Σε μια κατάμεστη κοινού αίθουσα, που χειροκρότησε θερμά και την προσέλευση του ιστορικού στελέχους του ΣΥΝ Λεωνίδα Κύρκου, ο πολιτικός λόγος του Φώτη Κουβέλη (βλέπε ολόκληρο κείμενο εδώ) έδωσε για μια φορά ακόμη το στίγμα πολιτικού ήθους.
Λόγος θετικός και ξεκάθαρος, που έδωσε σαφή προσανατολισμό των οριζόντων που θα πρέπει να κινείται η σύγχρονη αριστερά σε σχέση και με το ελληνικό και το παγκόσμιο γίγνεσθαι "με εναλλακτική πρόταση εξουσίας, στηριγμένη σε μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία" με "τη μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων της ευρύτερης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής Αριστεράς, κοινωνικών και πολιτικών και ανάδειξη των δυνάμεων αυτών σε πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία" που "να αποκλείεται ο εφησυχασμός και ή αναγκαστική αυτοπεριχαράκωση στις γραμμές του κόμματος".
Στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις και στις πολιτικές προτάσεις έγινε αναφορά στην ελληνική οικονομία στα πλαίσια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης με τον άκρατο νεο-φιλελευθερισμό, στο ρόλο που πρέπει να παίξει η Ευρώπη στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη διασφάλιση κοινωνικού κράτους, την ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές, δηλαδή την ολόπλευρη σύγκλιση της κοινωνίας της Ε.Ε. με την οικονομία της γνώσης και της τεχνολογίας σε συνθήκες προϊούσας διεθνοποίησης, ενώ ακολούθησε ανάλυση των γραμμών αυτών με ανάγκη προγραμματικού σχεδιασμού.
Εκτενής η αναφορά και στην "ανατροπή των κατακτήσεων των εργαζομένων, την αφόρητη συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, την υπερχρέωση των νοικοκυριών, την απειλητική διόγκωση της ανεργίας και της φτώχειας, τη διαρκή περιβαλλοντική υποβάθμιση, τον ισχυρό κλονισμό του κοινωνικού κράτους, τη διαλυτική εικόνα στους χώρους της Υγείας και της Παιδείας, την κατάτμηση και τον κατακερματισμό της κοινωνίας" που με το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου πυροδότησε τη λαϊκή οργή ως μία "σπίθα στη διάχυτη διαφθορά και την οσμή της σήψης που έφερε το Βατοπέδι και τη λεηλασία της δημόσιας γης" "που οδηγεί την κοινωνία, και κυρίως τους νέους ανθρώπους, σε καταστάσεις απόγνωσης" και "έφερε στο προσκήνιο το θέμα της βίας, του αυταρχισμού και της κακομεταχείρισης πολιτών από αστυνομικά όργανα και το παγιωμένο καθεστώς ανοχής και ουσιαστικής ατιμωρησίας τους", αλλά και "μια άνευ προηγουμένου καταστροφική επίθεση στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων από εξαγριωμένους κουκουλοφόρους που δεν ήταν αυτή τη φορά μόνο οι «γνωστοί-άγνωστοι», οι διαχρονικοί και πάντα παρόντες, αλλά και πάμπολλοι άλλοι πραγματικά άγνωστοι με τις κουκούλες τους, τα ρόπαλά τους, τις μολότωφ τους και με ολοφάνερο και διάχυτο το μίσος για όλα αυτά που πιστεύουν πως τυραννάνε τη ζωή τους". Όμως, "όταν σήμερα, χιλιάδες νέοι άνθρωποι δείχνουν να σπάνε την ατομοκεντρική τους συμπεριφορά και αισθάνονται την ανάγκη να μπουν ορμητικά στους αγώνες, ο αποπροσανατολισμός του κινήματός τους μέσα από φαντασιακές «εξεγέρσεις», θα οδηγήσει και στον εκφυλισμό του". "Οφείλαμε, όχι μόνο να δηλώνουμε, αλλά και με τις πολιτικές πρακτικές μας να πείθουμε ότι, για τον ΣΥΝ, αυτοί που καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν δεν είναι «λαϊκοί αγωνιστές με λάθος μεθόδους και μορφές πάλης», αλλά εχθροί της δημοκρατίας, άρα και εχθροί της Αριστεράς" υπογράμμισε.
