Κοινοβουλιοφοβίες και Εξωκοινοβουλιολαγνείες;

Ένα ιδιόμορφο κείμενο με τίτλο "ΣΥΡΙΖΑ, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, και Μεταβατικό Πρόγραμμα, Παρέμβαση στη συζήτηση για την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη", από τον Θεοφάνη Γραμμένο, διδάσκοντα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έτυχε χθες της προσοχής μου από την επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο και αναδημοσιεύω εδώ αυτούσιο:

"Εν όψει της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτιο επανέρχεται, αν και στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ, το ερώτημα του κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ (θέλουμε να) αποτελεί απλώς ένα εκλογικό σχήμα που θα αναβιώνει σε κάθε εκλογική μάχη, είτε πρόκειται για εθνικές εκλογές είτε για ευρωεκλογές, είτε ακόμη και για δημοτικές/νομαρχιακές εκλογές, ή μια συμμαχία αριστερών και επαναστατικών δυνάμεων στη βάση ενός κοινού πολιτικού προγράμματος με ουσιαστική στρατηγική τίποτε λιγότερο από την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Με σχετικά πρόσφατα κείμενα οι σημερινές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εν μέρει τοποθετηθεί σε αυτό και άλλα, συναφή ερωτήματα υπογραμμίζοντας την ανάγκη ανασυγκρότησης της Αριστεράς και οικοδόμησης ενός πολιτικού μετώπου μέσα στην κοινωνία με σκοπό την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου, δηλαδή του πλέον επιθετικού, καπιταλισμού. Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλει αναμφίβολα η οργανωτική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ και (σωστά) όχι ο μετασχηματισμός του σε ενιαίο κόμμα. Μάλιστα, η συγκέντρωση υπογραφών για τη στήριξη αυτής της κατεύθυνσης έχει ήδη ξεπεράσει τις 1000 και συνεχίζεται.

Ωστόσο, παραμένει ουσιαστικά ανέγγιχτο το ερώτημα σχετικά με το θεμελιώδους σημασίας για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ θέμα του πολιτικού προγράμματός του αλλά και της σχέσης του με τη σημερινή εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και ιδιαίτερα με τις δυνάμεις που συσπειρώθηκαν εκλογικά στα σχήματα της ΕΝΑΝΤΙΑ και του ΜΕΡΑ. Εδώ και καιρό, κυρίως από τον ΣΥΝ, επαναλαμβάνεται με σταθερή περιοδικότητα και επιμονή το άνοιγμα στο λεγόμενο «σοσιαλιστικό χώρο», στους Οικολόγους-Πράσινους και στο ΚΚΕ. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν σήμερα υπάρχει άλλος «σοσιαλιστικός χώρος» πλην εκείνου του ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που, π.χ., το σοσιαλιστικό ΔΗΚΚΙ ήδη στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα άλλο ερώτημα είναι από πότε ο χώρος ιδεολογικο-πολιτικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα μετά το 1996, θεωρείται σοσιαλιστικός και όχι σοσιαλφιλελεύθερος. Έστω κι έτσι όμως δεν υπάρχει τίποτε επιλήψιμο στο άνοιγμα αυτό προς τον κόσμο που ακολουθεί τα πιο πάνω κόμματα παρά μόνο η μονομέρεια του ανοίγματος. Κανένα άνοιγμα (τουλάχιστον με παρόμοια ένταση) δεν έχει γίνει προς τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Και ως προς τον ΣΥΝ αυτό είναι κατανοητό. Παρά τη συντριπτική ήττα στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝ της ανανεωτικής πτέρυγάς του, δηλαδή του ιστορικά γνήσιου εκφραστή των κεντροαριστερών σεναρίων, υπεύθυνου για κάθε επίθεση αγάπης προς το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία είκοσι χρόνια, και για κάθε ιδεολογικό και πολιτικό άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία (βλέπε και τις ανάλογες, έστω λιγοστές σε σχέση με το παρελθόν, εκλογικές συνεργασίες στις τελευταίες δημοτικές/νομαρχιακές εκλογές), δεν έχει κανείς παρά να ξεφυλλίσει την ΑΥΓΗ για να εντοπίσει άρθρα που δεν μπορούν να κρύψουν μια υποφώσκουσα θεσμο- και κοινοβουλιολαγνεία, έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό (με την προσθήκη του επιθετικού προσδιορισμού «αριστερός», γεγονός που καθιστά ακόμη πιο ασαφή αυτόν τον νεολογισμό), έναν κυβερνητισμό και όχι έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στην κοινωνία, και πολλά άλλα χαρακτηριστικά ιδεολογικο-πολιτικά γνωρίσματα της πάλαι ποτέ ΕΑΡ. Όμως ένα τέτοιο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο όπως αυτό που αναφέραμε πιο πάνω απαιτεί τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων δυνάμεων όχι μόνο από τους ανένταχτους αριστερούς αλλά και από τις οργανωμένες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, δηλαδή όλους εκείνους με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συναντηθεί ουσιαστικά σε κάθε είδους μαζική κινητοποίηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Κι έτσι ερχόμαστε στο ζήτημα του κοινού πολιτικού προγράμματος.

Στο ΠΡΙΝ της 24 Φεβρουαρίου 2008 φιλοξενείται μια εξαιρετική συνέντευξη του ιδρυτικού στελέχους της LCR, Αλαίν Κριβίν (αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα εδώ), που δόθηκε δύο ημέρες μετά το πέρας των εργασιών του εθνικού συνεδρίου της LCR τον περασμένο Ιανουάριο όπου αποφασίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία η συγκρότηση ενός νέου σχήματος από τις αντικαπιταλιστικές δυνάμεις στη Γαλλία. Ο Κριβίν, λοιπόν, μιλά απερίφραστα για την αναγκαιότητα συσπείρωσης όλων των αριστερών δυνάμεων στη βάση ενός ουσιαστικού κοινού στόχου: της ανατροπής του καπιταλισμού. Το βασικό δεν είναι αν το κοινό πρόγραμμα είναι «ρεαλιστικό», δηλαδή αποδεκτό από την άρχουσα τάξη, αλλά αν είναι αποδεκτό από τους εργαζόμενους, αν εκφράζει τις δικές τους διεκδικήσεις. Προφανώς τα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής θα είναι υπό συζήτηση από όλες τις δυνάμεις που θα μετάσχουν, και θα συνδιαμορφωθούν σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις εμπειρίες, και την πολιτική καταγωγή όλων. Όπως λέει, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ο Κριβίν, «θα πρέπει να συσπειρώνει ανθρώπους που συμφωνούν στο τι πρέπει να κάνουμε σήμερα και αύριο, ανεξάρτητα από το αν κατάγονται από το κομμουνιστικό, το αναρχικό, το τροτσκιστικό ή το γκεβαρικό ρεύμα ή -πολύ περισσότερο- από κανένα ρεύμα… Αυτό που θεωρούμε αναγκαίο είναι να συμφωνήσουμε ότι ζητούμενο είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και όχι η μεταρρύθμισή του… Για μας ένα ζήτημα στρατηγικής σημασίας είναι η στάση μας στο ζήτημα της συμμετοχής σε κυβερνητικά σχήματα, η στάση μας κυρίως απέναντι στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Είμαστε υπέρ της κοινής δράσης με τη σοσιαλδημοκρατία σε επιμέρους ζητήματα. Είμαστε, όμως, αντίθετοι με τη συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες. Δεν θέλουμε να διευθύνουμε τους θεσμούς μιας καπιταλιστικής κοινωνίας… Κατ' αρχήν ο όρος «αντινεοφιλελεύθερο» δεν μας αρέσει. Μπορεί κανείς να είναι αντινεοφιλελεύθερος και ταυτόχρονα θιασώτης του καπιταλισμού. Οι δύο, λοιπόν, αριστερές για τις οποίες μιλάμε δεν είναι η νεοφιλελεύθερη και η αντινεοφιλελεύθερη, αλλά η φιλοκαπιταλιστική και η Αριστερά της ρήξης με τον καπιταλισμό. Και αυτή η διαίρεση διασχίζει όλα τα κόμματα… Νομίζω ότι στην πολιτική ατζέντα επιστρέφει ένα πολύ πιο ευκρινές δίπολο: επανάσταση ή μεταρρύθμιση… Δεν μπορούμε να αποδυθούμε σε μια μακροπρόθεσμη και συνολική συνεργασία με όσους συμμετέχουν σε κυβερνήσεις από κοινού με τους σοσιαλδημοκράτες ή είναι έτοιμοι να το κάνουν. Απευθυνόμαστε μόνο στις δυνάμεις της ρήξης με τον καπιταλισμό και όχι στις δυνάμεις της ταξικής συνεργασίας». Θεωρώ πως στα λίγα αυτά αποσπάσματα τίθεται από τον Κριβίν η ουσία τόσο του υπό διαμόρφωση πολιτικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ευκταίας συμμετοχής σε αυτόν των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Η ΚΟΕ δημοσίευσε στις 17 Φεβρουαρίου 2008 ένα κείμενο στο οποίο τοποθετείται στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και όπου αναφέρεται στην αναγκαιότητα «ενός μίνιμουμ προγράμματος πάλης… στο οποίο «οι από κάτω να αναγνωρίζουν τα αιτήματα και τις ανάγκες τους». Στην κατεύθυνση αυτή θα πρότεινα στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ να συζητηθεί επί των αρχών του ένα συγκροτημένο πολιτικό πρόγραμμα, το Μεταβατικό Πρόγραμμα του Τρότσκι. Αν και δημοσιευμένο το 1938 και σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, αυτό το θεμελιώδες ντοκουμέντο που υιοθετήθηκε από την 4η Διεθνή στο ιδρυτικό της συνέδριο αποτελεί ίσως το πλέον οργανωμένο πολιτικό πρόγραμμα με σκοπό να προσελκύσει στη δράση τις εργαζόμενες μάζες σε καπιταλιστικές χώρες, ξεκινώντας από το επίπεδο συνείδησής τους στη δεδομένη χρονική περίοδο, φυσικά αφού εμπλουτιστεί και εναρμονιστεί με τις σύγχρονες εξελίξεις σε κάθε χώρα. Το Μεταβατικό Πρόγραμμα προτείνει μια μέθοδο για την επίλυση των βασικών αντιφάσεων της εποχής μας, οι οποίες βεβαίως δεν λύνονται αυτόματα από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ούτε και οι αγώνες του μαζικού κινήματος οδηγούν κατ’ ανάγκη στην ανάπτυξη αντικαπιταλιστικής συνείδησης. Τα τρία βασικά συμπεράσματα του Μεταβατικού Προγράμματος είναι (α) ότι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού δεν λύνονται χωρίς την ανατροπή του, (β) οι μάζες εισέρχονται περιοδικά σε αγώνες μεγάλης εμβέλειας ενάντια σε συγκεκριμένες επιπτώσεις που επιφέρουν αυτές οι αντιφάσεις και οι οποίες διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από περίοδο σε περίοδο, και (γ) οι οργανώσεις της Αριστεράς οφείλουν να συμμετέχουν στους αγώνες αυτούς με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να τους μετατρέψουν σε νίκες κατά του καπιταλισμού. Φυσικά, η τακτική και η ανάλυση της εκάστοτε συγκεκριμένης κατάστασης είναι απαραίτητα για την πραγμάτωση αυτών των συμπερασμάτων και πρέπει κάποιος να συνειδητοποιεί ότι ένα μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι απλώς ένα άθροισμα αντικαπιταλιστικών αιτημάτων, αλλά ένα πολιτικό πρόγραμμα που στοχεύει στην ανατροπή του καπιταλισμού. Υπ’ αυτήν την έννοια, η συσσώρευση μεταρρυθμίσεων, όσο θετικές κι αν είναι, όσο διαρθρωτικό χαρακτήρα κι αν έχουν, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στο σοσιαλισμό.

Το σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς καλείται να συμμετάσχει στην Πανελλαδική Σύσκεψη και να συνδιαμορφώσει με τις υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό πρόγραμμά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει με επιμονή να απευθύνει πραγματική έκκληση σε όλες αυτές τις δυνάμεις για τις οποίες είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι αγωνίζονται για το σοσιαλισμό και την ανατροπή του καπιταλισμού, έστω και παρά τις όποιες υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές. Αυτό που πρέπει να μας ενώνει είναι η βεβαιότητα ότι μαζί μπορούμε να νικήσουμε."

Πηγή άρθρου: ΣΥΡΙΖΑ, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς

* Για λόγους εύκολης πρόσβασης στο σύνδεσμο που δίνει το κείμενο για τη συνέντευξη του Κριβίν, αντικατέστησα την ηλεκτρονική διεύθυνση με τη λέξη "εδώ" και τοποθέτησα συνδέσμους με τις επίσημες ιστοσελίδες του "ΕΝΑΝΤΙΑ" και του "ΜΕΡΑ", με τα οποία ο καθηγητής Θ. Γραμμένος προτείνει συνεργασίες.

** Η εισήγηση αυτή έγινε πέρσυ, το θέμα όμως του φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά επανέρχεται στην επικαιρότητα, μετά τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και ενόψει του Συνεδρίου της ΠΟΣΔΕΠ, που θα πραγματοποιηθεί στις 6-8 Μαρτίου (βλέπε περισσότερα εδώ)

___________________________________________________



Duane Michals, Τυχαία Συνάντηση, 1969

Απέχω απ' το να λογοκρίνω απόψεις ακαδημαϊκών, το κείμενο ωστόσο δημιουργεί ερωτηματικά που χρήζουν ανάλυσης:

1. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να ανοιχθεί προς συνεργασίες με άλλους σχηματισμούς και κόμματα. Αλλά γιατί επιλέγονται ειδικά κόμματα της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που είναι εξίσου αντικαπιταλιστικά και ακραία ευρωσκεπτικιστικά, ενώ απορρίπτεται a priori η συνεργασία π.χ. με το ΚΚΕ που συμπλέει επί βασικών αρχών με τα εξωκοινοβουλευτικά αυτά νεοσχηματισθέντα κόμματα;

2. Ουδέποτε έγινε λόγος για συνεργασίες κορυφής από το ΣΥΝ προς το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα δεν εστιάζεται στο κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό κόμμα ή "σοσιαλφιλελεύθερο" ως πολιτική γραμμή. Το σταθερό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ εξάλλου δεν υπερβαίνει το 20% - 25%. Ένα κρίσιμο ποσοστό του κόσμου που αποφασίζει και το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν απαρτίζεται από σταθερούς ψηφοφόρους κι ούτε μπορεί κανείς να κατηγορήσει συλλήβδην όλους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ως "σοσιαλφιλελεύθερους". Πλανώμαστε πλάνην οικτρά, αν πιστεύουμε ότι το 5,04% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές είναι το παραδοσιακό ποσοστό της Αριστεράς. Μέρος του ποσοστού αυτού δόθηκε απ' τους ψηφοφόρους του "επάρατου" ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έβλεπαν μονόδρομους στο δίλημμα ποιο απ' τα δύο κόμματα να ψηφίσουν για να απαλλαγούν απ' τη μιζέρια τους.
Το όποιο άνοιγμα λοιπόν προς το ΠΑΣΟΚ γίνεται προς τη βάση και όχι προς την κορυφή, αφού δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις που οφείλουν να υπάρχουν για ευρύτερες συνεργασίες και αυτό είναι κάτι παραπάνω από σαφές τόσο στη στάση της ηγεσίας του ΣΥΝ όσο και σε όλες τις θέσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς.

3. Για ποιο λόγο θεωρείται επιλήψιμο για το ΣΥΝ το άνοιγμα προς τους Οικολόγους - Πράσινους, απ' τη στιγμή που καταστατικά ορίζεται ως Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας;

4. Γιατί απουσιάζει εκκωφαντικά οποιαδήποτε κριτική στη ΝΔ, και πού ακριβώς αποσκοπεί η κριτική σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, εκτός αυτού που βρίσκεται στην Κυβέρνηση;

5. Γιατί στοχοποιείται ο ΣΥΝ και μία μειοψηφική τάση του, αυτή της Ανανεωτικής Αριστεράς, από έναν άλλον Συνασπισμό τάσεων και συνιστωσών;

6. Πώς ορίζουμε το "αντινεοφιλελευθερισμό" και πώς τον "αντικαπιταλισμό", πού διαφέρει ο "αντικαπιταλισμός" με τα αιτήματα και τη συνθηματολογία στα τέλη του 19ου αι. και πώς επιτυγχάνεται η ρήξη με τον καπιταλισμό; Με τη σταδιακή αφύπνιση των μαζών, τη συμμετοχή στη λαϊκή πάλη και τις διεθνείς εξεγέρσεις; Και πάλι πού αυτό διαφέρει απ' αυτά που έγιναν διαχρονικά στην παγκόσμια σκηνή με την τελική εγκαθίδρυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τελικά γιατί ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε;

7. Τίθεται όντως ηθικό δίλημμα μεταξύ του "επανάσταση ή μεταρρύθμιση" ομοιοτρόπως με το "Καραμανλής ή χάος;"

8. Σε μια θεσπισμένη δημοκρατία η αναφορά στο Σύνταγμα, τους θεσμούς και το Κοινοβούλιο είναι Κοινοβουλιολαγνεία, όπου πας αριστερός δε δικαιούται να φέρει εντός Κοινοβουλίου Αριστερή Ταυτότητα; Και τι αντιπροτείνεται; Η κατάλυση των θεσμών και του Κοινοβουλίου από Κοινοβουλιοφοβία, εξ' ου και το φλερτ με τις εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις; Τότε γιατί ο λαός αποφασίζει κάποιες δυνάμεις να μην τις θέσει εντός κοινοβουλίου; Πάσχει συνολικά από ομαδικό αβδηρητισμό και χρήζει αφύπνισης; Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και δεν αποφασίζει, βλακωδώς, να δει το συμφέρον του, γιατί βολεύτηκε στους καναπέδες; Μα και οι καναπέδες είναι χρεωμένοι έως τετάρτης γενιάς. Να υποθέσουμε ότι ούτε γι' αυτό δεν έχει στοιχειώδη επίγνωση;
Το διά ταύτα είναι να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στον Κριβίν, όπως κάποτε ο λαός τις εναπέθεσε στον Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε και αυτός τα χαρακτηριστικά του Σωτήρα;

9. Πώς ορίζεται ο "ιδιόμορφος ευρωπαϊσμός" και γιατί αντίκειται με την αριστερή ταυτότητα; Στην καθ' ημάς Κοινοβουλιοφοβία θα προσθέσουμε και την Ευρωκοινοβουλιοφοβία; Μήπως πρέπει να βγούμε και από την Ε.Ε. και να διαλύσουμε και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ψάχνοντας εξω-ευρωπαϊκούς συμμάχους; Και ποιοι θα είναι αυτοί;

10. Το 5,04% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές έδινε ψήφο εμπιστοσύνης σ' έναν χώρο χωρίς να συνυπολογίσει την ιδεολογία των συνιστωσών του, άρα ψήφιζε ένα κόμμα με κομμουνιστικές - αναρχικές - Τροτσκιστικές - ή Γκεβαρικές καταβολές, ως εκ τούτου ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει οποιοδήποτε άνοιγμα και προτάσεις για συνεργασίες "έστω και παρά τις υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές"; (!)

