόμη το κράτος - λίκνο της Ευρώπης.

Αd referandum και επί τω έργω. Για να θυμηθούμε κι άλλο τα λατινικά μας. Altissima quaeque flumina minimo sono labi. [1]


______________________

Σημειώσεις

[1] Οι βαθείς ποταμοί κυλούν με το μικρότερο δυνατό θόρυβο.

*Aναλύσεις των αποτελεσμάτων της εφαρμογής των Zones d’éducation prioritaire στα γαλλικά εδώ



© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 14 Ιανουαρίου 2009, Αναδημοσίευση από το Ιστολόγιο Αd astra per aspera

buzz it!

Ηγερίες

"Όταν η κοινωνία τρέχει τον κατήφορον της διαφθοράς, μη διηγείσαι κακοήθη συμβάντα, μήτε κατηγορώντας τα· επειδή τότε κανείς δεν ψηφά την κατηγορίαν σου, αλλά καθένας εμψυχώνεται βλέποντας ότι έχει συντρόφους."
- Ανδρέας Λασκαράτος.


Ενοχλούμαι από την απαξίωση του πολιτικού βίου κι απ' το λιντσάρισμα των πολιτικών προσώπων σε τηλεόραση, ιστολόγια, ραδιόφωνo και Tύπο.

Ενοχλούμαι από τα παρα-πολιτικά πυρά και τον αμετροεπή καταγγελτικό λόγο, που στόχο έχουν να κερδίσουν μεγάλες ακροαματικότητες.

Έχοντας μάθει να διοχετεύουμε το θυμό μας σε κορωνίδες και με την υπερχρήση των θαυμαστικών ξεχάσαμε το νόημα των αποσιωποιητικών και της τελείας.

Όμως η εκφορά της απαξίας δεν οδηγεί σε αξιώσεις, με τον ίδιο τρόπο που η ασχήμια ή η συχνή προβολή του ανήθικου δεν παράγουν ομορφιά ή ήθος.

Αντίθετα, το ανήθικο, το κραυγαλέο ή το άσχημο μπορούν να παράξουν ομορφιά διαδραστικώς μόνο όταν ο λόγος αλλάζει και η άνους κραυγή απαντηθεί με επιχειρηματολογία και ήθος -χωρίς ο λόγος να πέφτει στην παγίδα του ηθικολογικού.

Ήταν απαγορευμένο στην αρχαία Αθήνα της ακμής όσοι αγόρευαν στην Εκκλησία του Δήμου να χειρονομούν υπερβολικά. Ύστερα από την τυραννία των Τριάκοντα άρχισε πλέον να γίνεται συνήθης και η αλλαγή στη σημειολογία των κινήσεων.

Οι δημαγωγοί ανέκαθεν χρησιμοποιούν το «πιασάρικο» και το εύπεπτο για να κερδίσουν κοινό, ένα παζάρεμα με το συναίσθημα των μαζών που αγγίζει το ίδιο τη γιαγιά που παρακολουθεί το σήριαλ του Φώσκολου, τη θεια μου τη Μαρίτσα που πήγε φυλακή ως κομμουνίστρια γιατί δεν υπέγραφε δήλωση, μέχρι το παιδί που ζει ημι-προστατευμένο σε μια μπάσταρδη δεοντολογία καλής συμπεριφοράς με ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης και αντι-βίας από τη μια και παιχνίδια στον υπολογιστή όπου η εξολόθρευση των κακών πριμοδοτείται με πόντους από την άλλη.

Αξιώνω λόγο που διέπεται από κάποιες αρχές σημαίνει ότι και ο δικός μου λόγος οφείλει να στηρίζεται στις αρχές που αξιώνω από τους άλλους.


© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 26 Οκτωβρίου 2008, Αναδημοσίευση απ' το Ιστολόγιο Ad astra per aspera


buzz it!