Τονίστηκε η ανάγκη "να γίνει η ΕΕ πολιτικά ενοποιημένη σε ομοσπονδιακή βάση, με ισχυρό και αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων δημοκρατικών θεσμών" σε σχέση και με τις πρόσφατες παγκόσμιες εξελίξεις και του ρόλου που οφείλει να παίξει η Ευρωπαϊκή Αριστερά εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που προκάλεσε ο "καζινοκαπιταλισμός".
Λόγος έγινε και για την Αναπτυξιακή Πολιτική σε σχέση και με το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς που "αγκυλώνεται στο γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό του ΥΠΟΙΟ" και των πολλαπλών αναγνώσεών του, που ερμηνεύονται κατά το δοκούν από την κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία "ανίκανη να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, επιχειρεί να μετατρέψει τα προγράμματα της 4ης προγραμματικής περιόδου σε εργαλεία «απάλυνσης» της κρίσης για ορισμένα και μόνο ιδιωτικά συμφέροντα", ενώ για το πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης υπογραμμίστηκε ότι "Η Ελλάδα υπέβαλλε Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013 ύψους 5 δις ευρώ (Δημόσια Δαπάνη) εκ των οποίων το 30% των πόρων είναι ανειλλημένες υποχρεώσεις του Γ’ ΚΠΣ !".
Ο λόγος του Φώτη Κουβέλη έκλεισε με ένα ενωτικό μήνυμα και ένα κάλεσμα "να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο την Αριστερά που ονειρευτήκαμε."
Επιλογές από το κείμενο της Ομιλίας του Φώτη Κουβέλη
Όσο λάθος είναι να θεωρούμε ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός εξαντλείται στο στόχο της συμμετοχής στην άσκηση της εξουσίας, άλλο τόσο είναι λάθος να θεωρούμε «αριστερή» την εκτόπιση της Αριστεράς από τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες.
Ανάγκη διαλόγου και σύγκλισης, μέσα από πολιτικές πρωτοβουλίες που μπορεί να πάρει ο ίδιος ή και σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Η Αριστερά δεν πρέπει να μένει αποκλεισμένη και να συρρικνώνεται σε ρόλους διαμαρτυρίας και καταγγελίας.
Το πολιτικό σχέδιο του κόμματός μας πρέπει να αποτελεί μια συνεχή ανοικτή πολιτική πρόσκληση-πρόκληση που θα απευθύνεται στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, που θα απευθύνεται στις υπαρκτές γειτονικές πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν την αντίθεσή τους στη Δεξιά...
Η Ανανεωτική Πτέρυγα πιστεύει ότι ο ΣΥΝ, κρατώντας ταυτόχρονα την ιδεολογική και πολιτική διαπάλη ανοικτή, οφείλει να πείθει ότι εργάζεται για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας έντιμης πολιτικά πρότασης.
Πολύ ενδιαφέρων και ο λόγος του Σταύρου Λιβαδά (ολόκληρος ο λόγος εδώ), ενώ ιδιαίτερα δυναμικός ο Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος (ολόκληρος ο λόγος εδώ) τοποθέτησε στη σωστή τους βάση τις έννοιες των σκηνών βίας που είδαμε προσφάτως και των εννοιών κράτους και αντι-κρατισμού και πώς η παρανόησή τους οδηγεί αντιεξουσιαστικές ομάδες σε μια λανθάνουσα επιθυμία κοινωνικοποίησης που εκδηλώνεται αρνητικά.
"Για μια Αριστερά:
χωρίς φανατισμό,
χωρίς βαρβαρότητα,
χωρίς διαχωριστικές γραμμές,
χωρίς αποκλεισμούς,
σε αναζήτηση συμμαχιών και όχι σε αναζήτηση εχθρών.
Για μια Αριστερά με ανθρώπινο πρόσωπο, με λογική και ευαισθησία"