Γιατί λοιπόν έμαθα ότι το αξιακό σύστημα είναι αυτό που καθορίζει το ήθος και το αντίθετο στην πολιτική καλείται αρριβισμός και βολονταρισμός;

___________________________________________________

Συναφής Ανάρτηση: Αριστερές Αντιφάσεις, Βιομηχανία των Ειδώλων και Κριτικές Αποτιμήσεις

© Ελένη Καλλιανέζου, Kolding Δανίας, 24 Φεβρουαρίου 2009

Χωρίς Τίτλο

Γιατί χτύπησαν το Γιάννη Πανούση

?

Άνευ άλλου σχολίου πέραν της δήλωσης στο προαναφερθέν link:

H Αστερόεσσα είπε...

Θεωρώ απερίφραστα άνανδρη, εγκληματική και καταδικαστέα την επίθεση των κουκουλοφόρων εναντίον του καθηγητή Γιάννη Πανούση.

Πετροβολούν πάντα τα καρποφόρα δέντρα!

Από εκεί και πέρα, θεωρώ κατάπτυστους, εμετικούς και αμορραλιστές όσους "συζητούν" ή "επιχειρηματολογούν" προσπαθώντας να βρουν πατήματα νομιμοποίησης των πράξεων βίας, προκειμένου να τις χαρακτηρίσουν ή να τις χρωματίσουν ιδεολογικά.

Έτερον άλλον ου!

19 Φεβρουάριος 2009 12:41 μμ

Αριστερές Αντιφάσεις, Βιομηχανία των Ειδώλων και Κριτικές Αποτιμήσεις

Ίδια μέρα που διεξαγόταν το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ, στις 15 Φεβρουαρίου, η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ δημοσίευε ένα άρθρο του Ανταίου Χρυσοστομίδη τιτλούμενο "Η γοητεία των χαμένων επαναστάσεων" με παρουσίαση του Κουβανού λογοτέχνη Λεονάρντο Παδούρα, που μαζί με τον Πέτρο Μάρκαρη παρουσίαζε στην Αθήνα τη βδομάδα που μας πέρασε το βιβλίο του «Παρελθόν χαμένο στην ομίχλη»"Κι όμως όλοι ξέρουν (ή θα έπρεπε να ξέρουν) ότι η επανάσταση δεν έφερε την ευτυχία στο νησί της Καραϊβικής. Φτώχεια, πορνεία, ναρκωτικά, και πάλι φτώχεια, και λογοκρισία και έλλειψη δημοκρατίας χαρακτηρίζουν τη σημερινή Κούβα η οποία με το ζόρι στέκεται στα πόδια της", λέει ο αρθρογράφος, ενώ πιο κάτω θα αναφερθεί στον αριστερό συναισθηματισμό:

"Κι όμως η Κούβα παραμένει γοητευτική στους περισσότερους Έλληνες αριστερούς, όπως στους Ιταλούς, στους Γάλλους κ.λπ. Ο συναισθηματισμός. Ο περίφημος αριστερός συναισθηματισμός, αυτός που γέννησε στιγμές απίστευτου ηρωισμού αλλά και υπέθαλψε φρικτά εγκλήματα. Η ιδέα της επανάστασης που αν και απέτυχε να κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους -γιατί απέτυχε, αυτή είναι η αλήθεια: ποιος από εμάς θα ήθελε να ζει στη σημερινή Κούβα;- εξακολουθεί να «πυρπολεί» τις ψυχές των αριστερών αυτού του κόσμου."

Λέξεις όπως ανατροπή, ρήξη με το κατεστημένο, εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας, ισότητα, δικαιοσύνη, πάταξη της διαφθοράς, επανάσταση, αγώνας εξακολουθούν με τον ίδιο ρομαντισμό και την ίδια πίστη για έναν καλύτερο κόσμο να είναι σε χρήση διαχρονικά απ' όλα τα αριστερά ρεύματα κι απ' όλους τους κομματικούς χώρους, ακόμη και μέσα στο γραφειοκρατικό ΚΚΕ που εμμένει άκαμπτο στις γραμμές του και θα αποτιμήσει την ιστορία για να βγει πάντα με τα ίδια επιχειρήματα: να τραυματιστεί βαρειά ο δικομματισμός, να ενισχυθεί το λαϊκό κίνημα, να πέσει το κεφάλαιο, όπου φυσικά δεν τίθεται κανένα ηθικό δίλημμα μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι εξίσου ουραγοί του κεφαλαίου και ο ΣΥΡΙΖΑ οππορτουνίζει, άρα δεν τίθεται κανένα θέμα συνεργασίας με κανέναν. Στη διακυβέρνηση της χώρας, ανεξάρτητα αν στην εξουσία βρίσκεται η Ν.Δ. ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. η απάντηση είναι μία και passe-partout "να πέσει το κεφάλαιο", ενώ κανένα ενδιαφέρον δε διαφαίνεται είτε στον κοντινό είτε στο μακρινό ορίζοντα για μια εναργέσταρη ενασχόληση με τα κοινά επί ουσιαστικών και συγκεκριμένων προτάσεων επί συγκεκριμένων θεμάτων. Η καραμέλα πάλιωσε, αλλά η προσήλωση στο συγκεκριμένο μονοπώλιο -της συγκεκριμένης μάρκας καραμέλας- παραμένει η ίδια.

Αλλά οι λέξεις - φάροι, ουτοπίες που ψάχνουν να μετατραπούν σε Ιθάκες δε χρησιμοποιούνται μόνο απ' τους οπαδούς του Κ.Κ.Ε. Είναι το ίδιο σε χρήση και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ιστορικά: Από την καπηλεία του λαϊκού κινήματος με το πιασάρικο και δημαγωγικό προεκλογικό σύνθημα του Αντρέα Παπανδρέου "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" το '81, το ίδιο σε χρήση με το λαϊκισμό Κουτσόγιωργα που ακολούθησε, όπως και στα χρόνια του εκσυγχρονιστή Σημίτη και του μετριοπαθούς Γιώργου Παπανδρέου.

Και θα ήταν οξύμωρο, αν απουσίαζαν κι από το ΣΥΝ ή το ΣΥΡΙΖΑ, όπου και αντιληφθήκαμε εγκαίρως ότι ο Φιντέλ Κάστρο δεν είναι το είδωλο που θα μιλήσει στην καρδιά των ταλαιπωρημένων μαζών ακόμη κι απ' τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια με το Κ.Κ.Ε. εσ., όταν όλοι οι αριστεροί μελετούσαν Γκράμσι, όπως τώρα μελετούν συνήθως Τσόμσκι.

Σήμερα στις αφίσες του Τσε και του Άρη Βελουχιώτη προστέθηκαν νέοι ήρωες, περισσότερο εκσυγχρονισμένοι και με απήχηση στο λαό, όπως του ηγέτη της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στρατιωτικού Ούγκο Τσάβες, που το '92 πραγματοποιούσε με το MBR-200 απόπειρα πραξικοπήματος κατά του "El Gocho" Πέρες, πήγε φυλακή και το 1998 εξελέγη πρόεδρος με λαϊκή απήχηση, επανεξελέγη το 2002 και το 2006 κι αφού απέτυχε το 2007 να περάσει τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που θα του επέτρεπαν να γίνει ισόβιος πρόεδρος με κατάργηση της αυτονομίας της κεντρικής τράπεζας και ενίσχυση του ελέγχου του στις ένοπλες δυνάμεις, επανέρχεται τώρα το Φεβρουάριο του 2009 για να κερδίσει τα προνόμια που διεκδικούσε:

[...Για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εκφράζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον διάφοροι λαϊκιστές ηγέτες της περιοχής, όπως ο Αλβαρο Ουρίμπε της Κολομβίας και ο Ντανιέλ Ορτέγκα της Νικαράγουας, που θέλουν να καταργήσουν κι αυτοί τους νομικούς περιορισμούς στην επ'αόριστον επανεκλογή τους.

Ενδιαφέρον όμως δείχνει και η Ουάσινγκτον, ένας συχνός στόχος των εκρήξεων του Τσάβες.

Είναι λοιπόν η Βενεζουέλα μια δημοκρατία; Ναι, απαντά με άρθρο του στην Ελ Παϊς ο Μοϊσές Ναϊμ, διευθυντής του περιοδικού Foreign Policy. Ναι - αν δημοκρατία σημαίνει διεξαγωγή εκλογών όπου η κυβέρνηση κάνει αδιάκριτη και καταχρηστική χρήση των δημοσίων πόρων για να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Αν δημοκρατία σημαίνει ένα σύστημα όπου ο πρόεδρος προκηρύσσει δημοψήφισμα όσες φορές χρειαστεί για να το κερδίσει. Αν δημοκρατία σημαίνει ότι ο πρόεδρος ελέγχει άμεσα τη Βουλή, το Ανώτατο Δικαστήριο, τις ένοπλες δυνάμεις, την κεντρική τράπεζα και τη βιομηχανία...] θα πουν οι New York Times και η El Pais.

O ΣΥΡΙΖΑ συνεχάρη το εκλογικό αποτέλεσμα και το tvxs.gr θα επισημάνει: "Αξιολογώντας το σύνολο της εκλογικής διαδικασίας, εμείς οι παρατηρητές από την Ελλάδα μετά λόγου γνώσεως και στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, και έχοντας ιστορική ή προσωπική εμπειρία δικτατορικών καθεστώτων στην χώρα μας, είμαστε σε θέση να διακρίνουμε μεταξύ δικτατορίας και δημοκρατίας.

Εκτιμούμε ότι το δημοψήφισμα στις 15 Φεβρουαρίου 2009, διεξήχθη με όλους τους κανόνες της δημοκρατίας, δηλαδή με αντιπαράθεση απόψεων, ελευθερία προβολής θέσεων, ελευθερία πολιτικών συγκεντρώσεων, ελεύθερη χρήση ενημέρωσης και μέσων προπαγάνδας και ολοκληρώθηκε μέσα σε συνθήκες διαφάνειας και γνησιότητας".

Περίεργο δημοψήφισμα αλήθεια αυτό, που μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, ελεύθερα και δημοκρατικά ο λαός αποφασίζει για μια άρδην αντιδημοκρατική ρύθμιση, που θα έδινε τροφή και στήριξη σε κάθε μελλοντικό δικτάτορα να κάνει χρήση αυτών ακριβώς των ρυθμίσεων που ο Τσάβες επιδίωξε για να ασκήσει το "δικαίωμά του" να μετατραπεί σε ισόβιο πρόεδρο, ενώ συγχρόνως από μεριάς Ελλάδας υπάρχουν προτροπές και ευχολόγια να μην ασκήσει το δικαίωμα αυτό (που μόλις έχει επαναδιεκδικήσει και επιτύχει) περί ισοβιότητας στην προεδρία της Βενεζουέλας.

Στο μεταξύ και στην Ευρώπη ένας νέος αστέρας της Αριστεράς κάνει εμφάνιση. Ο Γάλλος ταχυδρόμος Ολιβιέ Μπεζανσνό, με φιλοδοξίες να έχει ακόμη μεγαλύτερη απήχηση από εκείνη της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Λίγκας. Σε συνέντευξή του στην Ελένη Τσερεζόλε, που δημοσιεύτηκε και στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ στις 15 Φεβρουαρίου

Στην ερώτηση της δημοσιογράφου "Κάποιοι προσάπτουν στο νέο κόμμα ότι δεν επιθυμεί να κυβερνήσει, ότι περιορίζεται σε εύκολα συνθήματα: τι απαντάτε;", ο Μπεζανσνό θα πει: "Σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα, ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε τα πάντα για να κυβερνήσουμε αλλά να κάνουμε τα πάντα για να υπηρετήσουμε τον κόσμο της εργασίας και να έχουμε την ίδια συμπεριφορά στις κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στους χώρους εργασίας μας ή στις εκλογές. Αν σήμερα αρνούμαστε να κυβερνήσουμε με το Σοσιαλιστικό κόμμα είναι γιατί δεν θέλουμε να είμαστε συνένοχοι μιας πολιτικής απαρνήσεων. Αλλά δεν πρόκειται για μια αντιπολίτευση αρχής. Σε μια άλλη κατάσταση στη βάση μιας γενικευμένης κινητοποίησης του λαού και ενός προγράμματος ρήξης με τον καπιταλισμό, είμαστε έτοιμοι να πάρουμε μέρος στην εξουσία. Σήμερα προτάσσουμε ένα επείγον πρόγραμμα διεκδικήσεων, το οποίο συνδέουμε με ένα κοινωνικό πρόγραμμα."

Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε δηλαδή, που δε φαίνονται να διαφέρουν και πολύ απ' τις εν Ελλάδι κουκουεδίστικες αντιλήψεις "Όταν πέσει το κεφάλαιο...", αλλά και τις αριστερίστικες αντιλήψεις άλλων που επί συγκεκριμένων ερωτήσεων "πώς αντιμετωπίζεται το τάδε ή το δείνα πρόβλημα στην οικονομία;" σου απαντούν "το πρόβλημα είναι να δούμε πώς φτάσαμε ως εδώ, με το νεοφιλελευθερισμό, με τις κοινωνικές ανισότητες και τις αδικίες" και αναμασούν: "το εισόδημα των κατώτερων τάξεων πλήττεται, η αισχροκέρδεια έχει εκτοξευθεί στα ύψη" και τα λοιπά και τα λοιπά, θεωρώντας ότι κομίζουν γλαύκα εις Αθήνας και ανακεφαλαιώνοντας τη μιζέρια μας, για την περίπτωση που δεν τη ζούμε ή δεν την έχουμε εμπεδώσει, ώστε να αφυπνιστούμε και να συμμετάσχουμε στις λαϊκές κινητοποιήσεις - (τις οποίες τις έχουμε φάει με το κουτάλι χρόνια τώρα, κι έχουμε φάει τα λυσσακά μας), αλλά δεν πειράζει: Μία, δύο, τρεις μαζικές κινητοποιήσεις ακόμη είναι πάντα χρήσιμες για την περίπτωση που θα κάνουμε κοπάνα από κάποια για να μας επιπλήξουν οι νέοι ηγέτες της Αριστεράς ως αυστηροί απουσιολόγοι.




Φαίνεται ότι η Αριστερά δεν έχει ξεφύγει ακόμη από το σύνδρομο του Μεσσιανισμού, ώστε ηγέτες ή ηγετίσκοι της παγκόσμιας σκηνής - είδωλα που ανεβαίνουν στο βάθρο για να εκβαραθρωθούν λίγα χρόνια αργότερα και να αντικατασταθούν με άλλα -χρησιμεύουν για να αποδειχθεί με τη μέθοδο της συγκριτικής συνεδριακής επιστημολογίας ως μια ακόμη απόδειξη πρόσχημα ότι οι Ουτοπίες θα παραμείνουν ου-τόποι και προορισμός για το πουθενά.

Όμως ο Φάουστο Μπερτινόττι της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θα πει:

[...Σκεπτόμαστε, αντίθετα, μια ανοιχτή κοινωνία, μιλάμε για διαδικαστική πορεία (processualità) - όχι για κατι το αναπόφευκτο - και για κινηματικότητα που θά’ πρεπε να ανατρέψει την κατάσταση πραγμάτων που επικρατεί. Ποντάρομε περισσότερο στην πάλη των τάξεων παρά στον καθορισμό εκείνου που έπρεπε να είναι η κομμουνιστική κοινωνία και είμαστε επόμενα σε θέση να αποδεχθούμε την προτροπή ενός δημοκράτη όπως ο Κελσεν: «Εάν σκέπτεστε», μας έλεγε, «ότι ο κομμουνισμός είναι η συμφιλίωση και η απάλειψη των ανταγωνισμών, η κοινωνία που σκέπτεστε προκαλεί φόβο». ...]

Πιο κάτω θα πει: [...Πιστεύω ότι η ιστορία μας επηρεάστηκε – όχι στα έργα του Μάρξ, αλλά στη μαρξιστική βουλγάτα - από την ιδέα του τέλους της ιστορίας. Μιά ιδέα σύμφωνα με την οποία, όταν ανατρέπεται η καπιταλιστική κοινωνία, η κοινωνία που ακολουθεί δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορία της ανθρωπότητας, είναι έξω από αυτή, ένα είδος επιγείου παραδείσου. Με το τέλος της καπιταλιστικής κοινωνίας δεν θα γινόταν μόνο μια ασυνέχεια, αλλα θα παραγόταν μια ολοκληρωτική και οριστική ρήξη. Στην καινούργια κοινωνία θα είχαμε την έλευση του βασιλείου της ευτυχίας και την πραγματοποίηση μιας νέας ανθρωπολογίας. Το σημείο που είναι δύσκολο να αποδεχθούμε είναι ακριβώς αυτό: πρέπει να απελευθερωθούμε από την ιδέα μιας νέας κοινωνίας σαν τέλος της ιστορίας και από την ιδέα ότι η πολιτική μπορεί να δώσει την ευτυχία. Ξέρω καλά ότι αυτές οι δυο ιδέες δεν ανήκουν μόνο στους κομμουνιστές ή στο εργατικό κίνημα. Η σχέση μεταξύ της πολιτικής και της ευτυχίας, η ιδέα ότι το Κράτος πρέπει να εγγυάται την ευτυχία των πολιτών ανήκε ακόμη, π.χ, στους πατέρες του συντάγματος των ΗΠΑ.

Σήμερα όμως χρειαζόμαστε μια αλλή προοπτική. Πρέπει να σκεφτούμε την κοινωνία σαν ένα ανοιχτό χώρο, από τον οποίο απομακρύνονται οι λόγοι της αλλοτροίωσης, της εκμετάλλευσης και της δυστυχίας, αλλά μέσα στον οποίο η διαδρομή του καθενός επαφίεται στον ίδιο και είναι δική του, μόνο δική του, ακόμη και αν εξαρτάται από σχέσεις με τους άλλους και τον άλλο...]

Στην Οδύσσεια των Αριστερών Κινημάτων η αναζήτηση της Ιθάκης στο νησί του υπαρκτού σοσιαλισμού αποδείχθηκε πλάνη. Η Ατλαντίδα καταποντίστηκε παίρνοντας μαζί της όλους της τους θησαυρούς. Στην πολύ συνθετότερη και επιρρεπέστερη σε αλληλεπιδράσεις σημερινή κοινωνία από την εποχή του Μαρξ έμειναν κάποια βασικά εργαλεία: η κριτική, οι βάσεις του εποικοδομήματος, η ανοιχτή θεώρηση της κορυφής της πυραμίδας, ο διαλεκτισμός. Κι από την άλλη η σημερινή διαφοροποιημένη μορφή του κεφαλαίου που δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικά αποθέματα πλούτου και οδήγησε στη σημερινή παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Το σύγχρονο καπιταλιστικό όνειρο αγοράστηκε με πομφόλυγες και νομοτελειακά οδηγεί στο Μεγάλο Λιμό. Τα στομάχια δε γεμίζουν με μπουρμπουλήθρες κι ούτε οι λιμοκτονούντες θα επιζήσουν αν γίνουν κωπηλάτες για το νησί της Ουτοπίας.

Το διά ταύτα; Η εξέγερση; Η επανάσταση; Η ένοπλη πάλη; Η άλωση της Βαστίλλης και η καρατόμηση της Μαρίας Αντουανέτας με την κρυφή προσδοκία τα "Δεκεμβριανά" της Ελλάδας να λειτουργήσουν ως σπινθήρες παγκόσμιας εξέγερσης κατά τους κρυφούς πόθους του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ;

[...Ο γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΝ, Δ. Τζανακόπουλος, στο περιοδικό «Θέσεις» (τεύχος 106), αναφερόμενος στους αντιεξουσιαστές, σημειώνει ότι «η βία των αντιεξουσιαστών δεν χρήζει προφανώς καταδίκης. Χρήζει όμως σφοδρής θεωρητικής και πολιτικής κριτικής, διότι από τη σκοπιά της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική». Και λίγο παρακάτω: «Η απόρριψη της τυφλής βίας δεν πρέπει να γίνεται με όρους ηθικούς, αλλά με όρους πολιτικής αποτελεσματικότητας»...] θα επισημάνει ο Τάσος Παππάς στην Ελευθεροτυπία, 17/02/09

Δηλαδή αν η βία των αντιεξουσιαστών είναι "πολιτικά αποτελεσματική" νομιμοποιείται; Και πού πάει αυτό το περίφημο Άρθρο 3 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: "Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.";

Και πάλι [...ο Μπερτινόττι καλεί την αριστερά να δηλώσει ανοιχτά ότι είναι υπέρ της μη-βίας. Δηλώνει πεπεισμένος ότι η απαραίτητη και αναγκαία κριτική στον σημερινό καπιταλισμό μπορεί να λάβει σάρκα και οστά στο πλαίσιο μιας μη-βίαιης και δημοκρατικής ανέλιξης της κοινωνίας και μιας ειρηνικής θεώρησης των ανθρωπίνων σχέσεων. Και υπενθυμίζει την προφητεία που η Κασσάνδρα απηύθυνε στον Αινεία: «Δεν θέλω να ζω με έναν ήρωα, δεν θέλω να ζω τον μετασχηματισμό σου σε μνημείο».

Στον προβληματισμό αυτόν συνέβαλε σημαντικά ο Πιέτρο Ινγκράο:

Πρώτον: με τις έρευνες και τις πολιτικές του αναλύσεις για τις σχέσεις μεταξύ πολιτικής και πολέμου (όρα το βιβλίο «La guerra sospesa. Ο μετέωρος πόλεμος»).

Δεύτερον: με τον όρο που έθεσε, για να γίνει μέλος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που δεν ήταν άλλος από εκείνο της καταδίκης του σταλινισμού σε όλες τις εκφράσεις του που, πέραν των άλλων, έχουν σχέση και με τη βία, με την ενοχοποίηση της διαφορετικής γνώμης, την αποδοχή της ενοχής για τη διαφορετική γνώμη, και τις κατ’ επέκταση αυτοκτονίες κ.λπ.

Ο λογαριασμός με την ιστορία μας.

Για να φέρουμε σε πέρας αυτή την ερευνητική διαδικασία αναγκαστήκαμε να λογαριαστούμε με την ιστορία μας. Θα ήμασταν αναγκασμένοι να λογαριαστούμε έτσι και αλλιώς, αλλά σήμερα είναι επείγον. Πρέπει να καταλάβουμε, εμείς που είμαστε οι κληρονόμοι του εργατικού κινήματος του Χίλια εννιακόσια, γιατί αυτή η μοναδική προσπάθεια ηττήθηκε ιστορικά. Είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής μας ή να υποτιμηθεί σαν δευτερεύον. Η ανάπτυξη των κινημάτων της κριτικής της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, η επιλογή της μη-βίας, μας επιβάλλουν να διερευνήσουμε κριτικά αυτή την ιστορία, για να καταλάβουμε τι είναι νεκρό και τι είναι ζωντανό σ’ αυτή, τι δεν λειτούργησε...] (βλέπε ολόκληρο άρθρο εδώ)

Και ξεχνάμε και το βασικότερο:

Ότι οι ουσιαστικές ρήξεις και ανατροπές δε γίνονται στο δρόμο με τα συνθήματα. Γίνoνται με τη νομοθετική μεταρρύμιση εντός Κοινοβουλίων και με την προάσπιση των θεσμών. Όσο οι θεσμοί εκφυλίζονται κι εμείς μένουμε μόνο στην καταγγελία και στη φωνή διαμαρτυρίας, χωρίς να συνοδεύεται η κραυγή από εξασφάλιση δημοκρατικών ρυθμίσεων, οι φωνές του δρόμου είναι καταδικασμένες να μείνουν ήχος σε ηχομονωμένους χώρους.

Από ένα κοινοβουλευτικό κόμμα ο κόσμος δεν προσδοκά να βρεί τον οιστρηλάτη των κινητοποιήσεων, αλλά τους ανθρώπους που εξέλεξε να εξυπηρετούν τα συμφέροντά του στη Βουλή.

________________________________________

Συναφής ανάρτηση: Ηγερίες

© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 18 Φεβρουαρίου 2009

Ευρωεκλογές 2009, Διαφοροποιήσεις, Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και επισημάνσεις.

1. Στην ανάρτηση Ανθρωπογεωγραφία του Παρόντος Ευρωκοινοβουλίου. Μέρος Α' - Who is who είδαμε ότι στις προηγούμενες Ευρωεκλογές η Ελλάδα εξέλεγε 24 ευρωβουλευτές.

Σε αυτή όμως την εκλογική αναμέτρηση, που στην Ελλάδα θα διεξαχθεί στις 7 Ιουνίου, η Ελλάδα θα εκλέξει 2 ευρωβουλευτές λιγότερους, λόγω α) της εισόδου στην Ευρώπη νέων μελών - κρατών και της ευνοϊκής ρύθμισης για τις μικρότερες πληθυσμιακά χώρες να εκλέγουν ευδόκιμο αριθμό βουλευτών, όπως π.χ. η Κύπρος ή το Λουξεμβούργο που εκλέγουν 6 ευρωβουλευτές ή η Μάλτα που εκλέγει 5 και β) του μικρότερου αριθμού ευρωβουλευτών που συνολικά θα εκλεγούν.

Αυτή λοιπόν τη φορά οι Έλληνες που θα μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι συνολικά 22.


2. Μέχρι σήμερα ο συνολικός αριθμός των βουλευτών του Ευρωκοινοβουλίου ήταν 785 ευρωβουλευτές. Αυτή τη φορά ο αριθμός των Ευρωβουλευτών μειώνεται συνολικά στους 736, που μετά την εφαρμογή της συνθήκης της Λισαβόνας θα παγιωθεί στους 751.

Κερδισμένες θα βγουν οι μικρότερες πληθυσμιακά χώρες, όπως η Σλοβενία και η Μάλτα, αλλά η Γερμανία που εξέλεγε 99 έδρες θα απωλέσει 3. Οι αλλαγές αυτές, σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο του BBC, θα εφαρμοστούν από το 2014, όμως ήδη το επερχόμενο Ευρωκοινοβούλιο θα έχει 49 ευρωβουλευτές λιγότερους.


3. Οι ευρωβουλευτές δεν εκλέγονται με σταυρό προτίμησης, αλλά με λίστα.


4. Το εκλογικό σύστημα που εκλέγονται οι ευρωβουλευτές διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στην Ελλάδα ισχύει μια μορφή αναλογικής με τη ρήτρα του 3%, πράγμα που σημαίνει ότι κόμμα που δεν συγκεντρώνει το 3% δεν εκλέγει βουλευτή. Επί του πρακτέου και για το ΣΥΝ, για να εκλέξει 3 Ευρωβουλευτές απαιτείται να συγκεντρώσει ποσοστό γύρω στο 11,5% (εφαρμόζοντας τον απλό κανόνα 100:22) και σε συνάρτηση με το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν τα άλλα κόμματα, ενώ για την εκλογή 4 ευρωβουλευτών από μεριάς ΣΥΝ το ποσοστό θα πρέπει να ανέλθει στο 14% (Βλέπε και σχετικό άρθρο του Λ. Σταυρόπουλου στο Βήμα, 8 Φεβρουαρίου 2009).


5. Για πρώτη φορά στην κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου στη σειρά των υποψηφίων υιοθετήθηκε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή: θέση 1 και 3 για το ΣΥΝ και θέση 2 και 4 για το ΣΥΡΙΖΑ. Σημειωτέον, στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ είχε προκριθεί η άποψη οι θέσεις 1 και 2 να είναι από το ΣΥΝ και οι άλλες 2 από το ΣΥΡΙΖΑ. (Βλέπε και ομιλία του Μιχάλη Σαμπατακάκη στο Διαρκές Συνέδριο στις 15 Φεβρουαρίου), απ' όπου και το παρακάτω απόσπασμα:

"Με τον Αλέξη Τσίπρα έχουμε φιλία από παλιά. Έτσι μπορώ να είμαι κριτικός, όταν κρίνω ότι πρέπει να είμαι, χωρίς να προσωποποιείται αυτή η κριτική. Και, βεβαίως, να κρίνομαι και εγώ με τη σειρά μου γι’ αυτήν την κριτική μου.

Άκουσα με έκπληξη την πρόταση του Αλέξη για κατάληψη των θέσεων 1 και 3 από τον ΣΥΝ στο ευρωψηφοδέλτιο. Δεν υπάρχει τέτοια απόφαση στην Πολιτική Γραμματεία Το αντίθετο, μάλιστα, στην Πολιτική Γραμματεία η συζήτηση ήταν για τις θέσεις 1 και 2. Στις ευρωεκλογές οι εξασφαλισμένες έδρες είναι δύο. Έτσι, σύμφωνα με την πρόταση του Αλέξη, ο ένας εκ των δύο, είτε ο Ν. Χουντής είτε ο Δ. Παπαδημούλης, που θα έχουν ψηφιστεί από 15.000 μέλη στο δημοψήφισμα, αποκλείεται και δεν θα πάει στην ευρωβουλή. Ο ένας είναι ο Γραμματέας του κόμματος και ο άλλος ο πιο δραστήριος έλληνας ευρωβουλευτής. Αντί λοιπόν για τον Ν. Χουντή ή τον Δ. Παπαδημούλη, που ο ένας θα έχει αποκλειστεί, θα γίνει ευρωβουλευτής κάποιος ή κάποια που θα έχει επιλεγεί με απόλυτα παραγοντικές διαδικασίες κορυφής. Γιατί θα γίνει μήπως δημοψήφισμα στον ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη της 2ης θέσης; Ή μήπως κάποιος έχει παρόμοια δικαιώματα με αυτά που έχουν ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου, να επιλέγει, δηλαδή, ποιος ή ποια θα γίνει ευρωβουλευτής, πέρα και αντίθετα από την επιλογή των χιλιάδων οργανωμένων μελών που θα ψηφίσουν;"


Στα παραπάνω ας προστεθεί και ο δικός μου σκεπτικισμός ως προς την αύξηση του Ευρω-σκεπτικισμού...

John Gutmann, The Jump, 1939

Περί σκεπτικού λευκής ψήφου της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο Διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ και κάποιες ακραίες "επαναστατικές" κορωνίδες.

[...Η "λευκή" ψήφος συνεχίζει να επιβεβαιώνει στην πράξη από την πλευρά της Ανανεωτικής Πτέρυγας την επιλογή για ήπια, σοβαρή και μετρημένη στάση στις εσωκομματικές διαδικασίες και δεν αποτελεί πράξη ρήξης όπως ενδεχομένως θα μπορούσε να ερμηνευθεί η στάση μας εάν επιλέγαμε "το κατά" ή κείμενο κατ’ αντιπαράθεση στο συνολικό κείμενο του προγράμματος...].

Όλο το κείμενο εδώ.

Δεν ψήφισε σύσσωμη η Ανανεωτική πτέρυγα λευκό. Θέτει την αρχή σοβαρού κριτικισμού και τροποίησης ή και αναθεώρησης πολλών στοιχείων του κειμένου του προγράμματος επί των αρχών. Ήπια μορφή στάσης -που και έτσι- απαντήθηκε από το Αριστερό Ρεύμα με σκληρή (και πολλές φορές απαράδεκτη κριτική με χαρακτηρισμούς προσώπων) και κορωνίδες σε κλίμα τεταμένο.

Το χρησιμοποιηθέν από κάποιους συνέδρους του αριστερού ρεύματος επιχείρημα "ψηφίστε το τώρα κι ας το αναθεωρήσουμε μετά", το θεωρώ το λιγότερο προσχηματικό, αφού το πρόγραμμα δεν είχε περάσει απ' τις κομματικές οργανώσεις της βάσης, ώστε να συζητηθεί και να συμβάλλουν σε αυτό όλοι.

Συντάχθηκε γιατί έπρεπε να συνταχθεί και ως τέτοιο θα έπρεπε να υπερψηφιστεί; Αν ψηφιζόταν κατ' αρχήν, θα σήμαινε ότι συμφωνώ ως προς το σύνολο και διαφωνώ σε επιμέρους σημεία.

Αν κάποιοι το καταψήφιζαν θα είχαμε εσωκομματικό εμφύλιο και δεν είμαι καθόλου βέβαιη ότι όλοι οι του αριστερού ρεύματος επιδιώκουν να τον αποφύγουν, όταν συνιστώσες του ΣΥΝ που διαφωνούν με τις πλειοψηφίες στοχοποιούνται ή ενοχοποιούνται.

Στο συνέδριο είχαμε και τοποθετήσεις θερμόαιμων συντρόφων ακραίες, όπως "δεν καταλαβαίνουμε γιατί οι εξεγέρσεις θα πρέπει να είναι πάντα ειρηνικές. Οι ανατροπές δε γίνονται πάντα ειρηνικά, κι εγώ δεν είμαι ούτε ο γιος του Γκάντι ούτε του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ", καταχειροκροτούμενες από ομάδες νεαρών.

Και εδώ, κατά τη γνώμη μου, έχουμε ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει. Δεν είναι η Αριστερά το σπίτι που θα στεγάσει κάθε αντιεξουσιαστή που βλακωδώς θα ορύεται ότι "δε χρειάζεται κεντρικό αίτημα για μια εξέγερση, αλλά είναι από μόνη της αίτημα" (!) Όλοι αυτοί που ευαγγελίζονται παρόμοια τσιτάτα είναι εχθροί της Αριστεράς!

Καλά θα κάνουν λοιπόν να δουν ψυχίατρο και να πάρουν ηρεμιστικά ή να πάνε εθελοντές σε κιμπούτς του Τσάβες κι όχι να θεωρούν τους εαυτούς τους συνεχιστές του Τσε ή του Άρη Βελουχιώτη. Αρκετά ο χώρος της Αριστεράς δοκιμάστηκε μέχρι σήμερα. Δεν περισσεύουν άλλα μνήματα!




Σχετικά:

1. Η ομιλία του Σπύρου Λυκούδη της 15ης Φεβρουαρίου 2009 στο Διαρκές συνέδριο του ΣΥΝ που δεν έγινε, διότι του αφαιρέθηκε ο λόγος "λόγω υπέρβασης χρόνου".

2 α. «Η μη βία, η μόνη πραγματικά επαναστατική επιλογή». Συνέντευξη του Σέρτζιο Ντ' Ελια ηγετικού στελέχους της Prima Linea, που είχε καταδικαστεί σε 30 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία αστυνομικού στην Ελιζαμπέττα Καζαλόττι, Ελευθεροτυπία, 19/01/2009.

(Ηγετικό στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης Prima Linea, που έδρασε στην Ιταλία τη δεκαετία του '70, ο Σέρτζιο Ντ' Ελια συλλαμβάνεται τον Μάιο του 1979 για τη δολοφονία του αστυνομικού Φάουστο Ντιονίσι, καταδικάζεται σε 30 χρόνια κάθειρξη και παραμένει στη φυλακή μέχρι το 1991. Το 1986, μαζί με άλλους 30 κρατουμένους, εγγράφεται στο ιταλικό ριζοσπαστικό κόμμα και εκλέγεται, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της οικογένειας του νεκρού αστυνομικού, βουλευτής του ιταλικού Κοινοβουλίου. Σήμερα το όνομά του είναι στενά συνδεδεμένο με τη διεθνή οργάνωση («Κάτω τα χέρια από τον Κάιν») που εισηγείται την κατάργηση της θανατικής ποινής σε παγκόσμιο επίπεδο.)

2 β. Η Αριστερά και η Βία, Φάουστο Μπερτινότι, Αυγή, 21/01/2009

(Ο Μπερτινότι καλεί την αριστερά να δηλώσει ανοιχτά ότι είναι υπέρ της μη-βίας. Δηλώνει πεπεισμένος ότι η απαραίτητη και αναγκαία κριτική στον σημερινό καπιταλισμό μπορεί να λάβει σάρκα και οστά στο πλαίσιο μιας μη-βίαιης και δημοκρατικής ανέλιξης της κοινωνίας και μιας ειρηνικής θεώρησης των ανθρωπίνων σχέσεων. Και υπενθυμίζει την προφητεία που η Κασσάνδρα απηύθυνε στον Αινεία: «Δεν θέλω να ζω με έναν ήρωα, δεν θέλω να ζω τον μετασχηματισμό σου σε μνημείο».

Στον προβληματισμό αυτόν συνέβαλε σημαντικά ο Πιέτρο Ινγκράο:

Πρώτον: με τις έρευνες και τις πολιτικές του αναλύσεις για τις σχέσεις μεταξύ πολιτικής και πολέμου (όρα το βιβλίο «La guerra sospesa. Ο μετέωρος πόλεμος»).

Δεύτερον: με τον όρο που έθεσε, για να γίνει μέλος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που δεν ήταν άλλος από εκείνο της καταδίκης του σταλινισμού σε όλες τις εκφράσεις του που, πέραν των άλλων, έχουν σχέση και με τη βία, με την ενοχοποίηση της διαφορετικής γνώμης, την αποδοχή της ενοχής για τη διαφορετική γνώμη, και τις κατ’ επέκταση αυτοκτονίες κ.λπ.

Sandy Skoglund, Ραδιενεργές Γάτες

Άλλοι παπάδες ήρθανε, άλλα Βαγγέλια φέραν...

Kαταστατικό του ΣΥΝ


ΜΕΡΟΣ Α', Πολιτικές Δηλώσεις και Τύπος.

1. Η Συνέντευξη του Φώτη Κουβέλη στο Bασίλη Σκουρή, RealNews 8/2/2009. Πηγή: Ανανεωτική Αριστερά, Αναδημοσίευση.

-Τι σας ανησυχεί περισσότερο στην πορεία της χώρας;

-Η επελαύνουσα οικονομική κρίση και η ύφεση η οποία ανεξάρτητα από τα παγκόσμια χαρακτηριστικά της συναντιέται με μια εξαιρετικά εύθραστη ελληνική οικονομία και φοβάμαι ότι τα αποτελέσματα που θα καταγράφονται θα είναι εξαιρετικά δυσμενή για μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας.

-Εκτιμάτε ότι βαδίζουμε σε πρόωρες κάλπες πριν τις ευρωεκλογές;

-Δεν αποκλείω τις πρόωρες εκλογές γιατί ακριβώς τα στοιχεία της οικονομικής κρίσης θα δημιουργήσουν μια πολιτική ασφυξία η οποία εκ των πραγμάτων θα αναγκάσει την κυβέρνηση να επιλέξει τις πρόωρες εκλογές. Βεβαίως όλα τα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι η ΝΔ είναι δεύτερο κόμμα. Παρόλα αυτά εκλογές κάνει κάποιος είτε για να τις κερδίσει, είτε για να περιορίσει το εύρος και τον βαθμό της ήττας. Εκτιμώ ταυτόχρονα ότι ο κ. Καραμανλής είναι δυνατόν επειδή διαθέτει την εξουσία να έχει πρωτοβουλίες οι οποίες θα δημιουργήσουν καταστάσεις που θα είναι δυνατόν να αξιοποιηθούν ώστε να περιοριστεί ο βαθμός της ήττας και να δημιουργηθούν οι συνθήκες, όπως πιστεύουν, οι οποίες μέσα από διλημματικές καταστάσεις για τον ελληνικό λαό να βελτιώσουν τη θέση της ΝΔ.

-Ο στόχος του κόμματός σας στην κάλπη ποιος πρέπει να είναι;

- Όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό.

-Σας είναι αδιάφορο ποιος θα είναι στην κυβέρνηση;

-Προσωπικά όχι. Θεωρώ ότι πρέπει να ενδιαφέρει τη σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά το περιεχόμενο της διακυβέρνησης.

-Αυτό κατά τη γνώμη σας πρέπει να εκφρασθεί και στην περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία, με το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα;

-Είναι εξαιρετικά σύνθετο ζήτημα. Πρέπει να εξαρτηθεί από στοιχεία προγραμματικού χαρακτήρα, από στοιχεία δεσμεύσεως προγραμματικών θέσεων. Δεν αναφέρομαι σε έναν άκρατο κυβερνητισμό, αλλά δεν αναφέρομαι επίσης και σε μια αυτοπεριχαράκωση του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι στο ενδεχόμενο μη αυτοδύναμης κυβέρνησης, χωρίς αυτό να σημαίνει διαδικασία πορείας προς συμμετοχή σε κυβέρνηση, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κινηθεί με υπευθυνότητα για να επηρεάσει και να εξαρτήσει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης.

-Ψήφο ανοχής λέτε;

- Θα πρέπει όλα να εξετασθούν. Και ψήφος ανοχής και ψήφος εμπιστοσύνης, αλλά πάντοτε σε συνάρτηση με τα δεδομένα εκείνης της στιγμής και πάντοτε αναφορικά και σε σχέση με στοιχεία δεσμεύσεων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.

-Η κρίση πώς αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά; Με αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή με κυβερνήσεις συνεργασίας;

-Την κρίση θα πρέπει να την αντιμετωπίσουν και να την διαχειριστούν αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις οι οποίες είναι δυνατόν στο επίπεδο των συνθέσεων να δώσουν μια απάντηση για την εναλλακτική πολιτική πρόταση εξουσίας. Στη βάση βεβαίως μιας εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης. Όλα αυτά, όμως, συναρτώνται με τα ίδια τα πράγματα και δεν μπορεί κανείς βολονταριστικά να καθορίζει την όποια εξέλιξη.

-Εκτιμάτε ότι σ’ αυτή τη συμμαχία χωρά και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

-Σε μια τέτοια συμμαχία, σε μια τέτοια συνεργασία, υπό προϋποθέσεις ναι. Γι’ αυτό και υποστηρίζω την άποψη ότι η εναλλακτική πολιτική πρόταση εξουσίας πρέπει να αναφέρεται στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε ανένταχτες δυνάμεις, σε δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας και βεβαίως και σε σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Πάντοτε, όμως, οι συγκλίσεις προϋποθέτουν προγραμματικές συμφωνίες και φερέγγυες πολιτικές πρακτικές που θα είναι δυνατόν να μετατρέπουν τις πολιτικές συμφωνίες στο βαθμό που υπάρχουν, σε καθημερινό, προς όφελος της κοινωνίας, πολιτικό αποτέλεσμα. Για να μετατοπίζεται η πολιτική ζωή από την βαθιά συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται προς μια ουσιαστική προοδευτική κατεύθυνση. Αυτές οι προϋποθέσεις σήμερα δεν υπάρχουν.

-Κάποια στελέχη, ακόμα και κοντά στον Πρόεδρό σας, κατηγορούν ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, ως Αριστερή Πρωτοβουλία, θα οδηγήσετε το κόμμα σε διάσπαση…

-Εάν δεν είναι αφελές αυτό το οποίο λέγεται, είναι τουλάχιστον προσχηματικό…

-Συμφωνείτε με τον κ. Κύρκο ότι ο ΣΥΝ χάνει την φυσιογνωμία του ως κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς;

- Είναι δυνατόν να χάσει πολλά από τα βασικά φυσιογνωμιστικά χαρακτηριστικά. Ακριβώς και γι’ αυτό το λόγο η επιμονή μας αναφέρεται στο να είναι συνεχές παρόν ο ανανεωτικός και ριζοσπαστικός χαρακτήρας του κόμματος…

-Στις ευρωεκλογές, π.χ., πώς να εκφραστεί αυτό στην πλατφόρμα;

-Παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνεργατικό σχήμα και οι διαφορές όσο και οι αποχρώσες απόψεις είναι υπαρκτές, θα πρέπει να βρεθεί ένας κοινός υπαρκτός λόγος αναφορικά με το ευρωπαϊκά ζητήματα με όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Και θεωρώ ως στοιχείο αυτού του κοινού πολιτικού τόπου τον αριστερό ευρωπαϊσμό.

-Στο ευρωψηφοδέλτιο, στις δυο πρώτες θέσεις, στελέχη μόνο του ΣΥΝ ή και του ΣΥΡΙΖΑ;

- Έχω τη γνώμη ότι θα πρέπει να διαμορφωθεί το ευρωψηφοδέλτιο με τρόπο που θα δίνει βέβαια τη δυνατότητα έκφρασης όλων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν θεωρώ ότι οι δυο πρώτες θέσεις πρέπει να αναφέρονται σε στελέχη του ΣΥΝ.

-Δηλαδή στον κ. Χουντή και τον κ. Παπαδημούλη…

-Ακριβώς.



ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΗΓΗΘΕΙ.

-Στις εθνικές εκλογές ποιος θα είναι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι λυμένο ως θέμα;

- Όχι. Δεν έχει αντιμετωπιστεί το ζήτημα αυτό. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και νομίζω ότι είναι δυνατόν να βρεθεί η καλύτερη λύση. Σε κάθε περίπτωση, επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές θα πρέπει να είναι εκπρόσωπος του Συνασπισμού, γιατί ο ΣΥΝ είναι η μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

-Και ο κ. Αλαβάνος και ο κ. Τσίπρας εκπρόσωποι του ΣΥΝ είναι, γι’ αυτό ρωτώ…

-Ναι. Νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση, χωρίς να υπάρχουν προβλήματα ή και εντάσεις…

-Θα ισχύσει το καταστατικό, που προβλέπει μόνο δυο θητείες βουλευτών;

- Νομίζω ότι και αυτό είναι ένα ζήτημα που θα αντιμετωπισθεί.

-Ένας χρόνος από την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα. Τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να προσέξει;

-Απέχω από το να δίνω συμβουλές, δεν είναι αυτός ο ρόλος μου. Εκείνο το οποίο υποστηρίζω είναι ότι χρειάζεται η μέγιστη δυνατή σύνθεση στη βάση των απόψεων που υπάρχουν, χωρίς αλαζονικές επιλογές οι οποίες διαμορφώνονται με βάση κάποιους εσωκομματικούς συσχετισμούς και όπως αυτοί καταγράφηκαν στο πρόσφατο Συνέδριο.

-Μια εβδομάδα μετά από εσάς έχει Συνέδριο το ΚΚΕ. Υπάρχουν δυνατότητες συνεργασίας μαζί του όπως πολλοί από τον ΣΥΝ υποστηρίζουν;

- Νομίζω ότι η υπόθεση της μεγάλης Αριστεράς, όπως κάποιοι την ονόμασαν, αναφερόμενοι βέβαια και στο ΚΚΕ, θα πρέπει να επανεξεταστεί. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης και συνεργασίας με το ΚΚΕ. Και τούτο ανεξάρτητα από το υπαρκτό πολιτικό ζήτημα του κατακερματισμού των δυνάμεων της Αριστεράς. Οι διαφορές με το ΚΚΕ όσο και η αναδίπλωσή του και η επιστροφή σε παρελθούσες πολιτικές επιλογές είναι υπαρκτά στοιχεία που κανείς δεν μπορεί να τα υποτιμήσει. Και η όποια ενότητα ή η οποιαδήποτε αναζήτηση της ενότητας δεν μπορεί να κρίνει τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν τόσο για την ασκούμενη πολιτική, όσο και για τους στρατηγικούς στόχους.

___________________________________________________

2. Η απάντηση του ΣΥΝ. ΣΥΝ: Έχει «Ρεύμα» η κόντρα. Στην αντεπίθεση για τις δηλώσεις Κουβέλη, Βούλα Κεχαγιά, Εφημερίδα τα Νέα, 11 Φεβρουαρίου 2009, Αναδημοσίευση.



«Δημιουργούν πρόβλημα στον ΣΥΝ οι παρεμβάσεις Κουβέλη», διαπίστωσαν σε έντονο ύφος τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος που ανήκουν στο Αριστερό Ρεύμα. Σε σχέση με την προοπτική συμμετοχής σε μία διακυβέρνηση, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε: «Δεν γυρίζουμε την πλάτη στην προοπτική διακυβέρνησης. Μας ενδιαφέρει όμως να συμμετάσχουμε- και όχι να δείχνουμε απλά ανοχή- σε μία διακυβέρνηση που θα αλλάξει το πολιτικό τοπίο»

Βαθαίνει το χάσμα στην Κουμουνδούρου με την πλειοψηφία του κόμματος να περνά στην αντεπίθεση και να ασκεί έντονη κριτική στην ανανεωτική πτέρυγα, αφενός για τις δηλώσεις Κουβέλη περί ψήφου ανοχής ή εμπιστοσύνης στο ΠΑΣΟΚ και αφετέρου για τη «λευκή» ψήφο στο πρόγραμμα του ΣΥΝ.

ΤΑ ΜΕΛΗ της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος που ανήκουν στο Αριστερό Ρεύμα διαπίστωσαν χθες σε έντονο ύφος ότι οι παρεμβάσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος «δημιουργούν πρόβλημα στον ΣΥΝ» και ακολούθως προκάλεσαν το κορυφαίο στέλεχος είτε να παρουσιαστεί στο όργανο για να πει τις θέσεις του είτε να καταθέσει σχετική πρόταση στο επικείμενο συνέδριο του Συνασπισμού.

Ενδεικτική της έντασης που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΝ και της καχυποψίας που υπάρχει μεταξύ των στελεχών του κόμματος είναι η χθεσινή παρέμβαση του Αλέκου Φλαμπουράρη, μέλους της Γραμματείας, ο οποίος χαρακτήρισε «εκτός πλαισίου» τις απόψεις Κουβέλη και σχολίασε καυστικά (Κανάλι 1 Πειραιά): «Ας καταθέσει την πρόταση στο συνέδριο κι ας πάρει ένα 15-20% για να ξέρει ο κόσμος ποια είναι η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ». Για το πρόγραμμα
Από την πλευρά τους, οι Ανανεωτικοί της Κουμουνδούρου απάντησαν στην πλειοψηφία του κόμματος ότι οι θέσεις τους για τις συνεργασίες «είναι γνωστές εδώ και χρόνια» και μάλιστα στο παρελθόν «αποτελούσαν και την επίσημη γραμμή του ΣΥΝ», προσθέτοντας ότι θα συνεχίζουν να εκφράζουν ανάλογες θέσεις.

Σε σχέση με τα επικριτικά σχόλια που δέχτηκαν για τη γραμμή «λευκό» στην ψηφοφορία για το πρόγραμμα, αντέτειναν ότι επιθυμούν ο ΣΥΝ να διεκδικήσει τις θέσεις ένα και δύο στην ευρωλίστα και να μην εκχωρήσει τη δεύτερη θέση στους συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια ώρα πάντως, μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, το ΔΗΚΚΙ, ανακοίνωνε ότι διεκδικεί για δικό της στέλεχος τη δεύτερη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο.

Την απορία του για το «λευκό» των Ανανεωτών διατύπωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, και ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας, προκαλώντας τις αντιδράσεις της πτέρυγας.

Να σημειωθεί πάντως ότι υπέρ του προγράμματος θα ψηφίσουν ορισμένα μέλη της ανανεωτικής πτέρυγας, ανάμεσά τους και ο Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και της Επιτροπής Προγράμματος.

___________________________________________________

ΜΕΡΟΣ Β'. Απορίες ιστολόγου ... βηξ...

3. Χρήσιμες επεξηγήσεις για την ανάγνωση και την ερμηνεία των κειμένων:

Ψήφος ανοχής: Δε σημαίνει προφανώς "ανέχομαι"!




4. Ερωτήματα:

α) Το "Δεν γυρίζουμε την πλάτη στην προοπτική διακυβέρνησης. Μας ενδιαφέρει όμως να συμμετάσχουμε- και όχι να δείχνουμε απλά ανοχή- σε μία διακυβέρνηση που θα αλλάξει το πολιτικό τοπίο" του Αλέξη Τσίπρα σε τι διαφέρει από το "Είναι εξαιρετικά σύνθετο ζήτημα. Πρέπει να εξαρτηθεί από στοιχεία προγραμματικού χαρακτήρα, από στοιχεία δεσμεύσεως προγραμματικών θέσεων. Δεν αναφέρομαι σε έναν άκρατο κυβερνητισμό, αλλά δεν αναφέρομαι επίσης και σε μια αυτοπεριχαράκωση του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι στο ενδεχόμενο μη αυτοδύναμης κυβέρνησης, χωρίς αυτό να σημαίνει διαδικασία πορείας προς συμμετοχή σε κυβέρνηση, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κινηθεί με υπευθυνότητα για να επηρεάσει και να εξαρτήσει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης...- Θα πρέπει όλα να εξετασθούν. Και ψήφος ανοχής και ψήφος εμπιστοσύνης, αλλά πάντοτε σε συνάρτηση με τα δεδομένα εκείνης της στιγμής και πάντοτε αναφορικά και σε σχέση με στοιχεία δεσμεύσεων προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας" του Φώτη Κουβέλη;.

β Ι) Αλέξης Τσίπρας: "Μας ενδιαφέρει να συμμετάσχουμε σε μία διακυβέρνηση που θα αλλάξει το πολιτικό τοπίο".

β ΙΙ) Στις 12/07/08 στην πρώτη ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ στην πρώτη συνεδρίαση , της "Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ" ειπώθηκε το παρακάτω:

[..."Στο όνομα της Αριστεράς υπάρχουν κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική που προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις και σε αλλαγές πάρα πολύ σημαντικές, τις οποίες πολλοί από εμάς εδώ μπορεί να θεωρούμε μεταρρυθμιστικά προτάγματα. Μιλάμε για κυβερνήσεις, όπως κυβερνάει ο Τσάβες, ο Μοράλες, ο Κορρέα στη Λατινική Αμερική."...]

Αυτό εννοείτε;



γ) "ΤΑ ΜΕΛΗ της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος που ανήκουν στο Αριστερό Ρεύμα διαπίστωσαν χθες σε έντονο ύφος ότι οι παρεμβάσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος «δημιουργούν πρόβλημα στον ΣΥΝ» και ακολούθως προκάλεσαν το κορυφαίο στέλεχος είτε να παρουσιαστεί στο όργανο για να πει τις θέσεις του είτε να καταθέσει σχετική πρόταση στο επικείμενο συνέδριο του Συνασπισμού", Εφημερίδα ΝΕΑ.

Οι απόψεις του εκφράζουν την τάση "Ανανεωτική Πτέρυγα" και εκφράζονται και στα θεσμικά όργανα του ΣΥΝ και δημοσίως από τα μέλη της τάσης από την πρώτη ημέρα της δημιουργία της.

Τα παραπάνω μόνο ως πραπολιτικοί ψίθυροι μπορούν να ερμηνευθούν που επιδιώκουν φίμωση και υποταγή.



δ) Η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ από το ΣΥΝ σχετικά με την σειρά των υποψηφίων αποδεικνύει την προσπάθεια συρρίκνωσης της Ανανεωτικής Πτέρυγας και απαξιώνει την δράση του Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος ήρθε και πρώτος σε αξιολόγηση απ' όλους τους Έλληνες Ευρωβουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου με 929 ερωτήσεις, 5 εκθέσεις, 3 γνωμοδοτήσεις και 162 παρεμβάσεις στην Ολομέλεια.

___________________________________________________

Συναφής ανάρτηση: Δεν με νοιάζει για τα "δαχτυλίδια"... (Τhe Mob Goes Wild)

Ανθρωπογεωγραφία του Παρόντος Ευρωκοινοβουλίου. Μέρος Α' - Who is who.

Το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετέχουν 27 κράτη μέλη της Ε.Ε. με 785 βουλευτές που αντιστοιχούν σε 450 περίπου εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκλογές γίνονται κάθε 5 χρόνια. Η κατανομή των εδρών ανά χώρα δεν αντιστοιχεί κατ' ανάγκη στον πληθυσμό της χώρας αυτής, αφού υπάρχει ρύθμιση για την ενίσχυση των μικρότερων πληθυσμιακά χωρών.

Η Ελλάδα συμμετέχει με 24 έδρες, ενώ στις τελευταίες ευρωεκλογές οι 24 βουλευτές που εκλέχτηκαν από τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ήταν οι παρακάτω:

Ν.Δ.
11 ευρωβουλευτές: Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, Μαργαρίτης Σχοινάς, Αντώνης Τρακατέλλης, Μανώλης Αγγελάκας, Γεώργιος Δημητρακόπουλος, Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου, Γιάννης Γκλαβάκης, Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου, Γιώργος Παπαστάμκος, Νικόλαος Βακάλης, Μανώλης Μαυρομμάτης.
Στο Ευρωκοινοβούλιο πρόσκεινται στην Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.)

ΠΑ.ΣΟ.Κ.
8 ευρωβουλευτές: Μαίρη Ματσούκα, Σταύρος Λαμπρινίδης, Άννυ Ποδηματά, Κατερίνα Μπατζελή, Κωνσταντίνος Μποτόπουλος, Ευαγγελία Τζαμπάζη, Μαριλένα Κόππα.
Στην Ευρωβουλή ανήκουν στην Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.)

Κ.Κ.Ε.
3 ευρωβουλευτές: Αθανάσιος Παφίλης, Γιώργος Τούσσας, Κωνσταντίνος Δρούτσας.
Πρόσκεινται στη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστερά των Βορείων Πρασίνων Χωρών.

ΣΥΝ
1 ευρωβουλευτής: Δημήτριος Παπαδημούλης.
Στην Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστερά των Βορείων Πρασίνων Χωρών

ΛΑ.Ο.Σ.
1 ευρωβουλευτής: Γεώργιος Γεωργίου.
Πρόσκειται στην Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία.



Οι βασικοί πολιτικοί χώροι του Ευρωκοινοβουλίου είναι οι παρακάτω:


1. Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.). (Επίσημη Ιστοσελίδα του κόμματος European People's Party EPP-ED). Κεντροδεξιού προσανατολισμού. Αν και συγκεντρώνει πλειοψηφία δεν είναι αυτοδύναμη τάση γι' αυτό και επιδιώκει τη μεγάλη συμμαχία είτε με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα είτε με τους Φιλελεύθερους, όπως και συνέβη στην προοηγούμενη σύνθεσή του, του 5ου δηλαδή Ευρωκοινοβουλίου. Πρόεδρος ο Γάλλος Joseph Daul, ο οποίος και εκλέχθηκε στην προεδρία του κόμματος στις 9 Ιανουαρίου 2007, ενώ παλιότερα είχε διακριθεί στην επιτροπή Γεωργίας. Αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας για κατάχρηση 16 εκατομμυρίων € από τα δημόσια γαλλικά κεφάλαια για τη γεωργία, ενώ η έρευνα οδήγησε και σε ενδείξεις εμπλοκής 3 ακόμη πρώην υπουργών γεωργίας κατά τη δεκατεία του '90. Τελικά, το κόμμα των εωρωσκεπτικιστών U.K.I.P (United Kingdom Independence Party) απέσυρε τις κατηγορίες τον Ιανουάριο του 2007.

Έδρες 288
Εδώ πρόσκεινται και οι 11 Έλληνες Ευρωβουλευτές της Ν.Δ.



2. Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.), με 217 έδρες. (Επίσημη Ιστοσελίδα του κόμματος Socialist Group P.S.E.). Πρόεδρος ο Γερμανός Martin Schulz, μέλος του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, δημοτικός σύμβουλος και κατόπιν δήμαρχος της πόλης Würselen, συντονιστής επιτροπής για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την περίοδο 1994 - 1996, και αργότερα (1996-2000) συντονιστής επιστροπής για τις πολιτικές ελευθερίες και εσωτερικών θεμάτων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Έδρες 217.
Εδώ πρόσκεινται και οι 8 Έλληνες Ευρωβουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.



3. Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.). (Alliance des démocrates et des libéraux pour l’Europe (A.D.L.E./A.L.D.E.) Είναι συμμαχία δύο κύριων Ευρωπαϊκών Κομμάτων: Του European Liberal Democrat and Reform Party (E.L.D.R) και του European Democratic Party (P.D.E. / E.D.P.) και εκπροσωπείται τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στις διακυβερνητικές επιτροπές του ΝΑΤΟ. Πρόεδρος ο Βρετανός Graham Watson. Μέλος της Επιτροπής για τις σχέσεις με την Κορεατική Χερσόννησο, αναπληρωτής στην επιτροπή για τις σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Ηγέτης των Φιλελευθέρων Δημοκρατιών στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1999, πρόεδρος στην Ευρώπη στην Επιτροπή Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων κατά την περίοδο 2002 - 2004 και εκδότης του περιοδικού του Κοινοβουλίου από το 1999.

Έδρες 100
Δε συμμετέχει η Ελλάδα.



4. Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) . (Union for Europe of the Nations, U.E.N). Γενικώς προσδιορίζεται ως ένα μετριοπαθές εθνικιστικό - συντηρητικό κίνημα με μεταφασιστικό υπόβαθρο. Ωστόσο αρκετοί από τους εθνικούς σχηματισμούς που το στηρίζουν, όπως το Ιρλανδέζικο σχεδόν κεντρώο Fianna Fáil, χαρακτηρίζονται από φυγόκεντρες τάσεις του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και επιθυμία στήριξης της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη. Στηρίζει απροκάλυπτα την Ένωση με την Ευρώπη, σε αντίθεση με τους Ευρωσκεπτικιστές, αλλά εμφανίζει πολύ μικρή συσπείρωση και δυσπιστία στις συμμαχίες που θα σχηματίσει. Προεδρεύουν ο Ιρλανδός Brian Crowley, του κόμματος Fianna Fáil. Δήλωσε ενδιαφερόμενος για την προεδρία του 2011 στους Irish Times. Χρησιμοποεί αναπηρικό αμαξίδιο. Στον ίδιο πολιτικό χώρο συμπροεδρεύει και η Ιταλίδα φασίστρια Cristiana Muscardini, η οποία και εκλέχθηκε με την Alleanza Nazionale στην οποία προεδρεύει ο Ignazio La Russa, Υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση Berlusconi. Στην Ευρώπη είναι στην επιτροπή διεθνούς εμπορίου, στην επιτροπή δικαιωμάτων της γυναίκας και ισότητας φύλου, και στην επιτροπή περιβάλλοντος, δημόσιας υγείας και ασφάλειας τροφίμων. Στον ίδιο πολιτικό σχηματισμό πρόσκεινται η ιταλική Lega di Nord, το Δανέζικο εθνικιστικό Folkeparti και άλλα εθνικιστικά κόμματα από την Πολωνία, τη Λιθουανία και τη Λετονία.

Έδρες 44
Δε συμμετέχει η Ελλάδα.



5. Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ). (Τhe Greens - European Free Alliance G.-E.F.A.). Συγκροτείται από το European Green Party και τη European Free Alliance. Kαι οι δύο χώροι χαρακτηρίζονται από το φιλελεύθερο μη-ξενοφοβικό εθνικισμό, φιλοσοφικοπολιτικό όρο που υποστηρίζει την ελευθερία, την ισότητα και τα ατομικά δικαιώματα των Ernest Renan και John Stuart Mill, όπου η πολιτική νομιμότητα εκπορεύεται από την ενεργό ατομική συμμετοχή στα κοινά και είναι κεντρώου και κεντροαριστερού προσανατολισμού. Στο σχηματισμό προεδρεύουν η Ιταλίδα Monica Frassoni του Ιταλικού Κόμματος των Πρασίνων και ο Γαλλογερμανός Daniel Marc Cohn-Bendit, γνωστός και ως Dany Le Rouge, παρατσούκλι που του δόθηκε τόσο για το χρώμα των μαλλιών του όσο και για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Συμμετείχε στις εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις ως αναρχικός το Μάη του '68 στο Παρίσι.

Έδρες 43
Δε συμμετέχει η Ελλάδα.



6. Ομάδα Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (European United Left - Nordic Green Left G.U.E.-N.G.L.) με 41 έδρες. Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς & Αριστεράς των Βορείων Πρασίνων Χωρών ο Γάλλος Francis Wurtz. Συμμετέχουν απ' την Ευρώπη: Το ΑΚΕΛ Κύπρου, το Komunistická strana Cech a Moravy της Τσέχικης Δημοκρατίας, το Vasemmistoliitto (VAS) Φινλανδίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας -Parti Communiste Français (PCF), Die Linke Γερμανίας, το Κ.Κ.Ε. Ελλάδας, ο ΣΥΝ Ελλάδας, το Sinn Féin Ιρλανδίας, το Partito della Rifondazione Comunista (PRC) Ιταλίας, το Partito dei Comunisti Italiani (PdCI) Ιταλίας, το Socialistische Partij (SP) Ολλανδίας, το Partido Comunista Português (PCP) Πορτογαλίας, η Izquierda Unida (IU) Ισπανίας, το VänsterPartiet (V) Σουηδίας και ο Δημοκρατικός Συνασπισμός για τη Μαρτινίκα -Rassemblement Démocratique pour la Martinique Γαλλίας. Ευνοϊκά προσκείμενα στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά μέλη από τα: Socialistisk Venstre Parti (SV) Νορβηγίας (δεν είναι μέλος της Ε.Ε.), Déi Lénk Λουξεμβούργου, το Ελβετικό Εργατικό Κόμμα -Parti Suisse du Travail (POP), καθώς και το Bloco de Esquerda (Left Bloc) Πορτογαλίας, ενώ το Δανέζικο Folkebevaegelsen mod EU έχει απεσταλμένους στην Ευρωπαϊκή Αριστερά (μη εκλεγμένους Ευρωβουλευτές).

Έδρες 41
Εδώ πρόσκεινται οι 3 Έλληνες Ευρωβουλευτές του Κ.Κ.Ε. και ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης.



7. Aνεξάρτητοι. (Μη εγγεγραμένοι Non inscrits, ΝΙ) Καίτοι αυτοπροδιορίζονται ως ανεξάρτητοι, οι Ευρωβουλευτές της Ομάδας υποστηρίζουν ακραίες εθνικιστικές απόψεις ή ανήκουν σε ακροδεξιά κόμματα, που αντιτίθενται σκληρά τόσο στους κεντροδεξιούς Χριστιανοδημοκράτες όσο και στους δεξιούς Ευρωσκεπτικιστές.

Έδρες 30
Δε συμμετέχει η Ελλάδα.



8. Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία (Independence - Democracy, I.D.) με 22 έδρες. Η ομάδα κατά το πλείστον απαρτίζεται από κόμματα συντηρητικά δεξιού ή ακροδεξιού προσανατολισμού και τους λεγόμενους Ευρωσκεπτικιστές, που παλαιότερα ενσωματώνονταν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Χριστιανοδημοκράτες. Πρόεδροι του πολιτικού χώρου ο Βρετανός Ευρωσκεπτικιστής Nigel Paul Farage και πολιτικός αρχηγός του δεξιού Θατσερικού U.K.I.P. (United Kingdom Independence Party), το οποίο και κατέχει 1 έδρα στη Βουλή των Κοινοτήτων, καίτοι μη εκλεγμένο ως U.K.I.P. και 2 στη Βουλή των Λόρδων και η Αμερικανοϊρλανδέζα Kathy Sinnott, προπαγανδίστρια των δικαιωμάτων των Α.Μ.Ε.Α.[1] και γραμματέας του προγράμματος Ελπίδα.
Ο Ευρωσκεπτικισμός είναι ένας γενικός όρος που τείνει να γίνει αντιπολιτευτικός στη διαδικασία της ένταξης στην Ε.Ε. Εντούτοις, δεν αντιπροσωπεύεται από ενιαία αντίληψη και ιδεολογία καθώς άλλοι Ευρωσκεπτικιστές έχουν διαφορετική αντίληψη στον τρόπο που θα πρέπει να λειτουργεί η Ε.Ε. και άλλοι εξ' αυτών τάσσονται υπέρ της απόσυρσης της χώρας τους από την Ε.Ε.


Έδρες 22
Εδώ πρόσκειται και ο Ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Γεώργιος Γεωργίου.




Οι χώρες - μέλη της Ε.Ε. αντιπροσωπεύονται αναλυτικά ως εξής [2]:

1. Γερμανία με 99 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 49 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.) 23 έδρες,
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 7 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 13 έδρες.
Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστερά των Βορείων Πρασίνων Χωρών 7 έδρες.


2. Γαλλία με 78 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 18 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 31 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 10 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 6 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 3 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 7 έδρες.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 3 έδρες.


3. Ηνωμένο Βασίλειο με 78 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 27 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 19 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 11 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 5 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 1 έδρα.
Μη εγεγγραμμένοι 7 έδρες.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 8 έδρες.


4. Ιταλία 78 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 24 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 17 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 12 έδρες.
Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) 13 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 2 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 7 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 3 έδρες.


5. Ισπανία 54 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 24 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 24 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 2 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 3 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 1 έδρα.


6. Πολωνία 54 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 15 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 9 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 6 έδρες.
Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) 20 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 1 έδρα.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 3 έδρες.


7. Ολλανδία 27 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 7 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 7 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 5 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 4 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 2 έδρες.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 1 έδρα.


8. Βέλγιο 24 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 6 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 7 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 6 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 2 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 3 έδρες.


9. Τσεχία 24 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 14 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 2 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 6 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 1 έδρα.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 1 έδρα.


10. Ελλάδα 24 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 11 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 8 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 4 έδρες.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 1 έδρα.


11. Ουγγαρία 24 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 13 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 9 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 2 έδρες.


12. Πορτογαλία 24 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 9 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 12 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 3 έδρες.


13. Σουηδία 19 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 6 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 5 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 3 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 1 έδρα.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 2 έδρες.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 2 έδρες.


14. Αυστρία 18 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 6 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 7 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 1 έδρα.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 2 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 2 έδρες.


15. Δανία 14 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 1 έδρα.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.) 5 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 4 έδρες.
Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) 1 έδρα.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 1 έδρα.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 1 έδρα.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 1 έδρα


16. Φινλανδία 14 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 4 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 3 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 5 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 1 έδρα.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 1 έδρα.


17. Σλοβακία 14 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 8 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.) 3 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 3 έδρες.


18. Ιρλανδία 13 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 5 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 1 έδρα.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 1 έδρα.
Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) 4 έδρες.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 1 έδρα.
Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία 1 έδρα.


19. Λιθουανία 13 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 2 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 2 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 7 έδρες.
Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) 2 έδρες.


20. Λετονία 9 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 3 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 1 έδρα.
Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) 4 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 1 έδρα.


21. Σλοβενία 7 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 4 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.) 1 έδρα.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 2 έδρες.


22. Κύπρος 6 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 3 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 1 έδρα.
Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά-Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών 2 έδρες.


23. Εσθονία 6 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 1 έδρα.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 3 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 2 έδρες.


24. Λουξεμβούργο 6 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 3 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 1 έδρα.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 1 έδρα.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 1 έδρα.


25. Μάλτα 5 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 2 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 3 έδρες.


Ενώ οι δύο χώρες παρατηρητές Ρουμανία και Βουλγαρία έγιναν επισήμως μέλη την 1η Ιανουαρίου 2007 με συμμετοχή:


26. Ρουμανία με 35 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 18 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 10 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 6 έδρες.
Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) 1 έδρα.


27. Βουλγαρία με 18 έδρες:
Ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) 5 έδρες.
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Ε.Σ.Κ.) 5 έδρες.
Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) 5 έδρες.
Μη εγγεγραμμένοι 3 έδρες.



Ποιοι είναι οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας στους πολιτικούς σχηματισμούς ; (Όλοι οι Ευρωβουλευτές ένας προς έναν)

1. Στην ομάδα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και Ευρωπαίων Δημοκρατών (Ε.Λ.Κ-Ε.Δ.) συμμετέχουν:

Από τη Γερμανία 49 Ευρωβουλευτές: Rolf BEREND, Reimer BÖGE, Elmar BROK, Daniel CASPARY, Albert DESS , Christian EHLER, Markus FERBER, Karl-Heinz FLORENZ, Ingo FRIEDRICH, Michael GAHLER, Roland GEWALT, Lutz GOEPEL, Alfred GOMOLKA, Ingeborg GRÄSSLE, Ruth HIERONYMI, Karsten Friedrich HOPPENSTEDT, Georg JARZEMBOWSKI, Elisabeth JEGGLE, Martin KASTLER, Ewa KLAMT, Christa KLASS, Dieter-Lebrecht KOCH, Christoph KONRAD, Werner LANGEN, Kurt Joachim LAUK, Kurt LECHNER, Klaus-Heiner LEHNE, Peter LIESE, Thomas MANN, Hans-Peter MAYER, Hartmut NASSAUER (Αντιπρόεδρος), Angelika NIEBLER, Doris PACK, Markus PIEPER, Hans-Gert PÖTTERING, Horst POSDORF, Bernd POSSELT, Godelieve QUISTHOUDT-ROWOHL, Herbert REUL, Horst SCHNELLHARDT, Jürgen SCHRÖDER, Andreas SCHWAB, Renate SOMMER, Gabriele STAUNER, Thomas ULMER, Manfred WEBER, Anja WEISGERBER, Rainer WIELAND, Karl von WOGAU.

Κατά συντριπτική πλειοψηφία προέρχονται από το κόμμα Christlich Demokratische Union Deutschlands, ενώ από το Christlich-Soziale Union in Bayern e.V. προέρχονται οι: Albert DESS, Markus FERBER, Ingo FRIEDRICH, Martin KASTLER, Angelika NIEBLER, Bernd POSSELT, Gabriele STAUNER, Manfred WEBER και Anja WEISGERBER, δηλαδή 9 από τους 49, ενώ η κατανομή ανά φύλο είναι 11 γυναίκες προς 38 άντρες, ποσοστό 2,24%

Από τη Γαλλία 18 ευρωβουλευτές: Jean-Pierre AUDY, Joseph DAUL (Πρόεδρος), Marie-Hélène DESCAMPS, Nicole FONTAINE, Brigitte FOURÉ ntre), Patrick GAUBERT, Jean-Paul GAUZÈS, Françoise GROSSETÊTE, Ambroise GUELLEC, Alain LAMASSOURE, Véronique MATHIEU, Elisabeth MORIN, Tokia SAÏFI, Margie SUDRE, Jacques TOUBON, Ari VATANEN, Dominique VLASTO, Christine DE VEYRAC.

Προέρχονται όλοι από το κόμμα Union pour un Mouvement Populaire, πλην της Brigitte FOURÉ που προέρχεται από το Νouveau Centre. Κατανομή ανά φύλο: 10 στους 18 είναι γυναίκες, ποσοστό 55%

Από το Ηνωμένο Βασίλειο 27 ευρωβουλευτές: Richard James ASHWORTH, Sir Robert ATKINS, Christopher BEAZLEY, John BOWIS, Philip BRADBOURN, Philip BUSHILL-MATTHEWS, Martin CALLANAN, Giles CHICHESTER, Nirj DEVA, Den DOVER, James ELLES, Jonathan EVANS, Malcolm HARBOUR, Christopher HEATON-HARRIS, Caroline JACKSON, Syed KAMALL, Sajjad KARIM, Timothy KIRKHOPE, Edward McMILLAN-SCOTT, James NICHOLSON, Neil PARISH, John PURVIS, Struan STEVENSON (Αντιπρόεδρος), Robert STURDY, David SUMBERG, Charles TANNOCK, Geoffrey VAN ORDEN

Προέρχονται όλοι από το Conservative and Unionist Party πλην του James NICHOLSON από τη Βόρειο Ιρλανδία που προέρχεται από το Ulster Unionist Party και των δύο Σκωτσέζων John PURVIS και Struan STEVENSON που προέρχονται από το Scottish Conservative and Unionist Party.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 26 άνδρες, ποσοστό 3,7%


Από την Ιταλία 24 Ευρωβουλευτές: Gabriele ALBERTINI, Alfredo ANTONIOZZI, Paolo BARTOLOZZI, Vito BONSIGNORE (Αντιπρόεδρος), Iles BRAGHETTO, Maddalena CALIA, Giorgio CAROLLO, Carlo CASINI, Michl EBNER, Carlo FATUZZO, Elisabetta GARDINI, Giuseppe GARGANI, Jas GAWRONSKI, Eleonora LO CURTO, Mario MAURO, Aldo PATRICIELLO, Guido PODESTÀ, Sebastiano SANZARELLO, Amalia SARTORI, Armando VENETO, Riccardo VENTRE, Marcello VERNOLA, Iva ZANICCHI, Stefano ZAPPALA'

Προέρχονται κατά πλειοψηφία από το κόμμα Forza Italia εκτός από τους Carlo CASINI και Iles BRAGHETTO που προέρχονται από την Unione dei Democratici cristiani e dei Democratici di Centro, τον Michl EBNER που ανήκει στο Südtiroler Volkspartei -Partito popolare sudtirolese, και τον Carlo FATUZZO του Partito Pensionati.
Κατανομή ανά φύλο: 5 γυναίκες προς 19 άντρες, ποσοστό 26%


Από την Ισπανία 24 Ευρωβουλευτές: Pilar AYUSO, Pilar del CASTILLO VERA, Agustín DÍAZ DE MERA GARCÍA CONSUEGRA, Fernando FERNÁNDEZ MARTÍN, Carmen FRAGA ESTÉVEZ, Gerardo GALEOTE, José Manuel GARCÍA-MARGALLO Y MARFIL, Salvador GARRIGA POLLEDO, Luis de GRANDES PASCUAL, Cristina GUTIÉRREZ-CORTINES, Esther HERRANZ GARCÍA, Luis HERRERO-TEJEDOR, Carlos José ITURGAIZ ANGULO, Antonio LÓPEZ-ISTÚRIZ WHITE, Florencio LUQUE AGUILAR, Jaime MAYOR OREJA (Αντιπρόεδρος), Íñigo MÉNDEZ DE VIGO, Francisco José MILLÁN MON, Juan Andrés NARANJO ESCOBAR, José Javier POMÉS RUIZ, José Ignacio SALAFRANCA SÁNCHEZ-NEYRA, Salvador Domingo SANZ PALACIO, Daniel VARELA SUANZES-CARPEGNA, Alejo VIDAL-QUADRAS.

Όλοι πρόσκεινται στο Partido Popular.
Κατανομή ανά φύλο: 5 γυναίκες προς 19 άντρες, ποσοστό 26%


Από την Πολωνία 15 Ευρωβουλευτές: Jerzy BUZEK, Zdzisław Kazimierz CHMIELEWSKI, Urszula GACEK, Małgorzata HANDZLIK, Krzysztof HOŁOWCZYC, Stanisław JAŁOWIECKI, Filip KACZMAREK, Janusz LEWANDOWSKI, Jan OLBRYCHT, Jacek PROTASIEWICZ, Jacek SARYUSZ-WOLSKI, Czesław Adam SIEKIERSKI (Polskie Stronnictwo Ludowe), Bogusław SONIK, Zbigniew ZALESKI, Tadeusz ZWIEFKA

Πρόσκεινται όλοι στην Platforma Obywatelska που προσδιορίζεται ως συντηρητικό - χριστιανοδημοκρατικό και φιλελεύθερο πλην του Czesław Adam SIEKIERSKI που ανήκει στην Polskie Stronnictwo Ludowe ή πολωνικό λαϊκό κόμμα που κρατά ρίζες από το πολωνικό αγροτικό κόμμα της Γαλικίας επί Αυστρο-ουγγαρών.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 13 άντρες, ποσοστό 13%


Από τη Ρουμανία 18 Ευρωβουλευτές: Sebastian Valentin BODU, Nicodim BULZESC, Călin Cătălin CHIRIŢĂ, Dragoş Florin DAVID, Constantin DUMITRIU, Daniel Petru FUNERIU, Adrian MANOLE, Marian-Jean MARINESCU (Αντιπρόεδρος), Iosif MATULA, Alexandru NAZARE, Rareş-Lucian NICULESCU, Maria PETRE, Nicolae Vlad POPA, Flaviu Călin RUS, Csaba SÓGOR, Theodor Dumitru STOLOJAN, Iuliu WINKLER, Marian ZLOTEA

Όλοι προέρχονται από το Partidul Democrat-Liberal, πλην του Csaba SÓGOR του Romániai Magyar Demokrata Szövetség και του Iuliu WINKLER του Uniunea Democrată Maghiară din România.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 17 άνδρες, ποσοστό 5,55%


Από την Ολλανδία 7 Ευρωβουλευτές: Bert DOORN, Esther de LANGE, Maria MARTENS, Lambert van NISTELROOIJ, Ria OOMEN-RUIJTEN, Cornelis VISSER, Corien WORTMANN-KOOL

Όλοι προέρχονται από το κόμμα Christen Democratisch Appèl.
Κατανομή ανά φύλο: 4 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 57,14%


Από το Βέλγιο 6 Ευρωβουλευτές: Ivo BELET, Frieda BREPOELS, Jean-Luc DEHAENE, Mathieu GROSCH, Raymond LANGENDRIES, Marianne THYSSEN (Αντιπρόεδρος)

Οι Ivo BELET, Frieda BREPOELS, Jean-Luc DEHAENE και Marianne THYSSEN προέρχονται από τη Χριστιανοδημοκρατική συμμαχία Christen-Democratisch & Vlaams - Nieuw-Vlaamse Alliantie, ο Mathieu GROSCH από το Christlich Soziale Partei και ο Raymond LANGENDRIES από το Centre Démocrate Humaniste.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 4 άντρες, ποσοστό 33,33%


Από την Τσεχία 14 Ευρωβουλευτές: Jan BŘEZINA, Milan CABRNOCH, Petr DUCHOŇ, Hynek FAJMON, Jana HYBÁŠKOVÁ, Miroslav OUZKÝ, Zuzana ROITHOVÁ, Nina ŠKOTTOVÁ, Ivo STREJČEK, Oldřich VLASÁK, Jan ZAHRADIL, Tomáš ZATLOUKAL, Josef ZIELENIEC, Jaroslav ZVĚŘINA

Προέρχονται κατά πλειοψηφία από το κόμμα Občanská demokratická strana ενώ ο Jan BŘEZINA και η Zuzana ROITHOVÁ προέρχονται από το Křesťanská a demokratická unie - Československá strana lidová, η Jana HYBÁŠKOVÁ από το Evropští demokraté, ο Tomáš ZATLOUKAL και ο Josef ZIELENIEC από το SNK sdruženi nezávislých a Evropští demokraté.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 11 άντρες, ποσοστό 21,42%


Από την Ελλάδα 11 Ευρωβουλευτές: Όλοι οι προαναφερθέντες στην αρχή του άρθρου βουλευτές της Ν.Δ.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 9 άντρες, ποσοστό 18,1%


Από την Ουγγαρία 13 Ευρωβουλευτές: Etelka BARSI-PATAKY, Zsolt László BECSEY, Antonio DE BLASIO, Kinga GÁL, Béla GLATTFELDER, András GYÜRK, Lívia JÁRÓKA, Péter OLAJOS, Csaba ŐRY, Pál SCHMITT, György SCHÖPFLIN, László SURJÁN, József SZÁJER (Αντιπρόεδρος)

Προέρχονται κατά συντριπτική πλειοψηφία από το Fidesz-Magyar Polgári Szövetség, πλην του Péter OLAJOS που εκπροσωπείται από το Magyar Demokrata Fórum.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 11 άντρες, ποσοστό 18,18%


Από την Πορτογαλία 9 Ευρωβουλευτές: Carlos COELHO, Maria da Assunção ESTEVES, Duarte FREITAS, Vasco GRAÇA MOURA, Sérgio MARQUES, João de Deus PINHEIRO (Αντιπρόεδρος), Luís QUEIRÓ, José RIBEIRO E CASTRO, José Albino SILVA PENEDA.

Προέρχονται από το Partido Social Democrata εκτός των Luís QUEIRÓ και José RIBEIRO E CASTRO που πρόσκεινται στο Partido Popular (Παράμετρος του προαναφερθέντος σχηματισμού).
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 8 άντρες, ποσοστό 12,5%


Από τη Σουηδία 6 Ευρωβουλευτές: Charlotte CEDERSCHIÖLD, Christofer FJELLNER, Gunnar HÖKMARK (Αντιπρόεδρος), Anna IBRISAGIC, Anders WIJKMAN, Lars WOHLIN


Προέρχονται από το Moderata Samlingspartiet εκτός των Anders WIJKMAN και Lars WOHLIN που ανήκουν στο Kristdemokraterna.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 4 άντρες, ποσοστό 33,33%


Από την Αυστρία 6 Ευρωβουλευτές: Othmar KARAS (Αντιπρόεδρος), Hubert PIRKER, Reinhard RACK, Paul RÜBIG, Agnes SCHIERHUBER, Richard SEEBER

Προέρχονται όλοι από το Österreichische Volkspartei - Liste Ursula Stenze.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 5 άντρες, ποσοστό 1,05%


Από τη Βουλγαρία 5 Ευρωβουλευτές: Rumiana JELEVA, Nickolay MLADENOV, Petya STAVREVA, Vladimir URUTCHEV, Dushana ZDRAVKOVA

Προέρχονται από το σχηματισμό Citizens for European Development of Bulgaria εκτός της Petya STAVREVA που κατέβηκε με το BANU-PU
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 2 άντρες, ποσοστό 60%


Από τη Δανία 1 Ευρωβουλευτής: Christian ROVSING.

Προέρχεται από το Det Konservative Folkeparti.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 0%



Από τη Φινλανδία 4 Ευρωβουλευτές: Ville ITÄLÄ, Eija-Riitta KORHOLA, Sirpa PIETIKÄINEN, Eva-Riitta SIITONEN.

Προέρχονται όλοι από το Kansallinen Kokoomus.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 75%



Από τη Σλοβακία 8 Ευρωβουλευτές: Edit BAUER, Árpád DUKA-ZÓLYOMI, Milan GAĽA, Ján HUDACKÝ, Miroslav MIKOLÁŠIK, Zita PLEŠTINSKÁ, Peter ŠŤASTNÝ, Anna ZÁBORSKÁ


Οι Edit BAUER, Árpád DUKA-ZÓLYOMI προέρχονται από το Strana mad'arskej koalície - Magyar Koalíció Pártja ο Milan GAĽA, η Zita PLEŠTINSKÁ και ο Peter ŠŤASTNÝ από το Slovenská demokratická a kresťanská únia ο Ján HUDACKÝ, ο Miroslav MIKOLÁŠIK και η Anna ZÁBORSKÁ από το Kresťanskodemokratické hnutie.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 5 άντρες, ποσοστό 37,5%


Από την Ιρλανδία 5 Ευρωβουλευτές: Colm BURKE, Avril DOYLE, Jim HIGGINS, Mairead McGUINNESS, Gay MITCHELL.

Προέρχονται όλοι από το Fine Gael Party.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 40%



Από τη Λιθουανία 2 Ευρωβουλευτές: Laima Liucija ANDRIKIENĖ, Vytautas LANDSBERGIS

Προέρχονται και οι δύο από το Tėvynės sąjunga.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άντρα, ποσοστό 50%


Από τη Λετονία 3 Ευρωβουλευτές: Valdis DOMBROVSKIS, Aldis KUŠĶIS, Rihards PĪKS

Οι 2 πρώτοι προέρχονται από το Jaunais laiks ενώ ο Rihards PĪKS από το Τautas partija.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 0%



Από τη Σλοβενία 4 Ευρωβουλευτές: Mihael BREJC, Romana JORDAN CIZELJ, Ljudmila NOVAK, Alojz PETERLE

Ο Mihael BREJC και η Romana JORDAN CIZELJ προέρχονται από το Slovenska demokratska stranka, ενώ η Ljudmila NOVAK και ο Alojz PETERLE από τη Nova Slovenija.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 2 άντρες, ποσοστό 50%.



Από την Κύπρο 3 Ευρωβουλευτές: Παναγιώτης ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Ιωάννης ΚΑΣΟΥΛΙΔΗΣ, Γιαννάκης ΜΑΤΣΗΣ.

Οι δύο πρώτοι προέρχονται από το Δημοκρατικό Συναγερμό, ενώ ο Γιαννάκης ΜΑΤΣΗΣ κατέβηκε με το σχηματισμό Για την Ευρώπη.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 0%


Από την Εσθονία 1 Ευρωβουλευτής: Tunne KELAM

Προέρχεται από το σχηματισμό Erakond Isamaaliit (Pro Patria Union).
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 0%.


Από το Λουξεμβούργο 3 Ευρωβουλευτές: Erna HENNICOT-SCHOEPGES, Astrid LULLING, Jean SPAUTZ

Και οι 3 προέρχονται από το Parti chrétien social.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 66,66%


Από τη Μάλτα 2 Ευρωβουλευτές: Simon BUSUTTIL, David CASA

Προέρχονται και οι 2 από το Partit Nazzjonalista.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άντρες, ποσοστό 0%

2. Στην Ομάδα του Ομάδα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. (Ε.Σ.Κ.) συμμετέχουν:


Από τη Γερμανία 23 Ευρωβουλευτές: Udo BULLMANN, Evelyne GEBHARDT, Norbert GLANTE, Lissy GRÖNER, Matthias GROOTE, Klaus HÄNSCH, Jutta HAUG, Karin JÖNS, Heinz KINDERMANN, Constanze Angela KREHL, Wolfgang KREISSL-DÖRFLER, Helmut KUHNE, Jo LEINEN, Erika MANN, Vural ÖGER, Bernhard RAPKAY, Ulrike RODUST, Dagmar ROTH-BEHRENDT, Mechtild ROTHE, Martin SCHULZ (Πρόεδρος), Ulrich STOCKMANN, Ralf WALTER, Barbara WEILER.

Πρόσκεινται όλοι στο Sozialdemokratische Partei Deutschlands.
Κατανομή ανά φύλο: 9 γυναίκες προς 14 άντρες, ποσοστό 39%



Από τη Γαλλία 31 Ευρωβουλευτές: Kader ARIF, Pervenche BERÈS, Guy BONO, Catherine BOURSIER, Marie-Arlette CARLOTTI, Françoise CASTEX, Jean Louis COTTIGNY, Jean-Paul DENANOT, Harlem DÉSIR (Αντιπρόεδρος), Brigitte DOUAY, Anne FERREIRA, Catherine GUY-QUINT, Benoît HAMON, André LAIGNEL, Stéphane LE FOLL, Roselyne LEFRANÇOIS, Marie-Noëlle LIENEMANN, Catherine NERIS, Béatrice PATRIE, Vincent PEILLON, Bernard POIGNANT, Pierre PRIBETICH, Michel ROCARD, Martine ROURE, Gilles SAVARY, Pierre SCHAPIRA, Michel TEYCHENNÉ, Catherine TRAUTMANN, Yannick VAUGRENARD, Bernadette VERGNAUD, Henri WEBER.

Ανήκουν όλοι στο Parti socialiste.
Κατανομή ανά φύλο: 14 γυναίκες προς 17 άντρες, ποσοστό 45,19%


Από το Ηνωμένο Βασίλειο 19 Ευρωβουλευτές: Michael CASHMAN, Richard CORBETT, Robert EVANS, Glyn FORD, Neena GILL, Mary HONEYBALL, Richard HOWITT, Stephen HUGHES, Glenys KINNOCK, Linda McAVAN (Αντιπρόεδρος), Arlene McCARTHY, David MARTIN, Claude MORAES, Eluned MORGAN, Brian SIMPSON, Peter SKINNER, Catherine STIHLER, Gary TITLEY, Glenis WILLMOTT

Υποστηρίζονται όλοι από το Εργατικό Κόμμα (Labour Party) εκτός του Glyn FORD που υποστηρίζεται από το Labour Party και το Gibraltar Socialist Labour Party
Κατανομή ανά φύλο: 8 γυναίκες προς 11 άνδρες, ποσοστό 42,1%



Από την Ιταλία 17 Ευρωβουλευτές: Rapisardo ANTINUCCI, Alessandro BATTILOCCHIO, Giovanni BERLINGUER, Giulietto CHIESA, Gianni DE MICHELIS, Claudio FAVA, Monica GIUNTINI, Donata GOTTARDI, Vincenzo LAVARRA, Pia Elda LOCATELLI, Catiuscia MARINI, Pasqualina NAPOLETANO (Αντιπρόεδρος), Maria Grazia PAGANO, Pier Antonio PANZERI, Gianni PITTELLA, Guido SACCONI, Mauro ZANI

Οι Monica GIUNTINI, Donata GOTTARDI, Vincenzo LAVARRA, Catiuscia MARINI, Maria Grazia PAGANO, Pier Antonio PANZERI, Gianni PITTELLA και Guido SACCONI ανήκουν στο Partito Democratico, οι Rapisardo ANTINUCCI, Alessandro BATTILOCCHIO, Gianni DE MICHELIS και Pia Elda LOCATELLI στο Partito Socialista, οι Giovanni BERLINGUER, Claudio FAVA και Pasqualina NAPOLETANO στο Sinistra Democratica, ενώ οι Giulietto CHIESA και Mauro ZANI κατέβηκαν ως Ανεξάρτητοι στο ψηφοδέλτιο του Ε.Σ.Κ.
Κατανομή ανά φύλο: 7 γυναίκες προς 10 άνδρες, ποσοστό 41,17%



Από την Ισπανία 24 Ευρωβουλευτές: Inés AYALA SENDER, Maria BADIA i CUTCHET, Enrique BARÓN CRESPO, Josep BORRELL FONTELLES, Carlos CARNERO GONZÁLEZ, Alejandro CERCAS, Bárbara DÜHRKOP DÜHRKOP (Αντιπρόεδρος), Juan FRAILE CANTÓN, Vicente Miguel GARCÉS RAMÓN, Iratxe GARCÍA PÉREZ, Martí GRAU i SEGÚ, Miguel Angel MARTÍNEZ MARTÍNEZ, Antonio MASIP HIDALGO, Manuel MEDINA ORTEGA, Emilio MENÉNDEZ del VALLE, Rosa MIGUÉLEZ RAMOS, Javier MORENO SÁNCHEZ, Raimon OBIOLS i GERMÀ, Francisca PLEGUEZUELOS AGUILAR, Teresa RIERA MADURELL, María Isabel SALINAS GARCÍA, Antolín SÁNCHEZ PRESEDO, María SORNOSA MARTÍNEZ, Luis YAÑEZ-BARNUEVO GARCÍA

Ανήκουν στο Partido Socialista Obrero Español εκτός των Maria BADIA i CUTCHET, Martí GRAU i SEGÚ και Raimon OBIOLS i GERMÀ, οι οποίοι ανήκουν στο Partit dels Socialistes de Catalunya.
Κατανομή ανά φύλο: 8 γυναίκες προς 16 άνδρες, ποσοστό 33,33%



Από την Πολωνία 9 Ευρωβουλευτές: Lidia Joanna GERINGER de OEDENBERG, Adam GIEREK, Bogdan GOLIK, Genowefa GRABOWSKA, Bogusław LIBERADZKI, Józef PINIOR, Dariusz ROSATI, Marek SIWIEC, Andrzej Jan SZEJNA

Η Lidia Joanna GERINGER de OEDENBERG, ο Bogusław LIBERADZKI, και ο Marek SIWIEC υποστηρίχτηκαν από το Sojusz Lewicy Demokratycznej και το Unia Pracy, ο Adam GIEREK από το Unia Pracy, η Genowefa GRABOWSKA και ο Józef PINIOR από ο Socjaldemokracja Polska.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 7 άνδρες, ποσοστό 22,22%



Από τη Ρουμανία 10 Ευρωβουλευτές: Alin Lucian Emanuel ANTOCHI, Victor BOŞTINARU, Corina CREŢU, Gabriela CREŢU, Vasilica Viorica DĂNCILĂ, Ioan Mircea PAŞCU, Rovana PLUMB, Daciana Octavia SÂRBU, Adrian SEVERIN, Silvia-Adriana ŢICĂU

Ανήκουν όλοι στο Partidul Social Democrat.
Κατανομή ανά φύλο: 6 γυναίκες ανά 4 άντρες, ποσοστό 60%.



Από την Ολλανδία 7 Ευρωβουλευτές: Thijs BERMAN, Emine BOZKURT, Ieke van den BURG, Dorette CORBEY, Jan CREMERS, Lily JACOBS, Jan Marinus WIERSMA (Αντιπρόεδρος)

Ανήκουν όλοι στο Partij van de Arbeid.
Κατανομή ανά φύλο: 4 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 57%


Από το Βέλγιο 7 Ευρωβουλευτές: Philippe BUSQUIN, Giovanna CORDA, Véronique DE KEYSER, Mia DE VITS, Saïd EL KHADRAOUI, Alain HUTCHINSON, Anne VAN LANCKER

Υποστηρίζονται από το Parti Socialiste, ενώ η Mia DE VITS, ο Saïd EL KHADRAOUI και η Anne VAN LANCKER υποστηρίζονται από το Socialistische Partij. Anders- Sociaal, Progressief, Internationaal, Regionaal, Integraal Democratisch, Toekomstgericht.
Κατανομή ανά φύλο: 4 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 57%


Από την Τσεχία 2 Ευρωβουλευτές: Richard FALBR, Libor ROUČEK

Προέρχονται και οι δύο από το Česká strana sociálně demokratická.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άντρες, ποσοστό 0%.



Από την Ελλάδα 8 Ευρωβουλευτές: Όλοι οι προαναφερθέντες Ευρωβουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Κατανομή ανά φύλο: 5 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 62,5%


Από την Ουγγαρία 9 Ευρωβουλευτές: Alexandra DOBOLYI, Szabolcs FAZAKAS, Zita GURMAI, Gábor HARANGOZÓ, Gyula HEGYI, Edit HERCZOG, Magda KÓSÁNÉ KOVÁCS (Ταμίας), Katalin LÉVAI, Csaba Sándor TABAJDI

Ανήκουν όλοι στο Magyar Szocialista Párt.
Κατανομή ανά φύλο: 5 γυναίκες προς 4 άντρες, ποσοστό 55,55%


Από την Πορτογαλία 12 Ευρωβουλευτές: Francisco ASSIS, Luis Manuel CAPOULAS SANTOS, Paulo CASACA, Edite ESTRELA, Emanuel Jardim FERNANDES, Elisa FERREIRA, Armando FRANÇA, Ana Maria GOMES, Joel HASSE FERREIRA, Jamila MADEIRA, Manuel António dos SANTOS, Sérgio SOUSA PINTO

Ανήκουν όλοι στο Partido Socialista.
Κατανομή ανά φύλο: 4 γυναίκες προς 8 άντρες, ποσοστό 33,33%



Από τη Σουηδία 5 Ευρωβουλευτές: Jan ANDERSSON, Göran FÄRM, Anna HEDH, Inger SEGELSTRÖM, Åsa WESTLUND

Υποστηρίχτηκαν από το Arbetarepartiet και το Socialdemokraterna.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες ανά 2 άντρες, ποσοστό 60%


Από την Αυστρία 7 Ευρωβουλευτές: Maria BERGER, Herbert BÖSCH, Wolfgang BULFON, Harald ETTL, Jörg LEICHTFRIED, Christa PRETS, Hannes SWOBODA (Αντιπρόεδρος)

Ανήκουν όλοι στο Sozialdemokratische Partei Österreichs.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 5 άντρες, ποσοστό 28,57%


Από τη Βουλγαρία 5 Ευρωβουλευτές: Iliana Malinova IOTOVA, Evgeni KIRILOV, Marusya Ivanova LYUBCHEVA, Atanas PAPARIZOV, Kristian VIGENIN (Αντιπρόεδρος)

Εκλέχτηκαν με το Platform European Socialists.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 40%



Από τη Δανία 5 Ευρωβουλευτές: Ole CHRISTENSEN, Dan JØRGENSEN, Poul Nyrup RASMUSSEN, Christel SCHALDEMOSE, Britta THOMSEN

Ανήκουν όλοι στο ψηφοδέλτιο του Socialdemokratiet.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 40%


Από τη Φινλανδία 3 Ευρωβουλευτές: Lasse LEHTINEN, Riitta MYLLER, Reino PAASILINNA

Υποστηρίχτηκαν από το Suomen Sosialidemokraattinen Puolue / Finlands Socialdemokratiska Parti.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 2 άντρες, ποσοστό 33,33%


Από τη Σλοβακία 3 Ευρωβουλευτές: Monika BEŇOVÁ, Miloš KOTEREC, Vladimír MAŇKA

Yποστηρίχτηκαν από το Smer-Sociálna demokracia
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 2 άντρες, ποσοστό 33,33%



Από την Ιρλανδία 1 Ευρωβουλευτής: Proinsias DE ROSSA

Πρόσκειται στο Labour Party.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%


Από τη Λιθουανία 2 Ευρωβουλευτές: Justas Vincas PALECKIS, Aloyzas SAKALAS

Προέρχονται και οι δύο από το Lietuvos socialdemokratų partija.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 0%.


Από τη Λετονία κανένας Ευρωβουλευτής.


Από τη Σλοβενία 1 Ευρωβουλευτής: Aurelio JURI

Προέρχεται από το Socialni demokrati.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 0%


Από την Κύπρο κανένας Ευρωβουλευτής.


Από την Εσθονία 3 Ευρωβουλευτές: Marianne MIKKO, Katrin SAKS, Andres TARAND

Ανήκουν όλοι στο Sotsiaaldemokraatlik Erakond.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 66,66%



Από το Λουξεμβούργο 1 Ευρωβουλευτής: Robert GOEBBELS (Αντιπρόεδρος)

Εκλέχτηκε από το Parti ouvrier socialiste luxembourgeois.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 0%



Από τη Μάλτα 3 Ευρωβουλευτές: John ATTARD-MONTALTO, Glenn BEDINGFIELD, Louis GRECH

Προέρχονται όλοι από το Partit Laburista.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 0%

3. Στη Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Σ.Φ.Δ.) συμμετέχουν:


Από τη Γερμανία 7 Ευρωβουλευτές: Alexander ALVARO, Jorgo CHATZIMARKAKIS, Wolf KLINZ, Silvana KOCH-MEHRIN (Αντιπρόεδρος), Holger KRAHMER, Alexander Graf LAMBSDORFF, Willem SCHUTH

Υποστηρίζονται όλοι από το Freie Demokratische Partei - Die Liberalen.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 6 άντρες, ποσοστό 14,2%



Από τη Γαλλία 10 Ευρωβουλευτές: Jean Marie BEAUPUY, Jean-Marie CAVADA, Thierry CORNILLET, Marielle DE SARNEZ (Αντιπρόεδρος), Janelly FOURTOU, Claire GIBAULT, Nathalie GRIESBECK, Anne LAPERROUZE, Bernard LEHIDEUX, Philippe MORILLON

Οι Jean Marie BEAUPUY, Thierry CORNILLET, Marielle DE SARNEZ, Nathalie GRIESBECK, Anne LAPERROUZE, Bernard LEHIDEUX και Philippe MORILLON κατέβηκαν με το -Mouvement Démocrate, ενώ οι Jean-Marie CAVADA, Janelly FOURTOU και Claire GIBAULT με το - Avenir Démocrate
Κατανομή ανά φύλο: 5 γυναίκες προς 5 άνδρες, ποσοστό 50%



Από το Ηνωμένο Βασίλειο 11 Ευρωβουλευτές: Andrew DUFF, Elspeth ATTWOOLL, Sharon BOWLES, Chris DAVIES, Fiona HALL, Baroness Sarah LUDFORD, Elizabeth LYNNE, Bill NEWTON DUNN, Baroness NICHOLSON OF WINTERBOURNE, Diana WALLIS, Graham WATSON (Πρόεδρος)

Υποστηρίζονται από το Liberal Democrat Party ενώ η Elspeth ATTWOOLL από το Scottish Liberal Democrats.
Κατανομή ανά φύλο: 7 γυναίκες προς 4 άντρες, ποσοστό 63,63%



Από την Ιταλία 12 Ευρωβουλευτές: Marco CAPPATO, Fabio CIANI, Luigi COCILOVO, Paolo COSTA, Beniamino DONNICI, Francesco FERRARI. Andrea LOSCO, Marco PANNELLA, Vittorio PRODI, Gianluca SUSTA (Αντιπρόεδρος), Patrizia TOIA, Donato Tommaso VERALDI


Οι Marco CAPPATO και Marco PANNELLA κατέβηκαν με τη Lista Emma Bonino, οι Fabio CIANI, Luigi COCILOVO, Paolo COSTA, Francesco FERRARI, Andrea LOSCO, Vittorio PRODI, Gianluca SUSTA, Patrizia TOIA, Donato Tommaso VERALDI με το Partito Democratico ο Beniamino DONNICI ως ανεξάρτητος υποστηριζόμενος από τη Lista Italia dei Valori- Di Pietro - Occhetto.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 11 άντρες, ποσοστό 8,3%



Από την Ισπανία 2 Ευρωβουλευτές: Ignasi GUARDANS CAMBÓ, Josu ORTUONDO LARREA

Ο Ignasi GUARDANS CAMBÓ κατέβηκε με την Convergència Democràtica Catalunya και ο Josu ORTUONDO LARREA με το Partido Nacionalista Vasco.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άντρες, ποσοστό 0%



Από την Πολωνία 6 Ευρωβουλευτές: Marek Aleksander CZARNECKI, Jan Jerzy KUŁAKOWSKI, Janusz ONYSZKIEWICZ, Paweł Bartłomiej PISKORSKI, Grażyna STANISZEWSKA, Andrzej WIELOWIEYSKI

Οι Jan Jerzy KUŁAKOWSKI, Grażyna STANISZEWSKA και Janusz ONYSZKIEWICZ κατέβηκαν με την υποστήριξη Unia Wolnosci/Partia Demokratyczna - demokraci.pl, ο Paweł Bartłomiej PISKORSKI με την Platforma Obywatelska και ο Andrzej WIELOWIEYSKI με το Partia Demokratyczna.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 5 άντρες, ποσοστό 1,66%


Από τη Ρουμανία 6 Ευρωβουλευτές: Cristian Silviu BUŞOI, Magor Imre CSIBI, Daniel DĂIANU, Ramona Nicole MĂNESCU, Adina-Ioana VĂLEAN (Aντιπρόεδρος), Renate WEBER

Όλοι από το Partidul Naţional Liberal.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 50%




Από την Ολλανδία 5 Ευρωβουλευτές: Jeanine HENNIS-PLASSCHAERT, Jules MAATEN, Toine MANDERS, Jan MULDER, Sophia in 't VELD

Κατέβηκαν με το Volkspartij voor Vrijheid en Democratie, ενώ η Sophia in 't VELD με το Democraten 66
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 4 άνδρες, ποσοστό 20%



Από το Βέλγιο 6 Ευρωβουλευτές: Gérard DEPREZ, Antoine DUQUESNE, Annemie NEYTS-UYTTEBROECK, Frédérique RIES, Dirk STERCKX, Johan VAN HECKE

Οι Gérard DEPREZ και Antoine DUQUESNE κατέβηκαν με το Mouvement Réformateur, η Annemie με το NEYTS-UYTTEBROECK, ο Johan VAN HECKE και ο Dirk STERCKX με το Vlaamse Liberalen en Democraten - Vivant (Open VLD)
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 4 άντρες, ποσοστό 33,33%



Από την Ουγγαρία 2 Ευρωβουλευτές: Viktória MOHÁCSI, István SZENT-IVÁNYI

Και οι 2 από το Szabad Demokraták Szövetsé.
Κατανομή ανά φύλο, 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από τη Σουηδία 3 Ευρωβουλευτές: Lena EK, Olle SCHMIDT, Maria ROBSAHM

Η Lena EK από το Centerpartiet, ο Olle SCHMIDT από το Folkpartiet liberalerna και η Maria ROBSAHM από το Feministiskt initiativ.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 1 άντρα, ποσοστό 33,33%



Από την Αυστρία 1 Ευρωβουλευτής: Karin RESETARITS

Από το Die Liberalen.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από τη Βουλγαρία 5 Ευρωβουλευτές: Mariela Velichkova BAEVA, Filiz Hakaeva HYUSMENOVA, Metin KAZAK, Vladko Todorov PANAYOTOV, Bilyana Ilieva RAEVA

Από το Movement for Rights and Freedoms πλην της Bilyana Ilieva RAEVA που κατέβηκε με το National Movement Simeon II
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 60%



Από τη Δανία 4 Ευρωβουλευτές: Niels BUSK, Anne E. JENSEN, Johannes LEBECH, Karin RIIS-JØRGENSEN (Αντιπρόεδρος)

Οι Niels BUSK, Anne E. JENSEN, Karin RIIS-JØRGENSEN από το Venstre, Danmarks Liberale Parti, ο Johannes LEBECH από το Det Radikale Venstre.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 75%



Από τη Φινλανδία 5 Ευρωβουλευτές: Anneli JÄÄTTEENMÄKI, Henrik LAX, Samuli POHJAMO, Hannu TAKKULA, Kyösti VIRRANKOSKI

Οι Anneli JÄÄTTEENMÄKI, Samuli POHJAMO, Hannu TAKKULA, Kyösti VIRRANKOSKI από το Suomen Keskusta, ο Henrik LAX από το Svenska folkpartiet.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 4 άνδρες, ποσοστό 20%



Από την Ιρλανδία 1 Ευρωβουλευτής: Marian HARKIN

Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από τη Λιθουανία 7 Ευρωβουλευτές: Šarūnas BIRUTIS, Danutė BUDREIKAITĖ, Arūnas DEGUTIS, Jolanta DIČKUTĖ, Eugenijus GENTVILAS, Ona JUKNEVIČIENĖ, Margarita STARKEVIČIŪTĖ

Οι Šarūnas BIRUTIS, Danutė BUDREIKAITĖ, Jolanta DIČKUTĖ, Ona JUKNEVIČIENĖ κατέβηκαν με το Darbo partija, ο Eugenijus GENTVILAS με το το Lietuvos Respublikos liberalų sąjūdis, η Margarita STARKEVIČIŪTĖ με το Liberalų ir centro sąjunga.
Κατανομή ανά φύλο: 4 γυναίκες προς 3 άνδρες, ποσοστό 57%



Από τη Λετονία 1 Ευρωβουλευτής: Georgs ANDREJEVS

Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από τη Σλοβενία 2 Ευρωβουλευτές: Mojca DRČAR MURKO, Jelko KACIN

Και οι 2 από το Liberalna Demokracija Slovenije.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από την Κύπρο 1 Ευρωβουλευτής: Μάριος Ματσάκης

Από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από την Εσθονία 2 Ευρωβουλευτές: Siiri OVIIR, Toomas SAVI

Η Siiri OVIIR από το Eesti Keskerakond και ο Toomas SAVI από το Eesti Reformierakond.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από το Λουξεμβούργο 1 Ευρωβουλευτής: Lydie POLFER

Από το Parti démocratique.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%

4. Στην Ένωση για την Ευρώπη των Εθνών (Ε.Ε.Ε) συμμετέχουν:


Από την Ιταλία 13 Ευρωβουλευτές: Roberta ANGELILLI, Domenico Antonio BASILE, Sergio BERLATO, Mario BORGHEZIO. Erminio Enzo BOSO, Alessandro FOGLIETTA, Cristiana MUSCARDINI (1 εκ των 2 προέδρων του κόμματος, βλέπε και παραπάνω), Antonio MUSSA, Sebastiano (Nello) MUSUMECI, Umberto PIRILLI, Giovanni ROBUSTI, Francesco Enrico SPERONI, Salvatore TATARELLA

Στην πελιοψηφία τους ανήκουν στην Alleanza nazionale. Οι Mario BORGHEZIO, Erminio Enzo BOSO, Francesco Enrico SPERONI πρόσκεινται στην Lega Nord per l'indipendenza della Padania, ο Sebastiano (Nello) MUSUMECI στην La Destra - Alleanza Siciliana, ενώ ο Giovanni ROBUSTI κατέβηκε ως ανεξάρτητος.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 12 άνδρες, ποσοστό 7,6%


Από την Πολωνία 20 Ευρωβουλευτές: Adam BIELAN (Αντιπρόεδρος), Ryszard CZARNECKI (ταμίας), Sylwester CHRUSZCZ, Hanna FOLTYN-KUBICKA, Dariusz Maciej GRABOWSKI, Mieczysław Edmund JANOWSKI, Wiesław Stefan KUC, Zbigniew Krzysztof KUŹMIUK, Marcin LIBICKI, Jan Tadeusz MASIEL, Bogdan PĘK, Mirosław Mariusz PIOTROWSKI, Zdzisław Zbigniew PODKAŃSKI, Bogusław ROGALSKI, Wojciech ROSZKOWSKI, Leopold Józef RUTOWICZ, Konrad SZYMAŃSKI, Ewa TOMASZEWSKA, Janusz WOJCIECHOWSKI, Andrzej Tomasz ZAPAŁOWSKI

Οι Adam BIELAN, Ryszard CZARNECKI, Hanna FOLTYN-KUBICKA, Mieczysław Edmund JANOWSKI, Marcin LIBICKI, Wojciech ROSZKOWSKI, Konrad SZYMAŃSKI, Ewa TOMASZEWSKA πρόσκεινται στο Prawo i Sprawiedliwość, οι Sylwester CHRUSZCZ, Bogdan PĘK, Bogusław ROGALSKI στο Naprzód Polsko, οι Wiesław Stefan KUC, Leopold Józef RUTOWICZ στο Samoobrona RP, οι Zbigniew Krzysztof KUŹMIUK στο Polskie Stronnictwo Ludowe, οι Jan Tadeusz MASIEL, Zdzisław Zbigniew PODKAŃSKI, Janusz WOJCIECHOWSKI στο Stronnictwo Piast.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 18 άνδρες, ποσοστό 10%



Από τη Δανία 1 Ευρωβουλευτής: Mogens CAMRE (Αντιπρόεδρος)

Ανήκει στο Dansk Folkeparti.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα ποσοστό 0%



Από την Ιρλανδία 4 Ευρωβουλευτές: Liam AYLWARD, Brian CROWLEY (Συμπροεδρεύει με την Ιταλίδα φασίστρια Cristiana MUSCARDINI, βλέπε και παραπάνω), Seán Ó NEACHTAIN, Eoin RYAN

Ανήκουν όλοι στο Fianna Fáil Party.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκα προς 4 άνδρες, ποσοστό 0%



Από τη Λιθουανία 2 Ευρωβουλευτές: Gintaras DIDŽIOKAS, Eugenijus MALDEIKIS

Ο Gintaras DIDŽIOKAS ανήκει στο Lietuvos valstiečių liaudininkų sąjunga, ενώ ο Eugenijus MALDEIKIS στο Liberalų demokratų partija.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκα προς 2 άνδρες, ποσοστό 0%



Από τη Λετονία 4 Ευρωβουλευτές: Guntars KRASTS, Ģirts Valdis KRISTOVSKIS, Inese VAIDERE, Roberts ZĪLE (Αντιπρόεδρος)


Ο Ģirts Valdis KRISTOVSKIS και η Inese VAIDERE ανήκουν στο Pilsoniskā Savienība, ο Roberts ZĪLE στο Tēvzemei un Brīvībai/LNNK.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 3 άνδρες, ποσοστό 25%

5. Στην Ομάδα των Πρασίνων - Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία. (Π-Ε.Ε.Σ) συμμετέχουν:


Από τη Γερμανία 13 Ευρωβουλευτές: Angelika BEER, Hiltrud BREYER, Daniel COHN-BENDIT (Συνπρόεδρος), Michael CRAMER, Friedrich-Wilhelm GRAEFE zu BARINGDORF, Rebecca HARMS (Αντιπρόεδρος), Milan HORÁČEK, Gisela KALLENBACH, Cem ÖZDEMIR, Heide RÜHLE, Frithjof SCHMIDT, Elisabeth SCHROEDTER, Helga TRÜPEL


Ανήκουν όλοι στο Bündnis 90/Die Grünen.
Κατανομή ανά φύλο: 7 γυναίκες προς 6 άνδρες, ποσοστό 53,8%



Από τη Γαλλία 6 Ευρωβουλευτές: Marie-Hélène AUBERT (Αντιπρόεδρος), Jean-Luc BENNAHMIAS, Hélène FLAUTRE, Marie Anne ISLER BÉGUIN, Alain LIPIETZ, Gérard ONESTA

Ανήκουν όλοι στο Les Verts-Europe-Ecologie.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 3 άνδρες, ποσοστό 50%



Από το Ηνωμένο Βασίλειο 5 Ευρωβουλευτές: Jill EVANS, Ian HUDGHTON (Αντιπρόεδρος), Jean LAMBERT, Caroline LUCAS, Alyn SMITH

Η Jill EVANS από το Plaid Cymru - Party of Wales, ο Ian HUDGHTON και ο Alyn SMITH από το Scottish National Party, η Jean LAMBERT και η Caroline LUCAS από το Green Party.
Κατανομή ανά φύλο: 3 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 60%



Από την Ιταλία 2 Ευρωβουλευτές: Monica FRASSONI (Συμπρόεδρος), Sepp KUSSTATSCHER

Και οι 2 από τη Federazione dei Verdi.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από την Ισπανία 3 Ευρωβουλευτές: David HAMMERSTEIN, Mikel IRUJO AMEZAGA, Raül ROMEVA i RUEDA

Ο David HAMMERSTEIN έρχεται από το Los Verdes, ο Mikel IRUJO AMEZAGA από το Mikel IRUJO AMEZAGA, ο Raül ROMEVA i RUEDA από το Iniciativa Per Catalunya Verds - Esquerra Unida í Alternativa.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άνδρες, ποσοστό 0%



Από τη Ρουμανία 1 Ευρωβουλευτής: László TŐKÉS

Ανεξάρτητος.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από την Ολλανδία 4 Ευρωβουλευτές: Paul van BUITENEN, Kathalijne Maria BUITENWEG, Elly de GROEN-KOUWENHOVEN, Joost LAGENDIJK

Ο Paul van BUITENEN πρόσκειται στο Europa Transparant, η Kathalijne Maria BUITENWEG και ο Joost LAGENDIJK στο GroenLinks, ενώ η Elly de GROEN-KOUWENHOVEN κατέβηκε ως ανεξάρτητη.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 50%



Από το Βέλγιο 2 Ευρωβουλευτές: Pierre JONCKHEER (Αντιπρόεδρος), Bart STAES

Ο Pierre JONCKHEER κατέβηκε με το ψηφοδέλτιο Ecologistes Confédérés pour l'Organisation de Luttes Originales και ο Bart STAES με το ψηφοδέλτιο Groen.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 0%



Από τη Σουηδία 1 Ευρωβουλευτής: Carl SCHLYTER

Κατέβηκε με το κεντρώο Miljöpartiet.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από την Αυστρία 2 Ευρωβουλευτές: Eva LICHTENBERGER (Αντιπρόεδρος), Johannes VOGGENHUBER

Κατέβηκαν και οι 2 με το Die Grünen - Die Grüne Alternative.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από τη Δανία 1 Ευρωβουλευτής: Margrete AUKEN

Κατέβηκε με το Socialistisk Folkeparti.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από τη Φινλανδία 1 Ευρωβουλευτής: Satu HASSI

Κατέβηκε με το Vihreä liitto.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από τη Λετονία 1 Ευρωβουλευτής: Tatjana ŽDANOKA

Κατέβηκε με το Politisko organizāciju savienība "Par cilvēka tiesībām vienotā Latvijā"
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από το Λουξεμβούργο 1 Ευρωβουλευτής: Claude TURMES

Κατέβηκε με το κόμμα των Πρασίνων (Les Verts)
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%

6. Στη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς / Αριστερά των Βορείων Πρασίνων Χωρών (European United Left - Nordic Green Left G.U.E.-N.G.L. συμμετέχουν:


Από τη Γερμανία 7 Ευρωβουλευτές: André BRIE, Sylvia-Yvonne KAUFMANN, Helmuth MARKOV (Tαμίας), Tobias PFLÜGER, Feleknas UCA, Sahra WAGENKNECHT, Gabriele ZIMMER


Προέρχονται όλοι από το DIE LINKE.
Κατανομή ανά φύλο: 4 γυναίκες προς 3 άντρες, ποσοστό 57,14%



Από τη Γαλλία 3 Ευρωβουλευτές: Jacky HÉNIN, Madeleine JOUYE DE GRANDMAISON, Francis WURTZ (Πρόεδρος)

Ο Jacky HÉNIN και ο Francis WURTZ από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας (Parti communiste français), η Madeleine JOUYE DE GRANDMAISON από το Δημοκρατικό Συνασπισμό Μαρτινίκας (Rassemblement Démocratique de la Martinique).
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 2 άνδρες, ποσοστό 33,33%



Από το Ηνωμένο Βασίλειο 1 Ευρωβουλευτής: Bairbre de BRÚN

Προέρχεται από το Ιρλανδικό Sinn Féin
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες ποσοστό 100%



Από την Ιταλία 7 Ευρωβουλευτές: Vittorio AGNOLETTO, Vincenzo AITA, Giusto CATANIA, Umberto GUIDONI, Luisa MORGANTINI, Roberto MUSACCHIO, Marco RIZZO

Ο Vittorio AGNOLETTO, ο Vincenzo AITA, Giusto CATANIA και ο Roberto MUSACCHIO από το Partito della Rifondazione Comunista - Sinistra Europea, ο Umberto GUIDONI και ο Marco RIZZO από το Partito dei Comunisti Italiani, ενώ η Luisa MORGANTINI κατέβηκε ως ανεξάρτητη με το Partito della Rifondazione Comunista - Sinistra Europea.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 6 άνδρες, ποσοστό 14,28%



Από την Ισπανία 1 Ευρωβουλευτής: Willy MEYER PLEITE

Κατέβηκε με το Izquierda Unida
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από την Ολλανδία 2 Ευρωβουλευτές: Kartika Tamara LIOTARD, Erik MEIJER

Κατέβηκαν και οι 2 με το Socialistische Partij.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από την Τσεχία 6 Ευρωβουλευτές: Věra FLASAROVÁ, Jaromír KOHLÍČEK, Jiří MAŠTÁLKA (Deputy-Treasurer), Miloslav RANSDORF (Αντιπρόεδρος), Vladimír REMEK, Daniel STROŽ

Κατέβηκαν όλοι με το Komunistická strana Čech a Moravy
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 5 άνδρες, ποσοστό 17,7%



Από την Ελλάδα 4 Ευρωβουλευτές: Κωνσταντίνος Δρούτσας, Αθανάσιος Παφίλης, Παπαδημούλης Δημήτριος, Τούσσας Γεώργιος.

Προέρχονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πλην του Δημήτρη Παπαδημούλη που κατέβηκε με το ΣΥΝ.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 4 άνδρες, ποσοστό 0%



Από την Πορτογαλία 3 Ευρωβουλευτές: Ilda FIGUEIREDO (Αντιπρόεδρος), Pedro GUERREIRO, Miguel PORTAS

Η Ilda FIGUEIREDO από το Coligação Democrática Unitária (PCP-PEV), ο Pedro GUERREIRO από το Partido Comunista Português, ενώ ο Miguel PORTAS από το Bloco de Esquerda
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 2 άνδρες, ποσοστό 33,33%



Από τη Σουηδία 2 Ευρωβουλευτές: Jens HOLM, Eva-Britt SVENSSON (Αντιπρόεδρος)

Προέρχονται και οι 2 από το Vänsterpartiet
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από τη Δανία 1 Ευρωβουλευτής: Søren Bo SØNDERGAARD

Προέρχεται από το Folkebevægelsen mod EU
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από τη Φινλανδία 1 Ευρωβουλευτής: Esko SEPPÄNEN

Προέρχεται από το Vasemmistoliitto.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από την Ιρλανδία 1 Ευρωβουλευτής: Mary Lou McDONALD

Προέρχεται από το Sinn Féin
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από την Κύπρο 2 Ευρωβουλευτές: Αδάμος Αδάμου, Κυριάκος Τριανταφυλλίδης.

Προέρχονται και οι 2 από το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (Α.Κ.Ε.Λ.) - Αριστερά - Νέες Δυνάμεις.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 0%

7. Στην Ομάδα Ανεξαρτησία - Δημοκρατία (Independence - Democracy Ι.D.) συμμετέχουν:


Από τη Γαλλία 3 Ευρωβουλευτές: Paul Marie COÛTEAUX, Patrick LOUIS, Philippe de VILLIERS

Και οι 3 με την υποστήριξη του Mouvement pour la France (συντηρητικό - Ευρωσκεπτικιστικό, που δεν αντιτίθεται ωστόσο εντελώς στην Ε.Ε.) και του Rassemblement pour l’Indépendance et la Souveraineté de la France (που συγκεντρώνει δεξιά και αριστερά ρεύματα υπέρ της ανεξαρτησίας και ηγεμονίας της Γαλλίας)
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, κατανομή 0%



Από το Ηνωμένο Βασίλειο 8 Ευρωβουλευτές: Gerard BATTEN, Godfrey BLOOM, Derek Roland CLARK, Trevor COLMAN, Nigel FARAGE (Συμπρόεδρος), Michael Henry NATTRASS, Jeffrey TITFORD, John WHITTAKER

Κατέβηκαν με το Ευρωσκεπτικιστικό δεξιό UK Independence Party που στοχεύει στην απόσυρση από την Ευρώπη.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 8 άνδρες, ποσοστό 0%



Από την Πολωνία 3 Ευρωβουλευτές: Urszula KRUPA, Bernard WOJCIECHOWSKI, Witold TOMCZAK

Ο Witold TOMCZAK κατέβηκε με το Liga Polskich Rodzin (ακροδεξιό και αντισημητικό και με ακραίες θέσεις κατά των ομοφυλοφίλων που οδήγησε στην καταδίκη του από την Ε.Ε.)
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 2 άνδρες, ποσοστό 33,33%



Από την Ολλανδία 2 Ευρωβουλευτές: Bastiaan BELDER, Johannes BLOKLAND

Και οι 2 από το συντηρητικό και Ευρωσκεπτικιστικό ChristenUnie - Staatkundig Gereformeerde Parti. (Δύο ορθόδοξα Ευρωσκεπτικιστικά προτεσταντικά συντηρητικά κόμματα που κατέβηκαν ενωμένα στην Ευρωβουλή).
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 0%



Από την Τσεχία 1 Ευρωβουλευτής: Vladimír ŽELEZNÝ

Από το NEZÁVISLÍ/DEMOKRATÉ (προπαγανδίζει αντιμεταναστευτική πολιτική, κατάργηση της Συγκλήτου, και αναθεώρηση της σχέσης με την Ε.Ε.)
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από την Ελλάδα 1 Ευρωβουλευτής: Γεώργιος Γεωργίου.

Από το κόμμα της λαϊκής δεξιάς Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από τη Σουηδία 2 Ευρωβουλευτές: Hélène GOUDIN, Nils LUNDGREN

Και οι 2 από το Junilistan (Ευρωσκεπτικιστικό κόμμα υπό το Nils Ludgren)
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 1 άνδρα, ποσοστό 50%



Από τη Δανία 1 Ευρωβουλευτής: Hanne DAHL (Συμπρόεδρος)

Από το JuniBevægelsen - Mod Unionen (Ευρωσκεπτικιστικό κόμμα. Αποδέχεται τη συμμετοχή της Δανίας στην Ε.Ε., αλλά αντιτίθεται σε στενότερη ένταξη στην Ε.Ε., αναγνωρίζοντας μόνο την ελεύθερη διακίνηση εντός συνόρων Ε.Ε. και ελεύθερη εμπορική διακίνηση).
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από την Ιρλανδία 1 Ευρωβουλευτής: Kathy SINNOTT

Ανεξάρτητη
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%

8. Τέλος, μη προσκείμενοι σε κομματικούς σχηματισμούς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου -αλλά κατά πλειοψηφία προερχόμενοι από ακροδεξιά ή εθνικιστικά κόμματα, ή μη-εγγεγραμμένοι είναι:


Από τη Γαλλία 7 Ευρωβουλευτές: Bruno GOLLNISCH, Carl LANG, Jean-Marie LE PEN, Marine LE PEN, Fernand LE RACHINEL, Jean-Claude MARTINEZ, Lydia SCHENARDI

Πρόσκεινται όλοι στο ακροδεξιό εθνικιστικό Front national υπό τον Jean-Marie Le Pen που μαζί με τον εκπρόσωπό του Bruno Gollnisch κατηγορήθηκαν αρκετές φορές ότι υποβαθμίζουν ή αρνούνται το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους ναζί.
Κατανομή ανά φύλο: 2 γυναίκες, προς 5 άνδρες, ποσοστό 28,5%



Από το Ηνωμένο Βασίλειο 7 Ευρωβουλευτές: Jim ALLISTER, Daniel HANNAN, Roger HELMER, Robert KILROY-SILK, Roger KNAPMAN, Ashley MOTE, Thomas WISE

Jim ALLISTER: Traditional Unionist
Daniel HANNAN, Roger HELMER : Conservative and Unionist Party
Robert KILROY-SILK, Roger KNAPMAN, Thomas WISE: UK Independence Party
Ashley MOTE: Ανεξάρτητος
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 7 άνδρες, ποσοστό 0%



Από την Ιταλία 3 Ευρωβουλευτές: Roberto FIORE, Giovanni RIVERA, Luca ROMAGNOLI

Roberto FIORE : Alternativa sociale: Lista Mussolini (Συμμαχία νεο-φασιστικών τάσεων. Ιδρύθηκε από την εγγονή του Μουσσολίνι, Αλεσσάντρα Μουσσολίνι)
Giovanni RIVERA: Uniti nell'Ulivo (Κεντροδεξιού προσανατολισμού, που ιδρύθηκε από τον αριστεριστή χριστιανοδημοκράτη Romano Prodi)
Luca ROMAGNOLI: Movimento Sociale Fiamma tricolore (Ακροδεξιό μιλιταριστικό κόμμα που ιδρύθηκε από τον Pino Rauti, ο οποίος αρνήθηκε να στηρίξει την επίσης ακροδεξιά Alleanza Nazionale. Ο προβληματισμός του επικεντρώνεται σε αυτό που θα όφειλε να είναι ο φασισμός).
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άνδρες, ποσοστό 0%



Από την Πολωνία 1 Ευρωβουλευτής: Maciej Marian GIERTYCH

Maciej Marian GIERTYCH: Liga Polskich Rodzin (βλέπε παραπάνω)
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 1 άνδρα, ποσοστό 0%



Από το Βέλγιο 3 Ευρωβουλευτές: Philip CLAEYS, Koenraad DILLEN, Frank VANHECKE

Και οι 3 προέρχονται από το Vlaams Belang (Φλαμανδικό ακροδεξιό κόμμα. Υποστηρίζει την ανεξαρτησία της Φλάνδρας, θέτει στενά όρια στη μετανάστευση, αρνείται πολυπολιτισμικές τάσεις, αν και αποδέχεται κοινωνίες πολυεθνικές).
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άνδρες, ποσοστό 0%



Από την Τσεχία 1 Ευρωβουλευτής: Jana BOBOŠÍKOVÁ

Από το NEZÁVISLÍ
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 0 άνδρες, ποσοστό 100%



Από την Αυστρία 2 Ευρωβουλευτές: Hans-Peter MARTIN, Andreas MÖLZER

Hans-Peter MARTIN: Liste Dr. Hans-Peter Martin - Für echte Kontrolle in Brüssel (Ιδρύθηκε από τον Hans-Peter Martin, ο οποίος προηγουμένως ηγείτο του Αυστριακού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο Αυστριακό Κοινοβούλιο. Αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα κατά της διαφθοράς και υπέρ της διαφάνειας).
Andreas MÖLZER: Freiheitliche Partei Österreichs (Εθνικιστικό δεξιό κόμμα που αναγάγει τις ρίζες του στις αρχές ελευθερίας της επανάστασης του 1848 των Αψβούργων).
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 2 άνδρες, ποσοστό 0%



Από τη Βουλγαρία 3 Ευρωβουλευτές: Slavi BINEV, Desislav CHUKOLOV, Dimitar STOYANOV

Προέρχονται από το Attack. (Eθνικιστική συμμαχία ακροδεξιών κομμάτων, υπό τον ρατσιστή και αντισημίτη Volen Siderov, που έχει επικρίνει σκληρά τη Βουλγαρία για υπερπρονόμια στις εθνικές μειονότητες, αντιτίθεται στο ΝΑΤΟ, στον πόλεμο του Ιράκ, στις στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Δεν αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αντιπαρατίθεται έντονα κατά του πυρηνικού σταθμού στο Kozloduy κοντά στο Δούναβη. Το κόμμα έχει πολλές φορές κατηγορηθεί ότι αντιτίθεται στα συμφέροντα της Βουλγαρίας).
Κατανομή ανά φύλο: 0 γυναίκες προς 3 άνδρες, ποσοστό 0%



Από τη Σλοβακία 3 Ευρωβουλευτές: Peter BACO, Irena BELOHORSKÁ, Sergej KOZLÍK

Προέρχονται από το Hnutie za demokratické Slovensko.
Κατανομή ανά φύλο: 1 γυναίκα προς 2 άνδρες, ποσοστό 33,33%



__________________________________



[1] Α.Μ.Ε.Α. : Άτομα με ειδικές ανάγκες.

[2] Προσοχή! Όλες οι εκδόσεις της Wikipedia (ελληνική, αγγλική, γαλλική κλπ) περιέχουν μεγάλες αποκλίσεις στην κατανομή των εδρών ανά πολιτικό σχηματισμό, καίτοι θεωρητικά στηρίζονται όλες στο επίσημο site της Ευρωπαϊκής Πύλης.

* Περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

© Ελένη Καλλιανέζου, Αθήνα 23 Ιανουαρίου – 4 Φεβρουαρίου 2009